Ik las laatst ergens dat als je ziek bent daar altijd een aawijsbare reden voor zou zijn, en je er vaak zelf wat aan kunt doen, en jezelf kunt genezen,
Nu kan ik me voorstellen dat da bij iets als stress zo is, maar dit geld toch niet voor alle ziektes?

Hoe denken jullie hierover?

Ik zou niet weten hoe je een permanente beschadiging aan je lichaam zou moeten genezen? en eventueel psychische problemen die daaruit voortvloeien.

En ja sommige ziektes kan je 'oproepen' door je er op te fixeren.
Hoofdpijn, buikpijn enz.

Maar ik geloof niet dat je alle ziektes 'vanuit jezelf' te genezen zijn.

nee zeker niet voor alle ziektes!
Zoals kanker kunnen ze vaak niets aan doen lijkt me sterk als je dat zelf kan genezen!

kleine dingen zoals hoofdpijn/buikpijn gaat nog wel lukken maar de rest betwijfel ik..

Het gaat ook niet altijd om genezen, maar wat de oorsprong van de ziekte is. Je kan je bijvoorbeeld bij kanker afvragen waarom het zo veel in onze maatschappij voorkomt en in minder welvarende landen aanzienlijk minder.

Ik denk juist dat kanker een van de ziektes is met een grotendeels psychische oorsprong. Omgevingsfactoren kunnen het daarnaast versterken.

Maargoed, dit is eerder een geloofsovertuiging dan een gegronde overtuiging. Er wordt nou eenmaal weinig onderzoek naar gedaan.

Oke, ik had zelf het idee dat je jezelf ook niet genezen kunt als je bijvoorbeeld kanker hebt, maar iemand zei tegen me dat zelfs dat te genezen is als je maar de juiste dingen doet. Ik geloof hier niet zo in.

Dat van die oorsprong vraag ik me wel af. Zouden bepaalde ziektes bij iemand ontstaan met een bepaalde reden?

Ik heb ooit is een arts horen zeggen, als reactie op de informatie dat een mw. zeer heftige buikpijn had:
Is de buikpijn vanzelf gekomen???
Dan zal het ook vanzelf wel weer weggaan...

Daar werd toen vooral erg om gelachen.

Misschien moet je je afvragen wat je verstaat onder ziekte.

ziek·te (de ~ (v.), ~n/~s)
1 min of meer ernstige of langdurige stoornis in het functioneren van lichaam of geest

Heb je bijvoorbeel dje arm gebroken, dan heb je veel pijn aan je arm. Daar kan je je 'ziek' van voelen. Komt dat zieke gevoel dan uit jezelf? of is het een gevolg van de pijn in je arm? Kun je jezelf dan genezen?

Als je besmet bent met een virus, dan kan je ook flink ziek worden. Heb je dan zelf invloed op de ontregeling van je lichaam als reactie op een virus (die van buitenaf komt).
En waar heb je dan invloed op?
Is dat op het bestaan van het virus? is dat op de ontmoeting tussen het virus en je lichaam? Is dat op de weerstand die je lichaam heeft op het virus? Of op je genezingskracht van je lichaam als je er eenmaal mee geinfecteerd bent? En heb je vervolgens invloed op de versprijding van het virus naar anderen.

En wanneer komt iets vanuit jezelf? want wat ben jijzelf?
Ben jij je lichaam??? Als jou lichaam kanker heeft, heb jij dan kanker?

Wat mij betreft zitten er nogal wat haken en ogen aan. En kun je niet zomaar stellen dat een stoornis vanuit jezelf komt. Hoewel je het naar mijn idee wel zelf positief of negatief kan beinvloeden.
Je bent uiteindelijk bewoner van een lichaam, en een lichaam is onderhevig aan een aantal aardse 'gewoontes'. Bijvoorbeeld het feit dat er zwaartekracht is, dat je zuurstof nodig hebt om je lichaam te kunnen laten functioneren (om niet ziek te worden), je lichaam kan niet tegen extreme kou of hitte. ETC. Als de zuurstof naar beneden gedraaid werd, of je zou in een heet vuur vallen, dan kan je lichaam niet meer functioneren. Dan ontwikkeld zich een stoornis.
Zo zijn er op aarde ook virussen, bacterien, mutaties van genen en cellen. Net zoals je lichaam verstoord word in het functioneren door zuurstoftekort, zo kunnen cel of gen mutaties, bacterien of virussen ook een verstoring veroorzaken.

