|
Iedereen kent ze wel: de streng gereformeerden die de pisdorpen des Nederland's domineren. Vaak wonende in dorpjes met een inwonersaantal dat niet boven de 200 komt, en dat dan meestal vertegenwoordigd door hooguit 20 gezinnen. Ik heb het over... jawel... de Zwarte Kousen Gemeenschap! Uiterst vrome lieden van de gereformeerde kerk die zichzelf het leven ontnemen in de naam van God! Het zo'n beetje laatste levende monument uit van Nederland net na de middeleeuwen legt elke zondag, indien nodig, kilometers te been af om 2 keer per dag de kerkdienst bij te kunnen wonen.
Gebruik maken van een auto, of zelfs een fiets - of wat dan ook wielen mag hebben - is uit den boze!
Zodoende is het niet ongebruikelijk voor hen om dus 2 keer op één dag, binnen een tijdsbestek van een paar uur, waarin de optocht naar de kerk wordt gehouden, de kerkdienst van circa 1.5 uur wordt bijgewoont, en vervolgens de hele stoet weer terug gaat om hetzelfde liedje nog een keer te herhalen. Met een béétje pech heb je 2 x 8 kilometer af te leggen en mag je wel vroeg gaan lopen om niet te laat te komen. Straks krijg je nog op je broek van de predikant!
Internet kennen ze niet. TV is des duivels! Radio is een uitvinding van het Beest. Sex voor het huwelijk is een doodzonde! Condooms zijn niet toegestaan. Inënting is verboden. De boze buitenwereld wordt gezien als bezeten. Maar tegelijkertijd doofpotten vol met incest en sexuele, kerkelijke schandelen die naar buiten zijn gebracht nadat één gereformeerd schaap over de dam was en sommigen zich ineens géén slechte gelovige meer voelde om het veroorzaakte trauma aan het daglicht te brengen.
De lieden zijn doorgaans gekleed in sobere kleding; de vrouwen in prehistorische klederdracht-rokken, de mannen eveneens in een karakteristiek griffo-tenue. En ook de kinderen zullen niet ontkomen aan een boete van de modepolitie. Die boete kan zelfs hoog oplopen, want het blijft niet alleen bij kleding. Ook de kapsels zijn doorgaans flink over datum. De vrouwen blijken nog altijd te denken dat een knot in het haar niet alleen voor oude, breiende oma's is. De mannen hebben die scheiding in het haar die we allemaal wel kennen van de zwart-wit films uit de jaren 50.
Kan ik, buiten de styling om, zeggen dat deze aan God o-zo-trouwe mensen - misschien zelf "God's trouwste" - er het gezondst uitzien van Nederland? Nou nee. Die conclusie trek ik er in ieder geval zeker niet uit. Vaak zijn de gezichtjes bleek, is het haar pluizig en is de uitstraling somber, leeg, dood...
Naar mijn idee kan het signaal, dat ontzieling aangeeft, niet duidelijker zijn! Is dit nou hoe God een orthodoxe leefwijze uitbetaalt? Of is dit het resultaat van leven volgens zo veel dogma's dat men er, vanbinnen, ziek van wordt?
Naar mijn idee druist deze levenswijze recht tegen onze natuur in en vraagt het van mensen al hun innerlijke driften en behoeften te onderdrukken en die te verstoppen in het rijk van het onderbewustzijn. Het is het ontkennen van je menselijkheid. Het jezelf ontnemen van vrijheid. Het mishandelen van je ziel!
Met het leven naar een hogere macht heeft het mijns inziens ook al niet veel te maken. Want, indien een hogere macht dít van ons mensen verwacht, denk ik niet dat de Bron bestaat uit Liefde, maar uit puur sadisme.
Met geloof vind ik niets mis, sterker nog: ik geloof zelf ook in een hogere macht en een leven na de dood. Zelfs in meerdere levens! Maar een dogmatische vorm van geloof, dat dergelijke orthodoxe vormen aanneemt? Ik denk dat we blij mogen zijn dat dit in Nederland uitstervende is en dat dit binnen een aantal jaar geschiedenis is. "En waarom moeten we daar blij om zijn? We hebben verder toch geen last van ze?", zal de vraag wellicht zijn. Ooit wel eens stilgestaan bij het feit hoe diep de wonden van de ontzielende tijd, waarin de kerk nog een machtig instituut was, vandaag de dag nog altijd zichtbaar zijn in onze maatschappij?
Denk daar maar eens over na...
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
