Twijfel een beetje of ik dit moet schrijven...maar oke..

Gister zat ik aan de telefoon en zat een beetje rond te kijken zoals iedereen doet als ie belt. Verder geen gedachtes, gewoon bellen..

Dus ik keek rond, langs mn spiegel..zag ik in een flits een wittige waas voorbij komen. Toen ik weer keek was het weg. Het ging zo snel dat ik eigenlijk weer een beetje ging twijfelen. Later besefte ik me dat ik dit een keer eerder had met mn moeder, maar goed..

Ben een beetje bang dat dit een begin is van iets..of is dat geen logische gedachte? Ben er helemaal niet meer zo mee bezig, maar het komt steeds gewoon..

Dat was het hihi..

beste beau,

ik maak dit ook regelmatig mee, dan denk ik dat het "weer" opspeelt. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn, die dingen hoef je niet iedere dag mee te maken...vaak zijn het periode's. Maar het hoeft niet erg te zijn...meestal doen ze niks, pas als er werkelijk vreemde dingen in huis gaan gebeuren hoef je je pas echt zorgen te gaan maken.

Maar om niet af te dwalen, dit hoeft dus niet persee iets te zijn wat je straks iedere dag gaat meemaken ofzo.

Veel liefs LieveLevensgenieter

_________________
Life is a dream, a dream that you don't dreaming, a dream in your own hands.
Http://groups.msn.com/MegaMSNIndex

Lieve beau, 7 juni o5

Het is al een tijdje geleden dat je dit geschreven heb maar ik
misschien is je gedachte al zo gevormd dat je al weet wat het was en waarvoor het kwam.

Ik heb zoiets eens meegemaakt terwijl ik onder de zonnebank lag.
Ik kreeg het koud en kippevel en keek op. Op dat moment flitste er een waas voor mij langs, alsof het niet gezien wou worden.
Mijn gids en engelen willen zich altijd laten zien.
Dus mijn gevoel zei al dat het vreemd was.
Doordat er een spiegel tegenover de zonnebank was kon ik via de spiegel naast mij kijken. Naast mij stond een stoel. Het leek alsof iets op de stoel zat. (ik had het idee dat het niet doorhad dat ik hem zag)
Ik ben vragen gaan stellen, waarop hij alleen nee en ja kon knikken.
Hij was een man, Hij was bang, Hij wou hulp, toen ik vroeg of ik mocht weten wie hij was knikte hij nee. Toen heb ik boos gegild dat hij moest oprotten en mij dan met rust moest laten. En ben als het ware onder de zonnebank gestapt en de kamer uit gehold.

Dit was in het huis van mijn ouders. Het huis was 300 jaar oud. Een heel geschiedenis dus. Ik denk dat je zelf het beste weet wat het was.

Ik wou dit even met je delen,

Knuffels brenda

_________________
Liefde is.

lief meissie !!

Weet niet precies wie het was weet wel dat het goed was.. Heb het later nog een keertje gezien. Ben daar niet bang voor alleen schrok ik ervan haha. zoiets van huh, was dat? hihi..

Grappig, zo leer je van elkaar

Kussie