Hey ik ben Nick
ik ben 20 jaar en heb oktober 2008 een hele zware tijd gehad.
(tis een flinke lap tekst, eerste deel is gewoon globaal en het 2de deel is een soort levens ervaring waarom ik me zo in het leven ben ga verdiepen kijk maar tot waar je wil lezen, begrijp dat het lang is haha)
Inleiding:ik beschrijf mezelf als een hoog bewustzijn,(mijn diepste inzichten liggen in onvoorwaardelijke liefde, en gedachtes en emoties, en het ego, en doorzie heel goed valse spiritualiteit, aangezien je dit ook wereldweid overal ziet)
(ik ben niet alwetend en overdenk ook nog vele dingen ik begrijp hoe het ego in elkaar zit toch is er nog een hoop te overdenken en ook ik kan niet voor de volle 100% zeggen dat ik het ego losgelaten heb/overstegen heb/in balans gebracht heb of hoe je het noemen wil, ook ik maak fouten al weet ik wel dat ik hier redelijk ver in ben)
Als ik het woordje Ik gebruik op het forum praat ik spontaan vanuit het hart(mijn hogere zelf hoe je het noemen wil) en ik waardeer het zeer als er met een open hart naar mij geluisterd word zonder oordelen, of negatieve of positeve stempeltjes op me te plakken,probeer geen beeld van mij te vormen want dan ontsaan er miscommunicaties, wat ik gister egzegt heb kan ik morgen ineens al weer helemaal vanaf wijken sla dus niets van mij op en zie mij elke dag weer als een nieuw entiteit, helemaal open dit doe ik ook bij andere mensen)
ik ben op een forum zoals dit volledig mezelf en spreek mijn waarheid, het kan bij mensen offencief en gemeen overkomen, maar dit is niet mijn bedoeling ik praat graag over eigen ervaringen, en wil niemand kwetsen of pijn doen, ik heb het in het dagelijks leven vooral zwaar omdat mensen mijn liefde en mooie woorden niet zien, en heel verkeerd interpeteren.
het belangrijkste wat ik ook kwijt wil en ik hier echt ben is omdat ik me erg eenzaam voel op deze wereld weinig mensen die me echt begrijpen, (gesprekken op nivo) heb wel een paar vrienden maar kan mijn innerlijke belevingswereld niet met ze delen, het zijn vrienden waarmee ik gewoon kan geinen in de kroeg, en lekker mee op vakantie ga, en onderling zijn er nooit echt ruzies ofzo, het klikt heel goed alleen mijn ware leven van binnen kan ik niet met ze delen.
mijn intenties/bedoelingen zijn inzichten delen, mijn hart spreken en mensen helpen te groeien in bewustzijn, en wat voor mij ook heel fijn zou zijn is mensen leren kennen die mij ook kunnen helpen met groeien en nieuwe inzichten te delen. ik doe het namelijk al mijn levenlang helemaal alleen, en doe mijn eigen research en probeer zo weizer te worden, maar het vinden van waarheden in deze wereld is vaak verwarrend en moeilijk, aangezien het 1 grote rare wereld van illusies en leugens is toch kan ik me hier aardig doorheen wurmen, en heb ik een groot gevoel voor dingen die waar zijn of niet.
meer over mij:ik zie mezelf als bewustzijn, dat in het lichaam is geincarneerd, een persoonlijkheid met een eigen ontwikkeling eigen passies, eigen smaken. (mijn aangeleerde karakter en zoals het denken in polariteiten, en geloofsovertuigingen heb ik grotendeels opgeruimd, en van me geboorte ben ik op zich nog redelijk emzef gebleven en heb me weinig laten weismaken).
Ben doordat ik mezelf bleef vroeger veel gepest op school,(het raakte me alleen nooit) heb ook veel mensen kunnen helpen, en leef heel eenzaam (op het gebied van mijn weisheid en inzichten die ik niet kan delen).
Ik zie deze eenzaamheid niet als negatief of erg, ik heb het geaccepteerd, en aanvaard en kan evengoed heel gelukkig zijn, al is het vaak heel moeilijk dat mensen me niet begrijpen, en kan ik moeilijk uit mijn woorden komen onder bepaalde mensen, en raak mijn helderheid dan wel eens kwijt waardoor alles tegenstreidig klinkt)
op een forum kan ik heel openhartig praten zonder enige invloeden van andere mensen waardoor alles vaak veel zuiverder is, en ik in rust mijn verhaal kan doen zonder dat er doorheen gekwekt word en mijn gedachtes en gevoel onderuitgeschopt worden, in het dagelijksleven gaat het al steeds beter doordat ik wat bewuster word met wanneer ik wel iets kan zeggen en wanneer niet. (heb hier nog wel eens moeite mee dat ik graag waarheid spreek en egos onderuitschop omdat ze iemand uitzuigen, terweil het dan niet echt weis is om dat te doen en in een discussie beland waar ik overigens dan heel snel weer uitstap aangezien het dan toch geen zin heeft)
Ik heb me aangepast aan deze maatschappij en de mensen, en heb hier een weg in kunnen vinden, al doe ik ook veel dingen die ik eigenlijk niet wil, maar er is nou eenmaal een vorm van macht en afhankelijkheid van een baan en geld om hier te overleven.
