Wat mij betreft heeft Truitje al meteen de kern te pakken, al valt er nog wel het één en ander over de vragen te zeggen.
Citeer:
Wat doe je als je heel je intuitie/ gevoelens ' kwijt' bent?
Naar mijn mening is het niet vruchtbaar om zowel intuïtie als gevoelsleven onder één noemer te plaatsen ofwel ze over één kam te scheren.
Gevoelens zijn innerlijke roerselen waarvan de precieze motieven niet altijd helder zijn of die een dubbele agenda hebben. Zoiets heb je bijvoorbeeld bij complexen, maar eigenlijk bij zoveel. Ik zeg dat, omdat ik ervan overtuigd ben (at the moment) dat onze psyche een samenhangsel is van tekens die naar elkaar verwijzen, zodat een gevoel altijd iets op de achtergrond heeft werken.
Daarnaast is intuïtie doorgaans iets dat neutraler begrepen wordt. Het gaat ook wel onwillekeurig, en het is denk ik een systematiek waarbij input uit de omgeving via het onderbewustzijn opgepikt wordt (het bewustzijn als geheel pikt altijd veel meer op dan alleen datgene wat we cognitief ervaren).
Als ik voor een groot zwembad sta, en mij gevoel zegt dat ik er niet in wil springen, dan is dat iets van een compleet andere orde (namelijk het gevoelsleven), dan wanneer ik met iemand in gesprek ben en het 'gevoel' heb dat diegene gefrustreerd is (intuïtieve gewaarwording).
Nu is het verschijnsel apathie wel een beschreven iets, maar in hoeverre zoiets écht is, is de vraag. Voor intuïtie geldt hetzelfde. Zoiets kun je volgens mij niet aanschaffen of verliezen.
Citeer:
Dat je niet meer weet wie je bent wat je drijft of wat je tegenhoud?
Mensen die op zoek zijn 'naar zichzelf' zijn naar mijn bescheiden mening mensen die de plank misslaan en zichzelf voorbij lopen.
Citeer:
Kan het zo zijn dat je totaal ben afgesloten of juist te overprikkeld?
Zoals gezegd is apathie een beschreven iets. Ook al ben ik geen psycholoog, toch denk ik dat het terecht is om vraagtekens te stellen bij de mogelijkheid om wérkelijk volledig gevoelloos te zijn. Wat de overprikkeldheid betreft, zoiets noemt men stress.
Citeer:
Kan het zijn dat van de ene op de andere dag je niet meer weet wie je bent?
En wat doe je eraan?
Mocht zich ooit zoiets absurds voordoen, dan kan ik maar één ding zeggen: veel sterkte ermee!
NB: wat Truitje schrijft.