Citeer:
Ik begrijp hier de kern niet zo goed van. Bedoel je dat 'personen oppervlakkig vinden' iets is wat vanuit mijzelf gerefereerd is? Het is subjectief, dus een oordeel vanuit mijzelf? Dat is zonder twijfel waar, ik plak er een label aan waar iedereen een andere waarde aan hecht. Maar ik kan hier geen berichten neerzetten die absoluut objectief zijn.
Zo kun je het ook bekijken; ik doel echter meer op een gegeven bepaald door de relatie tussen twee personen. Er is altijd een derde fantasmische 'entiteit' aanwezig tussen twee mensen die met elkaar socialiseren. Oppervlakkigheid is zoiets wat zich tussen deze twee uiteinden manifesteert, denk ik. Dit wordt volgens mij ook wel cognitieve dissonantie genoemd; de mate waarin twee mensen elkaar kunnen uitstaan, om het zo te zeggen. In de interactie met mensen zijn we sowieso altijd bezig bepaalde filters in stand te houden zonder dat we dit weten. We gaan nooit echt direct met mensen om. Bijvoorbeeld, als ik in het dageljiks leven met iemand in gesprek ben, filter ik bepaalde informatie die 'te echt is' weg. De persoon waar ik mee praat zweet, is een dier met bepaalde behoeftes, etc, maar hier sta ik zelden bij stil, alhoewel dit toch redelijk objectieve informatie is. In ieder geval objectiever dan de idee dat de persoon waarmee ik praat oppervlakkig is, want dit is enkel subjectief.
Citeer:
Zoals ik al zei: ik stel mijzelf niet boven de maatschappij. bewustzijn wordt geloof ik ook wel eens vergeleken met sluiers. Wanneer je je ergens bewust van wordt verwijder je een sluier. Je blik wordt naarmate je bewuster wordt minder verdoezeld. En mijn bericht ging erover dat ik vind dat de Westerse maatschappij wel een erg verdoezeld beeld heeft van het leven.
Je moet jezelf juist boven de maatschappij zetten, denk ik. Je moet denk ik het besef ontwikkelen dat 'de maatschappij' niet eens bestaat, maar dat het een sprookje is. De functie van Sinterklaas binnen onze samenleving is om ons te laten denken dat de rest echt is. Maar de realiteit is dat de samenleving nog onechter is dan Sinterklaas zelf. De samenleving bestaat niet eens echt. Er is enkel een massa van individuen.
Bewustzijn past zich aan aan de omgeving, dat is naar mijn mening haar belangrijkste evolutionaire functie. In een onechte omgeving zal een persoon zich nooit bewust kunnen worden van werkelijke dingen, of, zoals jij het stelt, een persoon zal nooit belangrijke dingen ontdekken. Simpelweg omdat deze verdwenen zijn, uitgewist. Er is een schouwspel/toneelstuk voor in de plaats gekomen, en iedereen speelt mee; zelfs de mensen die denken dat ze tegen in gaan. Mooie vergelijking is altijd die met Neo in The Matrix (als je die film gezien hebt); Neo denkt dat hij vrij is omdat hij ontsnapt is aan The Matrix. Maar hij komt er achter dat Zion nog een methode van controle is. Hij wordt gefopt; hij denkt dat hij nu in de echte wereld leeft, maar dit maakt niet uit, omdat het een extra laag van controle is.
Citeer:
Men voelt niet meer, denkt alleen maar, volkomen afgesloten van zichzelf, het systeem volgend, om vervolgens wanneer men sterft 10 heldere seconden te beleven en te beseffen wat nu echt belangrijk is in het leven. Alle jaren daarvoor als zombie materialistische belangen nagestreeft waarbij men slechts korte periodes gelukkig was.
Dit is allemaal erg gegeneraliseerd natuurlijk omdat er steeds van 'men' wordt gesproken...
Het is zo erg gegeneraliseerd dat het geen enkele waarheid is; het is een simulatie van hoe de werkelijkheid volgens jou is, en jij speelt mee. Jij bevestigt jouw realiteit door er tegen in te gaan. Volgens mij creeer je je eigen web.
Citeer:
Maar wanneer ik bijvoorbeeld, als vrijgezel zijnde, met een meisje praat die niet snapt hoe ontzettend 'rijk' ze is van haarzelf, ZONDER ook maar een euro op haar rekening en de nieuwste mode, mooi is van haarzelf ZONDER 1.5 cm make-up, houd het voor mij toch echt op. Dat heeft niks met eigenwaarde te maken, maar het bewustzijn richten op wat je wel hebt in plaats van wat je niet hebt. We zijn de rijkste mensen van de aarde en proberen elkaar nog de kleren van het lijf te stelen. Op de westerse levenswijze ben je nooit rijk genoeg. Ik denk niet dat je ooit gelukkig wordt op die manier.
Ik kan moeilijk meegaan met deze mensen, omdat ik die soor rijkdom totaal niet meer belangrijk vind
Dus als ik het goed begrijp ben je slechts seksueel gefrustreerd, of is dit enkel een voorbeeld?