We zouden daar voor kiezen als we een andere samenlevingsvorm hadden waarin we veel meer met elkaar deelden, en dus ook als we een andere vorm van economie hadden.

Onze cultuur en onze economie zijn niet van elkaar te scheiden eigenlijk.

Maar spullen kopen is niet hetzelfde als jezelf verhoeren aan een bedrijf.

Ik vind werken voor een bedrijf niet dat je je verhoert aan een bedrijf.

Ik doe mijn werk zelfs heel graag. En je werkt toch maar om te consumeren.
Of je werkt niet en blijft heel je leven van de staat leven.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Als je tweemaal 'onze' weghaalt, dan hou je een universeel geldige uitspraak over.

In eerste instantie zou je dit inderdaad denken. Ik denk echter dat Natascha de spijker op zijn kop slaat als ze zegt:

Toevallig hadden we het er vandaag nog over bij het vak Cultuurfilosofie. Wáárom willen ministers dat al die werklozen weer gaan werken? Is dat omdat arbeid nu een Waarde is die nagestreefd moet worden voor ons persoonlijke heil? Is het omdat het lekker, fijn en gezond is om te arbeiden? Nee, het antwoord is verbluffend banaal en pervers: men wil dat iedereen werkt, omdat er anders geen geld meer circuleert.

De mechaniek hierachter is zeer efficiënt, en wel zodanig dat ze altijd overal is en alles integreert in zijn monsterlijke proporties. Onze, d.i. de Westerse, samenleving staat sinds de 15e eeuw steeds meer in het teken van kapitalistische structuren, en vanaf 1800 explodeert dit fenomeen tot het economische gedrocht dat het nu is. Deze ideologie van liberaal en kapitalistisch denken heeft de hegemonie op aarde verkregen en is thans de Leidmotif voor de geglobaliseerde samenleving.

Marx merkte in de 19e eeuw al heel scherp op dat de productieprocessen leidden tot een sterke mate van vervreemding. De arbeider neemt een strikt bepaalde doch anonieme plek in binnen de productiemachinerie, en wordt zo dus ontheemd en vervreemd van zijn menselijke dynamische natuur. Nogmaals treedt de vervreemding op doordat hij, de arbeider, tevens vastgezet wordt binnen een economisch systeem waarbij alles om de Markt draait, alwaar hij de gedwongen consument is. Met andere woorden, de arbeider produceert, om deze later in zekere zin weer te kunnen kopen. Van het geld dat hij verdiende met produceren, uiteraard.

Waaróm kennen we dit fenomeen? Het sluit eigenlijk aan bij de tendens die de westerse cultuur reeds kende, m.b.t. wetenschap. De aloude vraag naar het 'wat' werd in de loop van de (vroeg-)moderne tijd de vraag naar het 'hoe'. De mens wordt een onderdeel van de kosmologie, van het verklaarbare mechaniek dat de wetenschap onderzoekt. Het teleologisch denken wordt tegelijkertijd meer en meer losgelaten. We denken in termen van functionaliteit (wat dat betreft is het concept McDonaldisering erg leuk). De betekenis van het bestaan is slechts de functie van het in stand houden van het bestaan > geen doel > geen vraag naar de juiste middelen om doelen te bereiken > processen functioneren omwille van het functioneren (> de mens wordt een 'animal laborans').

Dit is precies het geval met het economische bestel dat de mens geschapen heeft, met zichzelf als hoofdrolspeler daarin. Het kapitalisme draait omdat het draaien moet, en daartoe moeten we produceren en consumeren. Dit blijft maar doorgaan, en dat is ook de reden waarom kapitalisme feitelijk gelijk staat aan productiewildgroei: altijd maar meer en meer. We weten ook niet anders meer, we kunnen ons maar moeilijk nog iets anders voorstellen. Onze waardenbeleving hangt af van de output die het systeem ons levert. We consumeren waarden, normen en 'doelen'. Dit alles is natuurlijk één en al vervreemding.

Een voorbeeld wat we makkelijk kunnen herkennen is overigens de universiteit. Universiteiten worden tegenwoordig gefinancieerd op basis van hun 'output'. Veel afgestudeerden, veel doctoraten en veel onderzoeken leveren geld op voor de universiteit. Zo wordt educatie geïntegreerd in het marktsysteem. Productie > output > input (geld) > productie > output etc. etc. Het draait omdat het draait, omdat het anders niet draaien kan.

We werken om geld te verdienen, zodat we kunnen consumeren, waardoor we weer geld kunnen verdienen, zodat we weer kunnen consumeren. Dit systeem is pervers in die zin dat het een uiterst oneigenlijke wijze is van behoeftebevrediging. We consumeren, omdat onze spreekwoordelijke libido geheel gefixeerd is op wat de markt en de cultuurindustrie ons biedt.

Zo, dat was een aardige lap met geleuter, en ondertussen heb ik een enorme deja-vu momenteel.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Ik kan me volledig vinden in je lezing, Kiro.

