ik kan tegen alle soorten kritiek, terrecht of onterrecht, (op een gemene boze of op een zachtaardige normale manier) en durf alles zo goed te bekijken en eerlijk naar mezelf te kijken, dat ik mezelf soms verlies..
(dus kritiesch naar mezelf en anderen kijken, sta dan boven mijn emoties, ik ga zoeken naar oorzaken, stel vragen als waarom, of denk mischien heeft de ander wel gelijk,, er ontstaat dan wel eens tweifel aan mezelf,, en dan achteraf denk je weer o jee ik zat wel goed en nu heb ik ze onterecht gelijk gegeven...) maar wat is gelijk hebben eigenlijk? iedereen heeft vanuit een bepald standpunt wel gelijk, dit zijn dingen die je erg goed kan overdenken, elke situatie is anders en ik begrijp het zelf ook niet helemaal denk ik... ik probeer daarom altijd zoveel mogelijk neutraal te blijven ik heb een gevoel dat de waarheid en de antwoorden er ergens in het midden zitten.
vind het moeilijk om te bepalen wanneer kritiek terrecht of onterrecht is. volges mij bestaat er niet zoiets als terrecht of onterrecht als je iedereen onvoorwaardelijk kan accepteren en aanvaarden en zichzelf laat zijn, en ondanks hun mindere kanten ze lief kan hebben, je kunt mensen op hun minder mooie kanten aanspreken, maar je kan niet verwachten dat ze veranderen, hoe fijn het ook zou zijn. laat ik even een groot voorbeeld nemen, een moordenaar heeft iemand vermoord, en je spreekt hem er op aan, hey het is niet echt oke om dat te doen.. dit kun je een vorm van kritiek noemen... die kerel zal van alles kunnen denken,, maar veranderen dat zal hij zelf moeten doen... (EN WILLEN) die moordenaar zal misschien wel denken dat het oke is om te moorden (in zijn wereldje)
dit zal een discussie opleveren of mischien wle een streid van gelijk krijgen, of de 2 personen gaan even kritiesch kijken naar wie er gelijk heeft of waar zitten de standpunten en mischien hebben beide wel gelijk of ongelijk.
nu kun je zeggen dat 'ik als kritiek gever' gelijk heb,, en de moordenaar ongelijk heeft...
maar als de moordenaar gemoord heeft omdat (laten we zeggen dat het een vrouw is)...
die 10 jaar lang achterna gezeten en verkracht en mishandeld woord door een nare man, en de politie doet er niets aan en zij moest zichzelf verdedigen... zou je kunnen zeggen dat zij gelijk heeft...
jullie moesten is weten hoevaak ik dit al overdacht heb, in situaties op me werk, in situaties thuis.. je kunt niet met 2 maten meten van wat is goed en wat is fout...denk ik... je doet je best van wat wat er op dat moment in die situatie in je vermogen legt (dit hangt denk ik af van je nivo van bewustzijn en levens ervaringen, mischien wel inclusief vorige levens)
(ik vind dit een zeer intressant onderwerp en reacties op mijn reactie zouden ook erg fijn zijn! vind het zeker de moeite ward om hier even over te praten!) ik probeer goed naar me gevoel te luisteren want vaak krijg ik ook kritiek omdat ik niet voldoe aan iemand zijn 'waan' en verwachtingen... en dan vragen ze eigenlijk aan me om te veranderen en me aan hun aan te passen.. maar wat nou als ik dat niet wil... als ik in mezelf weet dat ik het beter weet, en dingen slimmer kan doen, en hun advies niet wil aanemen, (niet als eigenweis van doe maar lekker dom en luister maar niet, maar meer in de zin van hey ik wete iets beters of zoals ik het doe werkt goed voor mij ik hoef dit niet te veranderen, dit is al perfect), ik denk dat dit afhangt van ervarings nivo, iemand die 10 jaar in de bouw werkt, zal veel manieren en mogelijkheden weten om bepaalde dingen in zijn vak goed te doen, als ik als stage loper aan kom lopen, en ik kom met ideen die hij mischien nooit gezien hebt, eeven vertellen dat ik iets beter weet. of iets zie waar hij door zijn routine nooit op is gekomen, zal hij je al gou zien als een lastpak of beterwetertje of beidehand, tenzij ze zelf kritisch naar zichzelf en d esituatie willen kijken zonder conclusies en oordelen en elkaar in hun 'waan' waarde laten, en iedereen gewoon laten doen wat diegene zelf het prettigst vind)
ik hoor van veel mensne dat ik een sterk rechtvaardigheidsgevoel heb... maar dit blijft altijd moeilijk
vind het erg moeilijk vaak te onderscheiden wat van mij is of van een ander is maar sta erg sterk met beide benene om de grond en heb het gevoel dat ik afgelope 2 jaar enorm ben 'klaargestoomd'of op de proef ben gesteld ik voel ook mijn groei en heb erg geleerd om bij mezelf te blijven en das best moeilijk in deze maatschappij en deze werled, als je op plekken terrecht komt waar zeer grote ego's aan wezig zijn...
ik denk dat je dit veraal heel goed kan linken naar kritiek, ben benieuwd voelde me erg aangetrokken tot dit onderwerp en volgens mij heb ik z'best wel mooi mijn ervaring gedeel, en merk gou genoeg wie me hierin begrijpt en hierin zelf ook inzichten heeft verworven ik heb de rest van het topic nog niet gelezen haha maar dat ga ik nu zeker doen !
liefs nick