Hallo allemaal,

Ik wilde dit topic aanmaken omdat ik eigenlijk vind dat dit wel eens besproken mag worden. Namelijk overspanning. Veel mensen onderschatten het en zien het eerder als overwerkt of oververmoeidheid, wat ook enorm hier op lijkt hoor.
Ikzelf ben voor mijn 18de al twee keer overspannen geweest. Veel dingen waren hier de oorzaak van waar ik niet op in ga, want dat is gewoon een te lang verhaal om te posten en bovendien vind ik het nog best wel moeilijk als ik aan die nare periode terug moet denken.

Het probleem van overspannen zijn als scholier is dat je niet zo maar uit de running kan gaan. Zeker bij jongeren wordt dit verschijnsel altijd zwaar onderschat en je moet jezelf maar zien te redden.

Mijn vraag is eigenlijk, hoe denken jullie over het onderwerp ''overspanning'' en hebben jullie er ook ervaringen mee, al dan niet in je directe omgeving.

Let overigens op, als je hieronder gaat lezen, dat als je veel herkenning kan vinden het niet meteen hoeft te betekenen dat je het ook daadwerkelijk bent . Mocht je die twijfels hebben.


Extra info van Wikipedia:

Overspannenheid is een gemoedstoestand die ontstaat als iemand te lang gespannen is geweest en niet meer voldoende tot rust kan komen.

De oorzaken zijn van uiteenlopende aard. Zo kan iemand overspannen worden als op korte termijn te veel emoties verwerkt moeten worden, maar ook als de werkdruk te groot is, er te veel stress is of als iemand zich niet voldoende kan ontspannen. Het is altijd van belang om voldoende rust te nemen.

Overspannenheid kan soms ernstige lichamelijke gevolgen hebben. Vaak zijn de adrenalinespiegel en de bloeddruk te hoog en treden hartkloppingen op. Verder lijdt de persoon vaak aan spier- of hoofdpijn. Geestelijk kan er sprake zijn van irritatie en agressie, rusteloosheid, emotionele vervlakking en een verlies van interesse en motivatie.

Als de veroorzakende omstandigheden niet veranderen, kan overspannenheid zeer lang duren en mogelijk leiden tot depressie of stressverwante aandoeningen, zoals burn-out. Vaak is medische of psychologische hulp nodig.



Burn-out is een psychologische term voor het gevoel opgebrand te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk. De term burn-out werd begin jaren '70 voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse psychotherapeuten Herbert Freudenberger en Christina Maslach. De opvatting van de laatste is inmiddels dominant geworden. Burn-out bestaat in haar opvatting uit drie, min of meer samenhangende verschijnselen: uitputting (een gevoel van extreme vermoeidheid), cynisme (afstand hebben van het werk, dan wel de mensen met wie men werkt), en verminderde persoonlijke bekwaamheid (het gevoel dat men minder goed presteert dan in het verleden het geval was, ook wel verminderd werkgerelateerd zelfvertrouwen). Deze opvatting ligt de laatste jaren onder vuur. Het verminderde gevoel van zelfvertrouwen lijkt geen centraal onderdeel van het burn-out-syndroom te zijn; terwijl een aantal wetenschappers burn-out als een vorm van depressie, dan wel gewone, zij het extreme, vermoeidheid ziet (en dus niet als een op zichzelf staand begrip).

Verondersteld wordt dat een burn-out kan ontstaan na langdurig te zijn blootgesteld aan een teveel aan stress op het werk en met name een risico is voor idealistisch ingestelde werknemers, aangezien de confrontatie met de werkelijkheid juist voor deze mensen vaak nogal tegenvalt.

Vaak wordt gesteld dat een burn-out niet verward dient te worden met overspannenheid of een depressie. Ze zouden alleen min of meer dezelfde symptomen hebben, maar (vaak) een andere oorzaak hebben en zouden dientengevolge ook anders behandeld dienen te worden. Deze opvatting staat tegenwoordig onder druk; de verschillen tussen deze psychische problemen lijken aanzienlijk kleiner dan de overeenkomsten. Dat betekent overigens ook dat de meerwaarde van het begrip "burn-out" ten opzichte van deze andere concepten steeds meer betwijfeld wordt.



