Meest interessante aan kinderpsychologie (ben niet zo geinteresseerd in psychologie eigenlijk) vind ik de pedagogie ervan, het idee dat een kind zich door verschillende stadia ontwikkelt en dat elk stadium noodzakelijk is om naar het volgende te komen.. op verschillende deelgebieden.
Bijv. dat als een kind voor ca. 4-5 jaar niet leert praten, het dat ook nooit meer zal doen.
En het is altijd een bepaalde behoefte (zo lijkt het) waar een omgeving voor nodig is om op de juiste manier uitgedrukt te worden,.. bijv. praten kan alleen als er andere mensen zijn die praten, knuffelen kan alleen als er iemand is die fysieke warmte geeft, voor groepsvorming heb je andere kinderen nodig, etc.
Ik zelf heb een ontwikkelingsachterstand van heel vroeg denk ik, deel van mij is nog kind en kan geen volwassen relaties of verantwoordelijkheden aan gaan.. ik stel me dan onder mensen op, vooral bij vrouwen denk ik, maar misschien net zo goed bij mannen. Geen idee wat voor behoefte of te-ontwikkelen-functie er toen was wat ogenschijnlijk gefrustreerd is geraakt door waarschijnlijk gedrag van mijn ouders of omgeving. Begin me nu steeds bewuster te worden van dat kind-zijn en het voor het eerst ook mezelf toe te eigenen
.
Geen idee of dat ook valt onder wat jij als kinderpsychologie verstaat?
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
.