Maar productie en consumptie behoren niet exclusief tot een kapitalistisch/liberaal systeem.

Productie en consumptie zijn trouwens perverse conceptuele economische begrippen die niet veel te maken hebben met wat we werkelijk doen. Productie is het toevoegen van waarde aan iets (aan grondstoffen) en consumptie is het afnemen van waarde van iets. Consumeren is dus niet gelijk aan "kopen". Consumeren is gelijk aan "kapot maken". Als je een televisie koopt, heb je hem nog niet geconsumeert. Maar als je hem uit het raam flikkert en daarmee onbruikbaar maakt, dan wél. Wat feitelijk door de economische theorie wordt toegejuicht is dus niet zozeer het kopen van dingen als wel het verbruiken van dingen zodat de waarde ervan verdwijnt. Onze ideologie is een ideologie van waarde-vernietiging.

Het is dus niet correct om te zeggen "je werkt om te consumeren." Nee: je werkt om te kopen. Maar het systeem stimuleert consumptie van wat je gekocht hebt, zodat er weer nieuwe productie benodigd is (en dus handel).

In een ander systeem zou je kunnen zeggen: je werkt om te gebruiken (niet verbruiken). Je werkt om kapitaal op te bouwen (bezit) zodat je daar gebruik van kunt maken. Gebruik is het natuurlijke doel van kapitaal, niet verbruik zoals dat in ons perverse systeem zo is bedacht.

Dit schreef Kenneth Boulding in 1949:



Dus je kunt niet zeggen: spullen kopen is van dezelfde aard als jezelf kwijtraken in het werk voor een bedrijf. Spullen kopen is universeel, maar het is de aard van ons systeem dat we worden aangezet dit te doen om perverse redenen. Werken is ook universeel, maar het is in de aard van ons systeem dat we vaak (niet altijd) werk doen wat niet in de lijn ligt van onze échte dromen voor dit leven.

+1 (pressing the like button)

Geniaal gespreksonderwerp en het bovenstaande is doorgaans moeilijk uit te leggen. Ooit heb ik een gedicht geschreven met als titel: 'De kunst van de hoer en de maatschappij'
Ik herken dit gedicht en mijn perceptie op dit onderwerp in de bovenstaande tekst.

Leuk onderwerp, voor engels heb ik over dit onderwerp nog wel engelse teksten en krantenartikelen gelezen. In Engeland blijkt uit onderzoek is het ook zo dat steeds meer mensen doen wat ze leuk vinden ook als ze in een andere functie meer betaald zouden krijgen.

En het kapitalisme heeft ook welvaart gebracht natuurlijk. De vraag is alleen of we nog meer nodig hebben en daarop is het antwoord wat mij betreft nee. Het blijkt ook dat ondanks economische groei mensen over het algemeen niet gelukkiger zijn geworden de afgelopen 50 jaar.

En wat mij betreft komt er naast het bruto nationaal product (hoeveel we met z'n allen verdienen) ook het bruto nationaal geluk. Dit gebruiken ze in Bhutan om welvaart te meten en zou volgens mij ook beter zijn. Natuurlijk is geluk lastig ovjectief te meten, maar geld is juist te objectief te meten waardoor iemand een hoge status heeft als ie veel verdiend.

_________________
van de sterren komen we naar de sterren keren we terug, het leven is slechts een reis in den vreemde

“If you think you are too small to make a difference, try sleeping with a mosquito.” - Dalai Lama

Dat vind ik erg meevallen.
Als je terugkijkt in de tijd, zie je dat steeds minder worden. Een paar eeuwen geleden was rijkdom alles, nu is het erg normaal om een arm studentje te zijn en toch een grote vriendengroep te hebben.
Wat is het praktisch nut van een Bruto Nationaal Geluk?

Edit:
Inb4 jullie opvatten dat ik vraag wat het nut van geluk is.
Ik bedoel natuurlijk dat geluk er al is, ik vraag alleen wat het nut is van het opstellen van een 'getal'. Waarom vind je dat dat er moet zijn, wat hebben we aan een getal dat ons geluk aangeeft? Zodat we ons beter voelen als we het zien stijgen ofzo?

Gespot!

Nu maken we er het woord van 2013 van!

Vergeet plofkip en bangalijstjes!

Verhoeren duidt misschien nog wel het meest op onze Eeuw!

(De Eeuw Van De Getolereerde Hoer?)

Ik zeg doen.

Woord van 2013: Verhoeren
Gesponsord door de spirituele jongeren.

_________________
We are everything you want others to be

Wat ik bedoel is dat we iets doen voor een baas wat we vaak niet voor onszelf zouden doen.

En als we het wel voor onszelf zouden doen, dan zouden we het niet op de manier doen zoals de baas het wil, want die heeft altijd voorwaarden en eisen waar we het niet (helemaal) mee eens zijn.

Dus spendeer je je tijd om iets te doen wat je eigenlijk niet helemaal wil.

