niemand?

_________________

Van het licht waarin ik mijzelf draag, tot het licht dat mij draagt.

Anubis.
Zoals ik in mijn post hiervoor al zei...
(En wat Rose ook benadrukt...)

Iedereen heeft een vorm van zelf kwelling (gehad).
Voor een lange of korte periode, of door bepaalde zogenaamde "triggers".
En daar hoef je niet "spiritueel" voor te zijn noch te worden naar mijn idee!

_________________
--- http://www.cmdforum.nl ... Een forum betreft alles over communiceren met dieren en meer! ---

Nee klopt, maar de mensen die hier zitten wel, en daar doel ik op. Want dat zijn er veel, en jezelf lichamelijk slecht behandelen doet niet iedereen, ik iig niet, niet om mezelf te straffen o.i.d.

Vandaar the question, want ik schijn gewoon veel mensen tegen te komen zo op dit forum als andere die zichzelf wat aan doen.

_________________


Van het licht waarin ik mijzelf draag, tot het licht dat mij draagt.

Ik heb wel een kleine vorm van lichamelijke automutilatie.
Dit ook door koppigheid soms.
Je moet nooit tegen mij zeggen dat ik eens wat moet gaan eten.
Ik kan gerust mijn lichaam laten uitmergelen tot 1 uur s'nachts als niet langer.
Dat het lichaam zo zwak wordt dat je beeld donkerder wordt alsof je 60WATT lampje die aan staat een 40WATT lampje wordt ineens.
En dat zelfs het honger gevoel verdwijnt op een gegeven moment.
Doch eet ik uiteindelijk wel wat.
Waarom?
Geen idee.
Luiheid.
Maar mezelf straffen kan ik het niet echt noemen.
Dan moet je het meer hebben van de post van mij die over pittige visualisaties gaan.

_________________
--- http://www.cmdforum.nl ... Een forum betreft alles over communiceren met dieren en meer! ---

ik vind het heel erg vervelend als ik weet dat iemand zichzelf verwond, vooral omdat je er meestal (naar mijn ervaring) niet zo veel aan kan doen. ik ken een meisje dat de naam van haar vriendje(s) in haar arm snee met een scheermesje en dat zelf ook heel normaal vond. heel veel mensen hebben met haar gepraat en uiteindelijk heeft ze het nog niet 'afgeleerd'. ik denk dat als je aan automutulatie doet, dat je dan niet naar anderen luistert maar ook weer wel, want je krijgt aandacht. En nu ben ik het wel met sunshine eens, want het is tog wel een beetje aandacht trekken zeg maar en eenzaamheid past daar ook wel bij. het is niet bij iedereen zo maar ik denk dat er veel mensen zijn die het tog voor de aandacht doen.
ikzelf heb wel eens dat als ik heeel erg ruzie heb gehad met mijn ouders bijv. dat ik dan mezelf pijn doe door tegen de muur te bonken met mijn hoofd (1x)of mezelf knijp, maar daar schrik ik heel erg van dus het is heel zeldzaam dat ik dat doe. gelukkig heb ik bijna nooit zulke aanvallen.
maargoed, dat is mijn mening
Liefs Don

_________________
what touches our hearts, binds us to the dance of life

ja natuurlijk zijn er mensen die het om aandacht doen, maar dat is niet alleen met zelfverwonding dat is met alles. maar je moet wel onthouden dat veel mensen het niet om aandacht doen maar om persoonlijke redenen.
Wat ik in mijn vorige bericht bijvoorbeeld al aangaf om geestelijke pijn te vergetenen zodat je daar even niets meer van merkt omdat je het op je lichaam afreageert. niet blij met jezelf zijn, om wat mensen je aan doen, omdat het even allemaal te veel word. kunnen heel veel redenen zijn.
ik zelf doe het om de eerste reden, mn geestelijke"pijn" te verlichten door mezelf lichamelijk pijn te doen. en dat geeft een soort van "verlichting" , moeilijk uit te leggen en ik doe het op plekken waar niemand het ziet.

Ik hoor vaak als het onderwerp te sprake komt in een gesprek dat mensen je meteen gestoord vinden en gaan gelijk labeltjes plakken. Je bent niet geestelijk gestoord als je zoiets doet , het KAN maar hoeft niet.
ik wil hier dus eigenlijk mee zeggen dat mensen niet gelijk met een conlussie moeten komen als er iets in openheid verteld word want het kan vaak anders zijn dan dat het lijkt.

_________________
Met weinig kennis is het makkelijk een mening te hebben.

@Darkwolf

Oh joh, wist niet dat dat er ook onder viel, na mn depressie heel vaak tegen mezelf gezegt ik moet dood ik moet dood ik moet dood etc... gewoon om dingen van me af te zetten, tegenwoordig doe ik dat niet meer, maar dat was echt gewenning van me toen

--------------------------------

Verbinding spiritualiteit AM zie ik zelf op deze manier:

Voor spiritualiteit en zelfkennis moet je veel meegemaakt hebben, meestal komt door dat veel meemaken depressie tevoorschijn en dat verbind zich vaak weer aan AM..

