Droom over: een opvoering

2 weken geleden droomde ik het volgende:

Ik stond in mijn tuin, en er waren overal kleine kinderen van een jaar of 5 aan het spelen.
Ondertussen liep ik over het tuinpad met bakken speelgoed te sjouwen. Ik ging ze naar onze garage brengen. Bij mij was Pieter (iemand waar ik een zeg maar, speciale band mee heb gehad) en hij liep bij me. Ik hing wat klef te doen met hem. Toen stond ik opeens in mijn school. Pieter was weer bij me, maar probeerde van elk ander meisje aandacht te krijgen, het leek alsof hij mij jaloers wou maken, terwijl ik wist dat dat voor nergens nodig was.

Toen stond ik opeens in de ingang van een stadsschouwburg. Een beetje in een antieke stijl, om wat specifieker te zijn leek het zelfs al Art Nouveau achtig. Ik wist dat ik die avond toneelopvoering zou hebben, en een vriendin van toneel (Jolien) stond me op te wachten aan de ingang. Het rare was dat wel eigenlijk nog helemaal niet voldoende gerepeteerd hadden om het stuk te kunnen spelen. Het werd echt heel onverwachts ingepland om nu al die opvoering laten plaats te vinden, dit voelde dan heel ongemakkelijk aan. Niemand wist ook waarom die nu al zou doorgaan.

We liepen met ons drieën het gebouw binnen en we kwamen aan een heel hoge, brede deur, de deur stond open. Er stonden allemaal lange tafels waar mensen aan het eten waren. Allemaal mensen die zouden deelnemen aan de toneelopvoering + de toeschouwers. Jolien en ik wilden naar binnen gaan, maar Pieter wou dit niet. Hij zei ook niet waarom. Opeens was hij weg en Jolien nam me mee naar de grime (voor kostuums + make-up laten aan te brengen voor de opvoering).

Maar Jolien nam me heel ergens anders mee naartoe. We gingen heel wat trappen op, tot we op de bovenste verdieping waren en ze sprong een donker gat in. Ik sprong haar achterna en we kwamen in een gang met water. Het water reikte tot aan onze bovenbenen. Er waren allemaal waterwezens, die slechte bedoelingen hadden. De gang zelf had niks angstaanjagends op zich. Het was vrij goed verlicht, moesten de monsters er niet zijn geweest leek het wel vreemd zwembad. Jolien liep voorop en ik bleef achterop staan.

Ik was ineens een personage van een van mijn spelletjes. (De Priestess, vooral bedoelt om mensen te helpen, kan weinig monsters doden, enkel een paar als deze zombies zijn ofzo)
Er kwam zo een groot watermonster naar me toe en ik hield mijn handen voor mij gericht en ik riep: “Morimos Solamente!” (Alleen sterven). Er kwam een wit kruis uit mijn handen en het monster was weg. Ik liep verder en het water werd dieper. Ik haalde Jolien in, ze stond in een bocht waar teveel monsters waren om tegen te vechten. Ze riep dat ik moest teruglopen en de juiste cijfercombinatie moest ingeven, dan zou het gat ons terug naar boven zuigen. Ik ploeterde terug door het water en er stond een houten bord waar je cijfers in kon zetten.
Het bord en ik zweefden het water uit en ik probeerde zoveel mogelijk combinaties uit, tot dat ik nét op tijd de juiste combinatie had. Jolien en ik werden terug naar boven gezogen.

Ik stond ineens op straat (kleren waren droog, was terug normaal gekleed). Het was al donker buiten met vrij weinig straatverlichting. Opeens zag ik heel kortbij koplampen naderen aan grote snelheid, het wou me over rijden. Ik boog me in een klein bolletje en opeens uit het niets kwam een gigantisch raar groot mes, dat de auto die me wou aanrijden verpulverde. Ik raapte het mes op, het was in een W-vorm, dat je als je het gooide het zich uitstrekte en dan zou snijden. Ik wist dat Pieter dat mes had gegooid om me te beschermen. Toen werd ik wakker.

Kan iemand mij vertellen waar dit op kan slaan? Ik heb het gevoel dat het iets wil zeggen, vermits ik het me blijf herinneren. Bedankt!

_________________
The future belongs
to those who believe
in the beauty
of their dreams ...