Lieve lezers,

Het heeft heel lang moeten duren voordat ik toe heb kunnen geven aan
het feit dat ik helderhorend, voelend, helderziend ben. Eingelijk ben ik losgebarsten sinds een paar weken geleden. Nu weet ik het en wat nu?
Collega's, vrienden noem maar op ( behalve mijn zus ) verklaren me voor gek omdat ik anders ben. Soms ben ik gewoon zweverig.

Ik voel me zo verdrietig, heb helemaal niet het gevoel alsof ik op deze wereld thuis hoor. Kortom.... ik mis mijn thuis.... het universele. Ik heb veel angst en ben zo onzeker als de pest. Mijn frustratie uit zich in woede en wisselvalligheid. Ik voel ik me gelukkig als ik in contact sta op zielsniveau. Anderzijds heb ik zoveel liefde in me dat ik niet weet waar ik ermee naar toe moet.

Het is allemaal zo dubbel. Ik heb zoveel onbeantwoorde vragen. En zoveel antwoorden waarbij de vraag er niet is. Soms voel ik me gezegend met mijn gaves, maar vaak onbegrepen.
Soms voel ik me de gelukkigste vrouw op aarde, en dan weer niet.

Ondanks dit leer ik nu om alles positief te bekijken en lees ik boeken welke me leren om van mezelf te houden. Dit werkt heel goed. Ik ben alleen geneigd om weer in mijn oude patroon terug te vallen.

Het enige wat ik nu zoek is balans. Zodra ik deze balans gevonden heb zal er opnieuw weer een wereld voor me open gaan.
Verder heb ik eigenlijk nog zoveel te vertellen maar ik moet nu echt gaan slapen. ( balans hahahaha)

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal en je mag me ook wel jouw verhaal vertellen. Tips zijn altijd welkom
Ik wens jullie veel zielenliefde toe.

Weltruste,

Knuffels Bren

_________________
Liefde is.

Hai Brenda

Klinkt allemaal heel bekent.. en ik denk dat bijna iedereen het van deze site herkend. Je humeur kan soms zo omslaan.. ene moment ben je vrolijk en het volgende moment ben je verdrietig.. en het vervelende is, je weet nie waarom je verdrietig ben. Je staat voor een raadsel en jij niet alleen: ook de mensen om je heen merken dat je veranderd. En als ze vragen wat er aan de hand is kan je geen antwoord geven want er is gewoon niks..

Soms kan je gave echt gestolen worden vind je.. je bent het helemaal zat en je wilt weer 'normaal' worden, niet al die dingen mee maken, gewoon rustig ergens zitten zonder iets te zien, horen, voelen.. Maar toch op sommige momenten dan ben je er heel blij mee.. je hebt iemand kunnen helpen.. Hou 1 ding voor ogen: die gave heb je en je zult er mee moeten leven en ik heb het gevoel dat jedie gave niet voor niks heb gekregen. Probeer er het goede uitte halen. Het is in het begin wennen maar ik merk ook dat je na een tijdje (ikheb het bijna 3 jaar dat ik het weet) ga je hetmeer onder controle houden en kan je het meer georganiseerd doen..

Veel suc6 verder

xxx Sanne

_________________
the greatest thing
you'll ever learn
is just to love
and be loved
in return

Inderdaad erg herkenbaar voor velen hier, ook voor mij. Ik denk dat iedereen deze periodes wel eens meemaakt, dat we denken: laat al dat spirituele maar even achterwege.

Aan de andere kant kan het natuurlijk voor jezelf (en anderen) ook veel moois en goeds meebrengen.


Wat betreft de vragen, stel ze allemaal maar gerust hier op het forum, op de chat, of eventueel via PB

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

ik heb een vraagje, kwam je erachter dat je gave's had nadat je geinterreseerd werd in spiritualisme, of heb je die altijd gehad?

Ook voor mij veel herkenbaars in je verhaal. Ik heb nooit geweten dat ik gaves had totdat ik opeens bij iemand een deel van de aura zag. Alles ging toen opeens snel en langs mij heen, vaak te snel. Na een paar maanden ging het gelukkig steeds rustiger en nu ik er zelf aan gewend ben heb ik er minder last van. Een soort zelfacceptie en een acceptatie van de situatie. Vaak zat momenten gehad dat ik wilde dat ik ze niet had. Nu kan ik eigenlijk niet meer zonder het is een deel van mezelf geworden en door te zoeken naar antwoorden op allerlei vragen die opkwamen ben ik meer over mezelf te weten gekomen en zo ook dichter bij mezelf.

Wat mij helpt om meer in harmonie, balans en meer tot rust te komen is mediteren. Ik heb afgelopen donderdag een eerste yogales gevolgd en merkte gelijk het verschil, alle energie bleef bij mij en ik werd van binnen een stuk rustiger. Dat zijn dingen die ik zeker aan kan raden.

Als je gewoon eens wilt praten of vragen hebt waar je zo gauw geen antwoord op weet mag je ze altijd stellen op de manieren die Carina al beschreven heeft.

Dank julliewel.
Het is fijn om te weten dat er meer mensen zijn die dit
herkennen.
Ik ben blij dat ik deze website heb gevonden.
Het duurt alleen even voordat ik er wegwijs mee ben.

Groetjes brenda

_________________
Liefde is.