ik heb zeer sterk dat ik gevoelens enzo overneem van anderen

mijn moeder ligt nu in het ziekenhuis & als ik die kamer binnenkom...word ik ontzettend zenuwachtig...er ligt daar een vrouw & ik weet dat het van haar komt...ik heb haar al eens gevraagd of ze echt zoveel zenuwen heeft...die bekeek mij zo van hoe weet jij dat nu...ik zei omdat ik het voel...ik neem die stress over

kan ik daar iets aan doen ?
want voor mij is dit absoluut niet goed...

_________________
Het oog is de lamp van het lichaam. Is uw oog helder, dan is uw hele lichaam verlicht.

Ik ken het. De meeste gevoelens kan ik tegenwoordig van me afschudden door er gewoon niet bij stil te blijven staan en verder te gaan met wat ik aan het doen was. Maar als mijn vriend gestrest is merk ik altijd dat ik me daar ook zenuwachtig van ga voelen. Weet alleen niet wat je daaraan kan doen.

Ik heb het ook vaak als ik gewoon met iemand sta te praten dan krijg ik gewoon een slecht gevoel van binnen.. en altijd hebben die personen het moeilijk

een tijdje geleden heb ik een aura reading gehad en die vrouw zei me dat mijn aura vrij dun was. Ik vond dat negatief klinken, maar ze verklaarde me dat het op zich niet erg is, maar als gevolg kan hebben dat ik gevoelig kan zijn voor de emoties van anderen. Hoe dunner je aura, hoe moelijker het is om te bepalen wat nu echt je eigen emoties zijn en wat "van een ander is". Zij raadde me aan om vooral dicht bij mezelf te blijven, met mijn aandacht te focussen op mijn bekken bijvoorbeeld of mijn ademhaling. Ik weet nog niet precies hoe het werkt, maar het gaat wel al beter. Misschien dat het ook nu helpt om je in wit licht te hullen zodat niks in "binnen kan dringen" (of haal ik nu weer alles door elkaar? , nou ja, volgens mij kan dat nooit kwaad om te doen)

Hey,

Visualisatie dat de gevoelens van de ander via je voeten de aarde instroomt. Affirmatie dat je alles wat niet goed voor je is loslaat.

Je weet iniedergeval al dat het niet van jouw is. Dus die onderscheidt kun je al maken. Dus je bent bewust van je eigen gevoel. En inderdaad wat hierboven wordt aangeraden ben ik erg mee eens. In je eigen lichaam blijven. En ook niet altijd alles willen voelen .

Groetjes Brenda

_________________
Liefde is.

Ik was laatst in een new age winkeltje en stond in de rij voor wat wierook. Voor me stond een jongen die een of ander houten doosje voor z'n vriendin kwam halen. De vrouw achter de toonbank kon 't maar niet vinden. Het duurde en duurde maar en de jongen was niet bepaald op z'n gemak. Ik merkte dat en gaf voor de gein een kopstoot tegen zo'n triangelding die ze aan 't plafon hebben hangen. De jongen schrok en ik voelde zijn angst.

Toen wist ik het zeker, ik neem af en toe andermans emoties over.

Gister nog bijvoorbeeld. Ik was bij een vriendin en ik moet altijd verschrikkelijk veel gapen als ik met d'r praat. Niet dat ik d'r saai vind hoor haha, maar ze heeft een bar druk leventje. Dat zeg ik ook altijd wel tegen d'r

Dus je ervaarde zelf een angstgevoel? Of was het jouw schuldgevoel tov die jongen die schrok van jouw getriangel? Ik bedoel: in een flits je ziet die jongen schrikken en je schrikt zelf ook dat jouw getriangel dit bij hem heeft veroorzaakt?

Grt,
Thijs

_________________
It's all about communicate with yourself:
* Notice and accept your beliefs (overtuigingen).
* Notice and act to your impulses (ingevingen).
* Notice and remember your dreams.

Haha ja, dat kan ook nog. Een schuldgevoel klinkt wel een stuk realistischer.

En t gapen bij een vriendin van me dan? Of zou ik d'r echt daadwerkelijk zo saai vinden??

Onder het mom van beter laat dan nooit (laatste bericht was van 25 feb)

Gapen betekent ontlading of ontspanning. Ik moet soms ook erg gapen in
het bos of aan het strand. De lading schijnt daar negatief te zijn (en dat
is 'goed'; gaat over negatieve ionen die je ook verspreidt met een
zoutlamp bv). Na de drukte komt dus de ontspanning/ontlading?

