Ik weet eigenlijk niet precies waar ik dit moet plaatsen.

Maar mijn vriend en ik zijn uit elkaar definitief. We zijn al vaker uit elkaar gegaan maar steeds bij elkaar terug gekomen. Hoelang we ook uit elkaar waren bij beide is het gemis er steeds en het blijft.

Nu zijn we definitief uit elkaar maar de manier waarop het is gegaan is niet leuk en ik blijf met heel veel vragen zitten. We hebben samen gewoond en ik heb nooit meer de kans gehad met hem te praten het was gewoon ineens over.

Dit heeft me onzettend dwars gezeten maar ik kon er niets mee.

eigenlijk gaat het best goed met me maar het enige wat er steeds weer bovenkomt is dat nare gevoel dat het nog niet goed is afgesloten voor mezelf. Dat ik het een plekje kan geven maar dat het voor je gevoel nog niet lekker zit. (En het voelt anders dan liefdes verdriet)

Ik wil dit zo ontzettend graag echt afsluiten, maar ik weet niet hoe.
Kan iemand me helpen?

Ik heb een zelfde ervaring, ik zit nogsteeds met vragen. Echter heb ik het achter me gelaten na een goed gesprek, we zijn nogsteeds vrienden etc, wat me dan wel goed doet. Maar het meeste is bij mij met der tijd vervlogen denk ik, ik zal er eens dieper over nadenken voor je en dieper in mezelf graven hoe dat nu kwam bij mij. Ik zal het je spoedig laten weten.

_________________
Niet terug, maar als je me kent, stuur een pb/email via hier als je wil

Ook ik zit met datzelfde. Vorig jaar zomer ben ik bij mijn ex-vriend vandaan gegaan. Het is allemaal niet zo leuk gegaan, maar dat doet er op zich niet zoveel toe. Ik heb er op zich wel vrede mee.

Sinds kort woon ik weer op mezelf. Het is heerlijk om weer op mezelf te wonen, maar ik heb het er ook erg moeilijk mee gehad. Het riep vooral veel herinneringen op naar de tijd dat we samen gelukkig waren en ik kwam er ook achter dat ik het nog lang niet zo goed heb verwerkt als ik had gedacht.

We hebben de laatste tijd weinig contact gehad, maar ik zit nog wel met wat vragen. Ook zegt mijn gevoel dat het niet zo goed met hem gaat, maar ik heb geen idee wat ik er aan kan doen. Ik heb hem al een tijdje niet gezien. Wel heb ik een aantal mensen gesproken, die eigenlijk alleen maar bevestigen dat hij niet zo lekker in z'n vel zit. Hij sluit zich wat af voor alles en iedereen.

Ik wil dolgraag een goed gesprek met hem hebben, maar ik krijg de kans niet echt. We hebben al drie keer afgesproken, maar alle drie keer heeft hij afgezegd. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij momenteel met zichzelf in de knoop zit en zich daarom afsluit voor alles en iedereen. Dat doet me veel verdriet en ik maak me zorgen om hem. Hij heeft nog steeds een speciaal plekje in mijn hart en onze tijd samen zal ik ook zeker niet vergeten!

Zoals ik zei, ben ik er zelf ook nog niet helemaal over heen. Ik hoop dan ook dat we binnenkort eens een open gesprek met elkaar kunnen hebben! In het begin hebben we wel een paar keer goede gesprekken gehad en ook samen gehuild, maar toen was het nog allemaal erg vers. Het echte verwerken begint later pas.

Wat ik ook wel lastig vind, is om er nu nog met anderen erover te praten, omdat het juist al een tijdje geleden is. Op één of andere manier vind ik het raar om er nu nog over te beginnen, terwijl het wel iets waar ik nog wel veel mee bezig ben.

Ik heb je waarschijnlijk niet echt verder geholpen, maar ja... Veel sterkte in ieder geval!

Liefs van Jellie!

Wat ik terug lees bij jullie is een gesprek...men wat zou ik dat ook graag willen.. ik vraag me af of ik het voor mekaar krijg ooit.

jelllie wat je zegt dat je het moeilijk vind met anderen over te praten heb ik ook. het is idd al een tijd geleden en hij was toch maar een eikel.. en ik ben geloof ik de enige die daar een heel andere mening over heeft.

Je hebt het over afsluiten, negatieve gevoelens die opkomen zo nu en dan. Probeer het van je af te schrijven, ga achter je pctje en schrijf hem een brief van desnoods veertig a4tjes, met alles wat er in je opkomt, echt alles. Huil, wordt boos of lach, zolang je maar alles laat gaan.

Geloof me na afloop zul je je uitgeput, maar voldaan voelen. Waarschijnlijk heb je onverwerkte emoties vastzitten en dat gaat vreten. Gooi het er uit.

Hey Nina,

Wat toevallig dat je nu op dit moment reageert op dit bericht! We zijn inmiddels anderhalf jaar verder. We hebben het nog een tijdje voor de tweede keer geprobeert samen, maar dat is nu sinds mei van dit jaar ook weer over. Hij had vervolgens al vrij snel weer een andere vriendin.

Waarom ik het erg toevallig vind dat je nu juist op dit moment hierop reageert, is omdat ik sinds vorige week sterk het gevoel heb dat hij nog steeds om me geeft. En ik weet zelf ook niet echt of ik hem wel vergeten ben. Ik ben een hele tijd boos op hem geweest en daardoor heb ik hem ook niet echt gemist de afgelopen tijd, maar nu de boosheid verdwenen is weet ik niet meer zo zeker of ik hem inderdaad vergeten ben. Was dat maar wel zo, want dat zou het een stuk makkelijker voor me maken!

Ik denk dat iedereen me voor gek zou verklaren als ik zou zeggen dat ik nog van hem houd, maar wat als dat nou echt zo is?

Groetjes van Jellie

Ik denk dat het misschien tijd is voor een andere vraagstelling. Niet zozeer of je van hem houd of hoeveel je om hem geeft. Maar zou je het nog een keer met hem willen proberen (vooropgesteld dat hij dat ook wel he) en zo ja/nee waarom?
Ik denk dat je je misschien zou moeten afvragen of je met hem (en het aan-uit-aan) gelukkig kunt worden en of dat zo goed is voor jezelf.
Het is geen makkelijke beslissinge, beslist niet! Maar ik denk dat je heel goed naar jezelf moet kijken en voelen of je gelukkig bent en naar jou levensgeluk handelen.

_________________
De waarheid vind je alleen in jezelf