Dat is de enige verbinding die ik zie nu, zeg niet dat het de enige is en zeg ook niet dat dit voor iedereen geld. (Voordat ik weer boze mensen op mn dak krijg )

Niemand word boos hoor Sunny!
Het is alleen een erg gevoelig onderwerp..

xxx
Rose

_________________
What man really seeks is not perfection
which is in the future,
but fulfillment,
which is ever in the present

nee hoor, waarom zouden mensen boos om worden, ook over deze onderwerpen mag er gepraat worden toch gevoelig onderwerp maar voor sommige mensen doet het mischien wel goed om er over te praten

_________________
Met weinig kennis is het makkelijk een mening te hebben.

Helemaal mee eens. het is heel gemakkelijk om de conclusie te trekken dat het aandachtvragen is, maar voor vele zit er een vele diepere reden achter, jij noemt het geestelijke pijn, ik noem het zielepijn.

Deze pijn is niet te vergelijken met een lichamelijke pijn, en je kan er ook niet even een paracetamolletje voor innemen. Voor vele is het een manier om even aan de diepe pijn te ontsnappen. De lichamelijke pijn geeft niet lleen verlichting maar ook de bevestiging van IK BESTA

maitreya

nu ik er zo over na zit te denken, heeft het aandacht vragen voor mij ook wel meegespeeld. Alleen wilde ik niet dat mensen het zagen en ik wilde het ook niet laten zien of zeggen, maar stiekem had ik ook weer wel gewild dat mensen mijn littekens zagen...en dat ze hulp aanboden(hoewel de meesten dan denken dat je gestoord bent).....er was ook een iemand die ik het heb laten zien...en ik merkte dat ze echt tegen me op keek en me bewonderde....dat vond ik toen wel 'lekker'....maar dat is dus een beetje een apart geval...

maar verder wilde ik niet aandacht van mensen, want er werd wel vaak gevraagd hoe het met me ging en dan negeerde ik deze aandacht echt....wat ik wel kan voorstellen met 'aandacht vragen' is dat ik op dat moment zo desperate was dat ik mijn emoties niet de baas kon...ik kon er niets mee en toen heb ik uit wanhoop gesneden zodat ik inderdaad m'n lichaam voelde(lichamelijke pijn i.p.v geestelijk) en dat ik even niet geestelijke pijn had...


Nu je dat zegt over 'zielepijn' herken ik dit eigenlijk wel(heb het nu weer), maar hoe KOM je aan zielepijn? en hoe kom je er weer vanaf???

jha hoe komt je er aan
iemand kwest je
iemand beschadigt jouw of jouw vertrouwen
gepest worden op school
overleiden van familie / bekenden
uhhh scheiding van ouders
enz enz enz
elke maniet van kwesting maakt jouw tot wil je bent
tuurlijk doet dat pijn

maar deel twee van jouw vraag is een stuk interesanter hoe kiom je er af?
ik denk veel praten met mensen die je vertrouwd
telkens weer en weer je verhaal doen
acepteer dat je verdriet hebt en dat je pijn bent gedaan
wees eerlijk en lief voor jezelf
je mag huilen je mag verdriet hebben
en blijf praten ...... (verder weet ik het ook niet echt)

_________________
het NU is waar ik gelukkig ben

vind de rust en liefde in jezelf weer terug

Ik heb in de vorm van een slaapstoornis gehad. In de tijd dat het slechter ging met mijn broer had ik er het meest last van. In mijn slaap sloeg ik dan mijn boekenkast aan puin of trok het gordijn van de muur.

Mijn ouders kwamen dan mijn kamer binnen om mij weer rustig te krijgen. Meestal was ik dan al helemaal wakker maar praatte ik nog wartaal. Blijkbaar was ik dan toch nog half in slaap ofzo maar ik zag het wel allemaal gebeuren. Om mij daarna te verontschuldigen en zo snel mogelijk weer m'n bed in te duiken (ik begon 't een beetje vervelend te vinden).

Dankzij de hulp van(/via) Jomanda heb ik er geen last meer van. Tegenwoordig zie ik dat ik zelf verder kan gaan. Doch ben ik haar altijd zeer dankbaar voor haar werk.

--------

M'n broer heeft veel last van zelfautomutulatie gehad. Ik heb er weinig van meegemaakt (mijn ouders wouden niet dat ik er teveel mee geconfronteerd werd) maar naar horen zeggen ging hij o.a. uren en uren lang op de keukenvloer zitten. De reden was omdat dat moest van de stemmen in zijn hoofd. Waarschijnlijk dankzij de slechte entiteiten die bij hem zaten / nog zitten. Helaas is hij er nog steeds niet van af.

Tegenwoordig zit hij zwaar onder de medicijnen (voor schizofrenie) waardoor hij zijn spiritualiteit als het ware onderdrukt. Is opzich wel fijn voor hem zo, eventjes rust, maar een oplossing is anders. Hij leeft nu, zo lijkt het, als een kas plantje. Ik moet er vaak van huilen.

Dat lijkt me inderdaad erg aangrijpend..
Heb je wel genoeg steun om het te verwerken?
Mensen waar je mee kon/kan praten?
Dat lijkt me wel heel erg belangrijk..

xxx
Rose

_________________
What man really seeks is not perfection
which is in the future,
but fulfillment,
which is ever in the present