Gerelateerde onderwerpen

* Acute stressstoornis
* Aanpassingsstoornis
* Burn-out
* Posttraumatische stressstoornis

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Vind ik wel een interessant onderwerp Matthijs en het is ook al een veel besproken onderwerp geweest onder vrienden van me.

We leven in een maatschappij waar de prestatiedruk hoog is. Genoeg mensen houden dit tempo niet vol en vallen inderdaad in een depressie of kweken ziektes zoals cvs omdat het lichaam zegt: stop nu is het genoeg.

Vaak wordt de vrije tijd dan ook nog volgepropt met activiteiten, waardoor het lichaam eveneens weer niet kan uitrusten, maar evenmin ook mentaal niet. Een druk leven wordt meestal als een goed leven beschouwd, maatschappelijk gezien dan.

Steeds vaker hoor je de term onthaasting gebruiken. Wat zoveel inhoudt als minder gaan werken, meer verlof nemen, meer tijd voor jezelf nemen... Alleen wil dat voor de meeste mensen niet zo lukken omdat onze cultuur zo niet in elkaar zit. We leven in een kapitalistisch systeem, werken is de boodschap dus. Maar daar en boven leven we steeds meer in een individualistische maatschappij waar zelfontplooiing centraal staat, wat ook voor de nodige stress zorgt: studeren, presteren, werken, hobby's,.. al deze dingen vragen en vergen tijd en vragen de nodige energie van jezelf.

Als je afhaakt aan dit systeem hoor je er niet meer bij. Je bent een profiteur als je werkloos bent en dus van de staat leeft. Mensen bekijken je anders als je zegt dat je geen hobby's hebt. Als je niet studeert en je werkt ook niet dan kijken de meeste mensen je vreemd aan.

Wat steeds meer een oefening vergt is om met deze druk om te gaan en ik vond de school daar een goede oefening voor. Neem nu met de examens, ipv te studeren tot je gaat slapen ga je een uurtje iets doen wat je ontspant en dan ga je pas slapen. Ipv tot in stukken van de nacht studeren, op voorhand een eind uur vast leggen en de voldoende pauzes nemen tussen het studeren door.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Het bizarre is dat wel meer mensen en steeds meer mensen die drukte niet meer aan kunnen en toch wordt daar gezamenlijk niets aan gedaan. Het wordt bekeken als een individueel probleem, maar dat is het juist niet, het is een maatschappelijk probleem.

Vrouwen hebben ervoor gekozen om te emanciperen, ze waren het beu enkel huisvrouw te zijn en enkel voor de kinderen te zorgen. Ze willen carriëre maken. Op zich niks mee, maar wat is er nu gebeurd dat de maatschappij nu verwacht dat mensen met 2 gaan werken. O wee als ge niet ga werken. En wat zie je nu gebeuren dat vrouwen, vooral de vrouwen moeite hebben om werk en gezin te combineren. Zoals je zegt Mirror, de druk wordt steeds groter en er zijn steeds meer sleutelkinderen. Het probleem is van deze maatschappij dat veel mensen denken dat je van materialisme gelukkig wordt. Een grote valkuil. Reclame doet ons dat ook geloven. Ik denk dat ik daar geen tekeningetje moet bij maken. We worden gestimuleerd om veel te consumeren en we willen dat ook eigenlijk wel. Maar ik denk dat steeds meer mensen wel beseffen dat luxe toch niet zo gelukkig maakt als men aanvankelijk denkt.

En ondertussen worden we maar werkpaardjes.. en op het einde van de rit vraag je je dan af, was dit het dan? En het privéleven wordt steeds meer in een hoekje geduwd. Jammer of niet?

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Ik vind het jammer dat er een link wordt gelegd tussen werken en materialisme.
Die twee hebben slechts weinig met elkaar te maken.