Je kan als geest misschien iets beinvloeden, zelfs iets genezen.
Maar het is niet zo zwart-wit als:
wat vanzelf gekomen is,
gaat/ kan vanzelf weer weg.

Vooral mensen die gezond zijn houden er zo'n mening op na.


wat moet je volgens die persoon precies doen om te genezen???

_________________
zie hoe alles even slaapt
straks komt het weer tot leven
dan toveren we een nieuw begin

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

Ik begrijp je standpunt, maar ik denk echt niet dat je alles vanuit jezelf kan genezen.
Een permanente hersenbeschadiging, groeit niet weer 'heel' omdat je dat zo graag wil. Nee je kan leren leven met de gevolgen van de beschadiging.

Evelyn Maureen schreef;

Het is niet alleen mijn standpunt maar dat van de natuurgeneeskunde (en wat dat betreft wel meer niet-reguliere behandelwijzen)


Jij bent wel erg gefixeerd op permanente schade ... heb je daar een reden voor?
Maar dat terzijde.
Zoals ik in mijn reactie schreef:

Wat dat betreft heb je dus volkomen gelijk en dat ontken ik ook niet.

De bedoeling is juist je lichaam zo goed te kennen dat je het kunt ondersteunen in zijn strijd tegen ziekte voordat er schade ontstaat. Door het onderdrukken van de symptomen zoals de reguliere geneeskunde dat doet, realiseer je je niet eens meer dat je een ziekte hebt en woekert die voort zodat je schade oploopt.

groet, Nico

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

Ja ik heb een reden om gefixeerd te zijn op permanente schade.

Mijn man (en tevens soulmate) heeft ADHD. Door een kleine hersenbeschadiging. Ja de meningen over ADHD zijn verdeeld. De een vind het een gave de ander kan er gillend gek van worden.

Mijn mannetje kan niet zonder medicijnen. hij slikt dexamfetamine. En als hij te laat is met z'n medicijnen is het een vreselijk figuur. Ja daar kan ik ook mee leven, ik leefde al 8 jaar met heb voor hij aan z'n behandeling begon. Maar als zijn agressie en frustratie niet meer goed gestuurd kan worden en hij het op mij projecteert. Dan is het eind zoek.

Ja mijn visie op ADHD en de lichamelijke dingetjes die erbij komen, is erg breed. Ik geloof dat je met meditatie de rust in jezelf kan vinden, met de juiste kleuren en geuren een goede leefomgeving kan creëren. Met een goede structuur een hoop kan voorkomen. Gezonde voeding zonder kleurstoffen en suikers. Stress zoveel mogelijk vermijden en veel aandacht.
Maar als dit alles niet genoeg is om het gedrag te verbeteren.. Lang leve de reguliere geneeskunde.

Ik sta op alle vlakken alleen in dienst van m'n gezin.
Niet alleen het huishouden en het verzorgen van de kinderen.
Daarnaast masseer - magnetiseer ik iedereen voor ze gaan slapen.
Het huis is prikkelarm en rustig ingericht. We eten geen suikers- kleurstoffen (en ja daar doe ik ook aan mee ook al mag ik het wel)

Onze kids gaan uit 'voorzorg' naar een school waar Rust en Respect in een hoog vaandel staan en waar meditatie een vast onderdeel van het lespakket is ( www. maharishi-onderwijs.nl )

Ja ergens ben ik anti reguliere geneeskunde, maar het heeft mijn leven in totaal 2x gered (1x tijdens een longontsteking en 1x tijdens een bevalling)
Ik zou zelf nooit een dokter bezoeken, ja voor de anticonceptiepil of een doorverwijzing. Maar veel ziektes kan ik zelf handelen.
Als het echt niet anders is, zal ik wel gaan. Maar alleen als uiterste redmiddel.