Dat kunnen allerlei kleine 'opofferinkjes' zijn. Een hulpverlener moet bijvoorbeeld alles wat de client zegt en wat van belang is, op een iPad invoeren. Eigenlijk vindt hij het onzin, maar het moet van z'n baas. Waarom moet het van z'n baas? Omdat er ergens een regel is vanuit de overheid dat de zorg moet worden geregistreerd, zodat de overheid controle kan houden over of het wel goed gaat en hoe de middelen gebruikt worden.

Als je voor een commerciële instelling werkt die niet uitermate wordt gecontroleerd door de overheid (dat zal wel zeldzaam zijn) moet je dingen doen om klanten te manipuleren jouw product te kopen, middels allerlei vormen van leugens en het weglaten van informatie over het product.

Zelden zal er een bedrijf zijn wat gewoon de onverbloemde waarheid over het product vertelt. Dat gebeurt niet. Er worden voornamelijk dingen niet verteld, over de gebreken van het product. Je krijgt onvolledige informatie. Jouw werk is gericht op winstmaximalisatie voor het bedrijf. Dat is je God, zo lang als je die baan doet.

Of je moet concessies doen aan de kwaliteit van het product omdat er geen tijd is om iets goeds af te leveren, wat vervolgens wel als een kwaliteitsproduct op de markt wordt gezet.

De beste banen zijn daarom die banen waarin jouw filosofie overeenkomt met de filosofie van het bedrijf, maar met name bij de hele grote bedrijven zal dat zelden zo zijn...

We doen inderdaad dingen die we niet voor onszelf zouden doen, anderzijds word je hiervoor wel betaald. En daarvoor doen we het. Dus deels is het wel vrijwillig.
Je kiest ervoor om te gaan werken. En alle geluk zijn er zo van die regeltjes, want als ieder zijn eigen ding zou gaan doen, dan is het einde zoek.

Nu, er zijn mensen die er bewust of onbewust ervoor kiezen om niet te gaan werken en die leven dan van de staat zoals ze zeggen.
Maar vaak zie je dat die mensen in een sociaal isolement terecht komen, omdat ze niet voldoende geld hebben om aan de samenleving deel te nemen.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Je gaat er nu van uit he dat er maar twee opties zijn.

Ofwel werken voor een baas, ofwel ondersteund worden door de staat.

Maar er is nog een derde optie: eigen baas zijn.

Dat geeft maar even aan dat je nu niet creatief aan het denken bent.

Eigen baas zijn kan worden uitgebreid naar: je eigen sociaal vangnet oprichten en beheren vanuit de mensen zelf, in plaats van vanuit de staat. Dan zorg je 'als gemeenschap' in feite 'voor jezelf'.

Als de mens als familie voor zichzelf gaat zorgen, is het einde van de loonslavernij in zicht.

In het stamleven bestond loonslavernij niet. Iedereen was eigen baas, en wie niet kon 'werken' werd onderhouden door de stam, met het grootste genoegen.

je kunt eigen baas zijn, maar dan nog hang je vast aan regeltjes.
Administratie, belastingen, vergunningen, uitbetalingen van lonen, etc.

Je moet binnen het wettelijk kader blijven.

En anders zit je in het illegale circuit en dan nog heb je enige vorm van onbeschreven regels.

Je bent nooit vrij vrij.



Dan komt er wel weer een andere vorm van slavernij, omdat er nu eenmaal sprake is van een hiërarchie binnen een bepaalde groep. Niet iedereen kan baas zijn, er zijn nu eenmaal volgelingen. Er komt gegarandeerd conflicten als er alleen maar bazen zijn.

En de vraag is, wil de mens wel af van wat jij loonslavernij noemt?
Je kunt niet in alles goed zijn, dus je kunt niet in alles voor jezelf zorgen. Dus ontstaat er dan weer ruilhandel?

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin

Je kunt je voorstellen dat er bedrijven kunnen zijn die de menselijke aard geen geweld aandoen omdat ze niet op winstbejag uit zijn.

Je kunt je ook voorstellen dat er een hierarchie kan bestaan die niet gebaseerd is op assimilatie (een cel neemt een andere cel in zich op) maar op toenadering (twee cellen zoeken elkaar en gaan een samenwerkingsverband aan).

Je kunt je voorstellen dat er een hierarchie kan bestaan waarbij de macht aan de basis ligt (grass roots) in plaats van aan de top van de pyramide.

In het stamleven lag de macht niet aan de top. De leider van de stam maakte gewoonweg deel uit van de stam, hij stond er niet boven. Hij werd gedragen door de stam, verkozen door de stam. Hij deed geen dingen waar de stam het niet mee eens was; hij was een dienaar, geen machthebbende. En hij was de leider omdat hij leidde.

Het stamleven staat niet volledig model voor de toekomst, immers, we hoeven niet terug naar het stamleven. Het stamleven bestond uit vijandschap richting andere stammen. Waar we naar toe willen, mogelijk, is een soort stam waarbij de hele mensheid tot de familie behoort.