Hoi ha he ho,
Deze film is al kort genoemd in een ander topic maar ik doe het toch nog even "dunnetjes-niet-in-de-zin-van.....
" over.
Het concept dat iemand zich door te concentreren een tijdreis naar het verleden kan maken, is op zich een zeer spiritueel idee. Interessant in de film waren de zo anders gelopen levens van de hoofdpersonen doordat een bepaalde gebeurtenis uit het verleden anders verliep.
Want in zekere zin is dat mogelijk. Je kunt al je andere levens waarnemen. Die spelen nl. nu op dit moment parallel af aan de jouw wel bekende. De spiegeloefening is oa een manier om "jouwzelf-als-ik-andere-keuzes-had-gemaakt" waar te nemen.
Daarnaast natuurlijk ook via dromen of visualisaties.
Het gaat wel om waarnemen. In de film zie je dat Ashton letterlijk ingrijpt in de situatie in het verleden. In feite doe je dat al de hele tijd en pas niet als je een of ander dagboek bij houdt waar je je dan sterk op moet concentreren.
Als je namelijk aan het verleden denkt, hebben die gedachtes invloed op de situatie van toen. Ze zorgen er onder andere voor dat er toen andere keuzes gemaakt worden.
Daarnaasr laten ze het parallelle weg en herinnert Asthon Kutcher zich alles in één leven alsof de rest nooit bestaan heeft. Mijn idee is: Alles bestaat en gebeurt tegelijkertijd dus is al die informatie toegankelijk.
Dit laatste wil zeggen dat je nu (=altijd) de mogelijkheid hebt om je te richten op een andere zelf van jouw die iets niet heeft meegemaakt wat jij wel hebt ervaren maar minder prettig vond. Dit helpt bij het accepteren en minder bewust te zijn van die ervaring. Simpelweg omdat een andere zelf van je dat niet heeft ervaren (die bestaat dus ook, net zo echt als jij nu).
Zie het als allemaal horizontale lijnen (dat zijn al je keuzes en je andere zelven). Maak 1 lijn dikker. Dat is je bewuste ik nu. Je richten op andere zelven betekent dat de dikke lijn verspringt naar een andere minder dikke lijn.
Dit alles geldt ook voor de toekomst trouwens.
Groet,
Thijs
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
