Ockhams scheermes

Willem van Ockham — Schets uit een Summa logicae-manuscript met het bijschrift frater Occham iste (1341).

Ockhams scheermes (Latijn Novacula Occami, Engels Ockham's Razor, Occam's Razor) is een principe uit de kennistheorie dat wordt toegeschreven aan de 14e eeuwse Engelse filosoof Willem van Ockham, een franciscaner monnik.

Het houdt in dat men niet het bestaan van iets moet veronderstellen als onze ervaringen ook op een andere manier kunnen worden verklaard; in het Latijn: Entia non sunt praeter necessitatem multiplicanda: "Men moet de zijnden (gepostuleerde objecten binnen een hypothese) niet zonder noodzaak verveelvoudigen".

Wanneer er verschillende hypotheses zijn die een verschijnsel in gelijke mate kunnen verklaren, wordt vanuit dit principe aangeraden om die hypothese te kiezen welke de minste aannames bevat en de minste entiteiten veronderstelt. Dit is de gangbare wijze waarop Ockhams scheermes wordt toegepast.

Het 'scheermes' — een term die Ockham zelf niet gebruikte — symboliseert het wegscheren van alle onnodige ingewikkeldheden om bij de eenvoudigste verklaring uit te komen.

Ockham gebruikte dit principe om speculatieve begrippen in de filosofie af te wijzen. Betrouwbare speculaties over de wereld waren voor hem uitgesloten. Dit paste in zijn filosofie van het nominalisme, de opvatting dat abstracte begrippen niet op zichzelf bestaan, maar slechts hulpconstructies zijn van de menselijke geest.

Volgens mij is dit het Binnenste Krachtveld van Atlantis...

Hij die dit teken in zijn ogen heeft, zal uiteindelijk de zwakke mensheid boven zichzelf uit laten stijgen... Nietige dienaren, onze Gids-Leider is eindelijk gearriveerd!

Zij die niet zullen buigen, worden uiteindelijk vernietigd... de ketters zullen uit het geheugen van de mensheid worden gewist. Niet langer zullen wij te beïnvloeden zijn door de corrumperende ideeën van deze lagere wezens.

Onze Tijd is nu! Sluit je aan bij De Hogeren!