dit is best raar, ik ben altijd erg vrolijk geweest, zo positief als het maar kan en was met alles tevreden.
Nu sinds een paar weken, voel ik me ongelukkig ( ben 17 jr trouwens
) woon thuis heb lieve ouders lieve zus en heb niks te klagen, alles is er
Maar ik voel me toch erg ongelukkig, ik voel me niet thuis op deze wereld, ik zou zo graag dingen willen veranderen de wereld anders willen ( meer bewuste mensen, veel meer dierenliefde, meer natuur.. meer leven met de ziel, en minder materialistisch ) zo kan ik wel uren doorgaan maar dat had ik zo graag gewild.
Ik heb hier nooit echt moeite mee gehad, dacht er ook niet echt bij na, ben altijd wel erg open/gevoelig geweest maar sinds een paar weken voel ik me leeg, en ik heb geen gebrek aan iets, liefde heb ik genoeg alles is er maar buiten mijn ouders enz zijn er niet veel mensen die mij begrijpen ( heb ik het gevoel ) merk wel dat er steeds meer mensen ( vooral leraren ) open voor me staan en mij begrijpen , heb nu ook gesprekken 1 keer in de week. Maar goed
Herkent iemand zich hierin ???
Ik denk zelfs dat ik een beetje depressief ben. Op school zie ik de laatste tijd aura's om klasgenoten en soms wil ik dat ook zien omdat ik me dan kan afsluiten voor de realiteit, ik zie het als een ontsnapping.
Majah ik ben nu bezig om mezelf gelukkiger te maken, ik weet of het voelt zo dat ik zo dicht bij dat gelukkige zit maar het niet kan vinden.....
Depak chopra zegt , het beste wat je kan wensen is innerlijk rijk, zoveel mogelijk vreugde en voldoening in jezelf zegmaar, want wat er ook in de buitenwereld gebeurt, het heeft geen invloed op je.. Dat lijkt me heerlijk!! nu nog uitzoeken om het zo maar te zeggen hoe ik me zo kan voelen. Ik weet dat ik me zo gelukkig kan voelen omdat ik me al eens zo gelukkig heb gevoelt, alleen nu niet.
x Anna