Interessant topic. Niet alle ziektes komen vanuit jezelf. Kijk, als ik me ontzettend beroerd voel, omdat ik ongesteld ben, is dit niet iets wat ik zelf heb veroorzaakt zeg maar. Toch zijn er een aantal dingen die je "onbewust" veroorzaakt. Ben je bijvoorbeeld verkouden, komt het o.a. door een zwak imuunsysteem. Kanker, komt door een bepaalde levenstijl en heb je op de een of andere dus aan je zelf te danken. Ik weet dat het hard klinkt. Mijn opa is aan kanker overleden. Het is netalsof je er niets aan kan doen, maar bij hem kwam het door te veel roken.

Wat ik wil zeggen is dat het beide mogelijk is.

_________________
Weglopen van de waarheid is weglopen van jezelf.

Okay Evelyn Maureen, iets meer uitleg dan ik verwacht had maar ik voel me vereerd dat je ons hierin laat delen.
In ieder geval begrijp ik je motivatie nu beter.
Overigens: zelf heb ik een zoon met ADHD, een zogenaamde 100% ADHD, ook door hersenschade (zuurstofgebrek bij de geboorte) en dat is inderdaad niet te herstellen. Hetgeen overigens niets zegt over de toekomst mogelijkheden want mijn zoon leeft al jaren op zichzelf en redt zich prima (met af en toe een beetje hulp van ondergetekende) zonder medicatie. Overigens was hij de reden waarom ik Natuurgeneeskunde ging studeren.

geintresseerde_16 zei:

Mee eens. Maar je zult het met me eens zijn dat een vrouw zich normaal niet zo beroerd moet voelen tijdens de menstruatie. Als dat toch zo is, is er mogelijk iets dat dit veroorzaakt. Ofwel het lichaam leert ermee omgaan (evenals jij er mee leert omgaan en accepteerd dat dit bij jouw vrouw-zijn hoort) ofwel het lichaam lost het op. In beide gevallen blijft de Homotoxicologie en het BBRS kloppen.

Overigens: Kanker hoeft niet (alleen) van een verkeerde levensstijl te komen maar kan ook heel goed de laatste fase van een serie ziektebeelden zijn waarop niet goed is gereageeerd (of die regulier-geneeskundig niet juist zijn uitbehandeld)

Met het overige van wat je schrijft ben ik het wel eens.

Groet, Nico

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

Bedankt voor alle reacties.

Maar stel dat je ziek bent zou dit dan ook iets kunnen zijn uit een vorig leven waarom je juist hetgeen hebt wat je hebt? Of zijn dat soort dingen niet uitgedacht?

Ach nee joh.
Vind het leuk dat me eens wat gevraagd word

Waar ik me nog het meest zorgen over maak, zijn onze 4 dochters.
Onze oudste staat op de wachtlijst voor een psychiatrisch onderzoek. Als zij 'klaar' is gaat onze 2e dochter. Beide hebben ze een zware zwangerschap gehad, een heftige bevalling, en toen begon het gedonder... Slapeloze nachten, mega snel ontwikkelen, driftbuien (die steeds erger worden), moeite met contact maken naar andere kinderen, niet lang bezig kunnen zijn met 1 ding. Tel daar nog een aantal verhuizingen en een 'workaholic' als vader (met ADHD) bij op.

Onze 3e dochter is 2 druppels water als mama, rustig, al kan ze aardig rel schoppen als het moet. Leest veel. Ze word 10-09 2jr oud en elke avond gaat ze eerst nog koekie lezen in bed. Ze pakt dan zelf een boekje en gaat zitten lezen in bed. Altijd vrolijk, altijd lief, ze is echt mijn zonneschijn. haar bevalling was een langzame, ingeleid gedoe. Ze slaapt veel en graag. kan al veel meer zelf dan de oudste 2 (schoenen aandoen enz. eet ook veel netter met vork dan de grootsten)

En onze jongste dochter, na een mega snelle bevalling is ze nog steeds mega snel. Ze ontwikkeld zich net zo snel als haar 2 grootste zussen en met gewicht en groei staat ze bijna gelijk aan onze 3e dochter. Ze is nu 8.5 maand kruipt, staat en loopt aan 2 vingers mee. Ze is vrolijk, maar leg haar niets in de weg want ze zet het op een schreeuwen. Ja die heeft een erg sterk eigen willetje allemaal trouwens.

Ik kan wel uren schrijven, over wat ze allemaal kunnen en doen.. Echt onvoorstelbaar.