Bovendien valt mij op dat er een sterke link wordt gelegd met tijdgebrek... niet geheel verwonderlijk maar vrijwel nooit de échte aanleiding tot overspannenheid...

Ik lees door en vul aan als dingen bij mij opkomen.

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Ik bedoel niet dat werken materialisme impliceert, maar je ziet wel een tendens dat men meer gaat werken om voldoende geld te hebben om al die materialisme te kunnen aanschaffen.

Verder heeft werk natuurlijk ook wel meerdere functies dan enkel geld verdienen. Het verleent je identiteit, zingeving etc. Maar de vraag is hoeft men zich bijna dood te werken om gelukkig te zijn?

Ik denk dat het evenwicht tussen werk en privé uit balans is voor vele mensen.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Ik heb even niet de moeite genomen om alle tekst hier te lezen.
Alles wat ik kwijt wilde, is dat het inderdaad herken. Als ik een stempel op druk, zou ik kunnen zeggen dat ik meerdere malen overspannen ben geweest. Vaak door stress vanwege school en emotionele instabiliteit. Wat ik er over kan zeggen? Het is klote.

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Misschien werkt iemand zich dood omdat hij/zij op werk gelukkiger is dan thuis?

Jongens... weet je waar het om gaat? wat we hier vergeten in deze hele discussie?! en wat Matthijs toch wel erg duidelijk heeft gemaakt in zijn openingspost...

Waar zijn de (evt. verdrongen) emoties? want daar gaat het om. Er zijn mensen die omkomen in het werk en het gezinsleven, geen seconde voor henzelf hebben en tóch een zéér gelukkig leven hebben.
Het gaat niet om hoeveel tijd men heeft, of om welk stigma er ligt op bepaalde keuzes die de moderne man/vrouw (ja ook mannen kunnen die keus maken) kan maken.
Het gaat om de mate van (on)vermogen om met de heftige dingen in je leven om te gaan.
Ja dat kan te maken hebben met de hoeveelheid tijd die je hebt... maar ook de tijd die je ervoor neemt. Het kan te maken hebben dat jij je niet vrij voelt je eigen keuzen te maken.... maar laat jij dan die keuzen dan maar door andere mensen maken? Het kan te maken met de mate waarin je emoties toelaat. het kan te maken hebben met het onvermogen emoties te voelen...

Kortom... tig voorbeelden van oorzaken die niet met tijdgebrek te maken hebben.

Ik voel een verslagenheid in de teksten die ik lees. Er is blijkbaar geen eigen input meer. Alles overkomt je... de slachtofferrol... dat vind ik jammer.

Het kan zeker voorkomen dat het allemaal teveel wordt... dat noemt men dan overspannen. Maar betekend dat direct dat je er geen invloed meer op kan uitoefenen?

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

[quote][Bovendien valt mij op dat er een sterke link wordt gelegd met tijdgebrek... niet geheel verwonderlijk maar vrijwel nooit de échte aanleiding tot overspannenheid.../quote]

Wat zou dan wel de oorzaak zijn van deze overspannenheid?

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

zie hierboven

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Hmmm

Hier moet ik toch over nadenken, want ik denk dat er een paar essentiële dingen over het hoofd worden gezien.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Dat denk ik ook

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Wow wat een prachtige discussies haha. Ik heb ze allemaal gelezen =).

Overigens, heeft dat overspannen raken inderdaad wel een beetje te maken met de druk die de maatschappij lijkt uit te oefenen op de mensen. Je wilt inderdaad niet achterop raken. Als je nu bijvoorbeeld er niet meer voor kiest geen computer aan te schaffen, dan kom je in de toekomst uiteindelijk toch in de problemen.
Men raakt misschien overspannen van alle stress die deze ''prestatiemaatschappij'' met zich mee lijkt te brengen. Men moet presteren, men moet een doel voor ogen hebben, anders kom je nergens.

Om nog even aan te sluiten bij Truitje:


Ja, dat was ook in mijn geval een deel van het probleem, wat ik eigenlijk zag als oplossing. Ik begon zó veel te doen, juist om de werkelijke problemen te ontlopen. Ik kropte alles op en toen Pats! Het werd me allemaal gewoon te veel.