Ik heb een ervaring gehad waarbij ik mezelf in een hoog bewustzijn ervaarde.
hierin heb ik een hele zware periode in mijn leven ervaren, ik ben in een psychiatri wereldje beland waarbij ik mediceinen opgedrongen kreeg, ze zeide dat ik waanideen had, was bijna mijn baan kwijt, en er was niemand meer in mijn hele leven die er voor me was, het was zo'n diepe val, dat het me heel sterk heeft gemaakt. Ik ben hier helemaal alleen uitgekomen en sinds die ervaring is mijn leven radicaal veranderd, ik ben heel dankbaar voor deze ervaring het was heel zwaar en heftig, gelukkig had ik de goede gereedschappen (en weisheid in me) om mezelf er uit te helpen.
Een stukje tekst van die ervaring:
Ik heb een hele mooie diepe staat van goddelijkheid ervaren(me ware zelf als bewustzijn moeilijk te beschrijven) Zo mooi zo helder, zo ongelovelijk mooi, alles was zo helder en ik ervaarde zoveel innerlijke rust het is bijna niet te beschrijven, ik kwam naar benede gelopen vlak voor we gingen eten in die staat, ik was echt in de 'hemel' of in de 'wolken' hoe je het noemen wil het was zoo mooi, ik ervaarde mezelf ook echt als los in mijn lichaam (zo licht als een veertje), mijn ogen straalde en stonden wagenweid open, ze knipperde ook niet, ik was heel rustig een intense vrede en zo kwam ik benede, mijn ouders zagen dit en riepen je bent geypnotiseerd, er praat een geest door je! je bent bezeten.. En ik sprak vanuit die staat en hoorde me stem heel zuiver in mezelf (dat was echt een hele rare ervaring alsof me oren verstopt zaten) dus ik zij tegen mijn ouders; nee, dit ben ik! Dit is mijn ware natuur dit is ongelovelijk we zijn goddelijk... me ouders raakte in paniek, Ik zag ze ook als een droomfiguur gek doen als een paar paniekerige kippen die door het hok heen rende (zag er best grappig uit trouwens) moeilijk te beschrijven het zag er heel vreemd uit ze waren verdrietig enzo, en ik zag dat het nep was dat het allemaal illusies waren in hun hoofd (of verstand),. maarjah op dat moment lachte ik niet want wist heel helder en goed dat dat me alleen maar meer in de shit zou brengen, ik had volledige controle over mijn emoties en was volledig in rust.
maar toen begon de narigheid, ze vonden het zo eng... mijn vader greep me bij mijn nek en sleurde me uit paniek naar de douch en stopte me hoofd onder de kraan, toen belande ik weer terug in mijn normale dagelijkste staat, vervolgens rakate ik gefrustreerd en werd ik boos op me vader omdat hij me eruit had gehaald en schreeuwde klootzak eikel ik schiet je dood (zoveel woede en die worden wilde ik helemaal niet zeggen) dus mijn ouders gingen er mensen bij halen, met een groot verhaal (nog sterker overdreven natuurlijk) begonnen ze het te vertellen tegen die mensen... en uiteraard ook over mijn woede aanval want daar waren ze van geschrokken (begrijpelijk)
dus toen kwam er zon spychisch hulpverlener en dacht ik yes ik kan mijn verhaal doen, maar totaal niet bewust va het feit dat die mensen niet naar me luisterden (en vergelijkingen maken in het hoofd met hun eigen beelden en visies op de wereld) dus ik begon heel open hartig enthousiast te praten,, (waardoor ik niet zag dat hij maar deed alsof hij me begreep en maar ja knikte want ik ging op in mijn eigen verhaal)
Dus toen werd mij verteld dat het echt niet goed met me ging en ik in een waan leefde... spychotische symtonen had, en dat was een kijharde klap op mijn hart natuurlijk vertrouwde neimand meer
En daar begonnen 3 hele zware moeilijke maanden... (met nog veel heftigere dingen tussedoor) medicienen werden me opgedrongen en noem maarop (al heb ik dit altijd kunnen weigeren en scheelde het niet veel of ik had verpichte medicatie gekregen) sinds dien heb ik dit nooit echt meer ervaren, al vang ik wel eens een glimp op als ik alleen ben.
ik kan hier heel lang over praten maar dan word dit topic helemaal zo lang , ik heb dit forum gevonden en zoek graag een beetje contacten die ervaringen hebben,
ik hoop dat hier een beetje lieve mensen zijn die me een beetje kunnen helpen,
Ik schriijf zelf ook veel gedichten waarin ik probeer inzichten te delen en dit blijkt heel effectief, ik zal deze kort na dit topic plaatsen.
dankjewel voor het lezen en ik hoop dat ik hier mischien nog wat dingen kan leren, heb een fijn gevoel bij deze site.
liefs nick
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
weet dat het lang is je kunt het eerste inleiding stukje lezen, das eigenlijk genoeg de rest wat ik beschrijf is een ervaring waardoor ik me dus echt in het leven ben gaan verdiepen (ontwaking) en dus ook hier terrecht ben gekomen...
!! ik snap dat het afschrikt 
toch plaats ik het heb niets te verliezen 
ik kan wel tegen kritiek hoor ,, ik vind zelf heerlijk kan ik vaak nog dingen uit leren 
