Hallo, ik ben nieuw hier.

Maar ik wil het hier even kwijt.

Vroeger toen ik klein (rond 10 jaar) was heb ik 2 geesten gezien.
Een op me kamer die bij de deur stond en een in het bos. Maar ze stonden stil.
Nu was ik met mijn moeder naar iemand gegaan die dat weg kon halen. Dit heeft hij via de telefoon gedaan. Hij zei inderdaad dat ik de geesten heb gezien.
Toen hij het paranormale weg ging halen bij mij, zei hij niet schrikken maar je voeten en benen worden zwaar en gaan tintelen. Dit gebeurde ook daadwerkelijk. Even later waren alle emoties weg die ik bij me had.

Nu ben ik inmiddels 19 en heb ik nog altijd het gevoel dat er iemand bij me is (mijn opa's zijn wel overleden 2 jaar geleden). Elke keer als ik ergens ben dan lijkt het net of er iemand achter me staat of dat ik in de gaten word gehouden.
Ik heb ook een tijd gehad dat ik op het werk allemaal kleine witte veertjes heb gezien, op de meest rare plekken.

Laatst was ik ook iemand tegen gekomen die kwam naar me toe en begon ineens te praten over dat hij ook geesten kan zien, en mensen kan aanvoelen. Maar ik had hem nog nooit gezien. Ik vond het echt een hele mooie ervaring. En heb nog steeds contact met hem.
Hij vertelde mij dat ik heel erg open was en dat ik ook een gave heb.

Maar alleen nou ben ik benieuwd wat, want sinds het weggehaald is. Merk ik er weinig van, alleen dan dat ik het gevoel heb dat er iemand bij me is de hele tijd.
Ook kan ik echt met iedereen heel goed opschieten en iedereen vind me aardig. Als ik met iemand sta te praten dan krijg ik soms wel eens een heel naar gevoel net of dat die persoon slecht is.

Ik wil heel graag me open stellen en meer met mijn gave gaan doen. Alleen ik weet niet hoe. En vind het soms nog best lastig en eng.

Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen hiermee.

nee het gaat niet meer weg het is misschien tijdelijk afgesloten wanneer je dit ervaren hebt is het vertrouwen in jezelf iets waarin je moet werken en dat je zeker weet dat je onderscheid kunt maken in wat je ervaart dus wees gerust en leer je zelf te ontdekken en je vind er vanzelf je richting in

Oke, dus ik moet afwachten en mezelf gaan ontdekken?

Gek genoeg heb ik nu al 1 maandje geen last meer van deze dingen. Ik vind het ook niet meer zo eng als eerst.
Kan dit zijn dat het weg is? Want ik zou graag verder willen in dit.

Je lijkt zelf al te kunnen verwoorden wat er in je speelt.

Ik kan je meegeven dat je er echt wel komt als je een zuivere intentie hebt om niet ''je gave'' maar ''jouw gave'' te herinneren. (''je gave'' en ''jouw gave'' is niet zozeer een verschil in grammatica maar besef dat je jouw specifieke gave gaat ontdekken. Al wij mensen hebben een gave. De truc is om de jouwe te ontdekken en ook belangrijk is dat je mag weten dat je jezelf niet hoeft te ontdekken (mag wel) maar je mag jezelf herinneren want je bent groots en je hebt al veel meegemaakt op andere plaatsen. Je mag jezelf toestaan jezelf te herinneren.

Hoe bedoelt uw; "jezelf te herrineren" hoe kan ik dat het beste doen?

Daarmee bedoel ik simpelweg dat je jouw gave niet zozeer hoeft te ontdekken (alsof het iets nieuws is) maar dat je het jou mag herinneren. Je gave is al aanwezig je moet gewoon even weer weten hoe je het ook al weer gebruikt.

Hiervoor hoef je niet iets specifieks te doen. Volg gewoon je hart en je komt er wel. Doe wat goed voelt.