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Wie zegt dat ik hier niet vrolijk van word? :p (van dat gedeelte waar die man een einde maakte aan het leven niet hoor , dat is niet iets om vrolijk van te worden, maar je noemt wel meteen een extreem geval )

Ik vind het geweldig deze discussies =). Sowieso, ik ben het niet overal mee eens, maar ook met wel wat dingen. Bovendien, als we het allemaal eens zouden zijn, dan zou dit wel een heel saai topic zijn, niet dan?

Wees maar niet bang dat ik je ga vervolgen... Ik ga je wel volgen xD

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Ik denk dat we nu serieus aan het afwijken zijn, maar ik vind het een bijzonder interessant onderwerp.

Ik denk dat we hier eens duidelijk moeten omschrijven wat we onder materialisme verstaan. Iedereen houdt wel van een zeker vorm van comfort of je er nu weel of weinig geld aan uitgeeft. Alleen, en dat heb ik hierboven ook al vermeld, denk ik dat mensen denken dat veel materialisme gelukkig maakt. Een nieuwe auto, de nieuwste trends volgen van de mobieltjes, de nieuwe trends volgen van de mode, enz.. Wat, in mijn ogen, een illusie is. Volgens mij wordt overdreven materialisme gebruikt om leegtes op te vullen of denkt op te vullen. Zoals jij aangaf Mirror dat sommige ouders veel kopen voor hun kinderen om het gebrek aan tijd dat ze met hen zouden hebben, te compenseren. Wordt die band er dan beter op met de kinderen? Nee, ik denk van niet.




Dat betwijfel ik eerlijk gezegd. Tegenwoordig kost een huis huren al gemakkelijk 500-600 euro , zelfs meer. Volgens mij kom je er dan echt niet mee toe.


Maar laten we wel wezen. Werk heeft niet alleen de functie van geld verdienen, zoals Truitje al min of meer indirect aangaf. Het geeft zin aan je leven, identiteit, een sociale rol, maar ik val volgens mij in herhaling.

We moeten eerlijk zijn, zowel België als Nederland, maar ik zal spreken voor België omdat ik dat het beste ken natuurlijk, hebben een goede sociale zekerheid. Die sociale zekerheid wordt bekostigd door de werkende mens. Hoe meer werklozen in een maatschappij, hoe zwaarder deze doorweegt op de sociale zekerheid en hoe meer druk er op de betaalbaarheid van die sociale zekerheid komt. Daarom heeft de staat wel graag veel werkende mensen, maar evengoed, indirect zonder dat de meeste het beseffen, de mensen die niet werken en geld krijgen van Vadertje staat, in welke vorm dan ook.

Als vadertje staat zou zeggen, we stoppen met de uitkeringen, dan zouden meer mensen verplicht zijn om te gaan werken. Of is dit nu een geheel ander verhaal? Volgens mij hangt het allemaal aan elkaar vast.

Het paradoxale hiervan is, hoe meer mensen de werkdruk niet meer aankunnen, hoe meer mensen van de ziekte-uitkering moeten leven en dat kost de staat en dus de werkende mens ook geld en dat zie ik ook wel.


Ja, en daardoor blijft de economie draaiende, daardoor wordt er werkgelegenheid gecreërt, wat de welvaart weer verhoogt. Ik zeg niet welzijn, want dat staat niet gelijk aan welvaart.

Het is een complex gegeven, een constant zoeken naar evenwicht tussen dat wat noodzakelijk is en dat wat extra is, een evenwicht tussen werken en tijd voor jezelf, een evenwicht tussen werken en gezinsleven.
Een uitdaging van deze maatschappij.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Daar ben ik het mee oneens, want ook materialistisch denken kan een oorzaak zijn die de stress kan opleveren of juist de toevlucht kan zijn binnen het probleem van het overspannen raken. Het kán, hoeft natuurlijk niet .

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?