Wat inderdaad een goeie manier is, is het visualiseren dat de emoties de niet van jou gaan...dat je die weg laat stromen.
Iemand zei een keer dat de emoties van anderen vaak 'binnen komen' via je chacra's en dat die bij wijze van spreken aan de voorkant van je lichaam open staan....en aan de achterkant ook open moeten staan..maar dat dit niet bij iedereen het geval is. Probeer te visualiseren dat ze open gaan aan de achterkant zodat die emoties aan de achterkant weer weg kunnen vloeien...

ik zeg het nu natuurlijk heel simpel, maar de moraal van het verhaal is 'visualiseren dat de emoties weer wegstromen' maakt niet uit hoe ...als je dat maar visualiseert!

Ik sloot me er ook ooit van af door te visualiseren dat ik om mijn lichaam een glazen piramide had....dan spande ik mijn armen zodat ik een soort driehoek vorm maakte...sprak mezelf in(soms hardop) dat het niet mijn emoties waren, dat het niet mijn problemen waren en dat ik er niets mee hoefde en het niet hoefde binnen te laten o.i.d. en dat hielp ook vaak. Ik vormde dan gewoon een soort van muur/schild...en dat heeft mij ook wel gehlolpen..

zo kan iedereen zijn of haar eigen manier proberen te vinden

en beseffen dat het niet alleen maar vervelend hoeft te zijn!!

Waarom zou je die gevoelens kwijt willen raken. Denk je dat je ze krijgt zonder reden? Je hebt de mogelijkheid om mensen te helpen met hun problemen, doordat je begrijpt hoe zij zich voelen. Het is dus belangrijk dat je in ieder geval interesse toont. Het liefst zo subtiel mogelijk...

Maar dan nog kan ik me voorstellen dat je die gevoelens niet altijd gelegen komen, of dat je niet weet wat je er mee moet, of dat een ander niet op hulp zit te wachten?

Dat kunnen aanvoelen is wel iets moois, en er iets mee kunnen en willen doen ook, maar om te voorkomen dat je het alleen maar overneemt (terwijl de ander er daardoor niet vanaf komt denk ik...), lijkt het me toch handig om je daar ook voor af te kunnen sluiten/het weg te laten vloeien.

Maar dat is mijn mening

Groetjes Flora

Ik ben het helemaal eens met Flora. Het is handig dat je weet wat een ander voelt, maar jij moet gevoelens van anderen ook weer los kunnen laten. Niet dat je ze overneemt en vasthoud, want dat is vaak het probleem. Jij loopt op een gegeven moment met klachtten die oorspronkelijk van iemand anders waren...

Liefs,
Zonnetje

Ik snap volkomen wat je bedoeld, maar door me er op te focussen, wordt het alleen maar erger. Vandaar dat ik er liever iets mee doe, maargoed ieder zo z'n eigen manier.
Ik doe dat trouwens ook niet altijd, maar die keren dat ik iemand niet help, zijn daardoor voor m'n gevoel veel minder erg...
M'n lichaam heeft a.h.w. dan zoiets, van 'je hebt nu wel genoeg geholpen'.

Ik doe het trouwens wel zo subtiel mogelijk. Het laatste dat je wil is een situatie waarin de ander denkt dat jij diegene compleet doorhebt.

@Zonnetje: Ik laat ze juist los door ze met de oorspronkelijke eigenaar te delen...

hey,
ik ben de laatste tijd best depri geweest, en ik dacht elke keer dat het aan mezelf lag.
totdat iemand tegen me zei dat ik moest leren wat mijn eigen gevoelens zijn, ik vond/vind dit nog steeds beetje vreemd, maar gister kwam mijn zus beneden en ik voelde mij ineens zo gestrest dat ik beetje begreep wat hij ermee bedoelde.

dus ik zeg tegen mij zus waarom ben je zo gestrest maar die begon helemaal raar te doen, omdat ze nu bang is dat ik alles voel En ik heb het nog maar net dat ik dingetjes merk, het is nog vreemd voor mij.
dus weet ook niet hoe ik het moet doen, mijn ma zegt dat je ervoor kunt afsluiten alleen dat iedereen er een eigen mannier op heeft ?

_________________
1 dag niet gelachen, is een dag niet geleeft