...

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

wauw.......

Mooi hoor! het is net een gedicht in verhaal vorm, alleen het gaat veel dieper en langer.

ik sta er verstelt van..

_________________
"Alles in dit universum beïnvloed elkander..."

Begin de dag met een dansje,
Begin de dag met een lach.
Want wie vrolijk is in de morgen.
Die lacht de hele dag…

Ik hoor zuivere kinderstemmen uit mijn jeugd, maar verder blijft het stil in mij.
Ik ben vergeten wat genieten is. Genieten van de jonge lammetjes die vrolijk in de wei huppelen, de konijnen die hun voerbak delen met mini Mouse en de koolmeesjes.
Of een jonge hond die met haar riem in de bek mij komt begroetten als ik op het toilet zit.
Een fris begin van een schone lei, dat is de lente voor mij.
Een symbolische cyclus die eindloos voortgaat.
In de winter bevriest mijn hart, star verdwaal ik in het duistere, futloos en dwalend naar een lichtje.
Iedereen ruimt op, koopt nieuwe kleding of is spontaan weer vrolijk.
Ik ruim op, het binnenste van het binnenste.
Ik haal een stofdoek van de plank en gooi oude dozen volg gedachten.
Herinneringen die van mij mogen verstoffen.
Ik ben niet voor morgen op de vlucht, maar door vandaag gedreven.

De dauw druppels schitteren in de eerste ochtend zon.
Mijn blote voeten voelen koud en nat, ik begin mijn dag met een dansje.
Wanneer ik met kippenvel weer terug naar binnen ga verschijnt er ook een lach op mijn gezicht.
Mijn kleine pup rent door het huis als een koe die maanden op stal heeft gestaan.
Wanneer ze denkt dat ik haar niet zie verstopt ze zich onder het bed en alleen een puntje van haar zwarte kwispelende staart blijft zichtbaar.

Want wie vrolijk is in de morgen…
Ja die lacht de hele dag

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

...

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

Heel mooi Nalina.

Ik begrijp het niet altijd, het is alsof mijn hart het niet snapt. Maar ik blijf het lezen, want ik zie dat het een parel is, en op een dag zal mijn hart het wel snappen.

'Om sommige dingen die verloren zijn, Timmy, of die het lijken te zijn'

Dit is altijd de reden dat ik huil. Ik huil voor wat we kwijt zijn, voor wat ik kwijt ben. Daarom moet ik altijd huilen als ik getuige ben van liefde . Alsof ik weet wat het is, maar ik heb het nooit aangetroffen in mijn leven. Ik huil voor wat ooit was. Ik huil voor wat is en wat zeker komen gaat. Daarom is het mijn droom.

Haar eeuwige glimlach en droge humor hielden me goed bij de pinken, maar het was vooral haar onvoorwaardelijke liefde die een grote indruk op me maakte. Haar liefde was zo sterk als een machtige eik, zo diep en blauw als de oceaan, zo krachtig als het getij en de stromingen van de diepte. Haar toewijding aan mij was onbewogen, net als de wijze waarop ze me zag.

Hier moest ik bijvoorbeeld om huilen. Nu je het zo uit de context leest doet het je niet zo veel. Maar het was een brief die een man schreef aan al zijn vrienden, over hoe zijn vrouw was terwijl ze lag te sterven van de kanker. Het was zijn vrouw die hem aan het troosten was, in plaats van andersom.

Ik moet nu weer huilen :'(.

Gaat zo door, Nalina.

;s nachts vlieg ik maar mijn luchtkasteel,
Als God de Heer me vleugels geeft.
Vloeren, die hoeven niet geveegd.
Omdat 't kasteel geen vloeren heeft.

Morgen. Morgen beloofde ik hem, dan zal alles anders zijn.
Ik aaide hem over zijn zachte krullen en hij kroop weg in mijn schoot.
Grote blauwe ogen keken mij vragend aan.
'Waarom huilen mensen vroeg hij, nadat het even stil bleef.'
Ik slikte mijn tranen weg en schonk hem een glimlach.
'Mensen huilen als ze verdrietig zijn, zei ik zachtjes, maar jij bent toch niet verdrietig?'
'Jij gaat trouwen met mij en heel gelukkig zijn.'
Ik moest lachen. Kinderen weten je altijd weer blij te maken.
Kom, ik zette de kleine man rechtop mijn schoot. ‘Als wij gaan trouwen zullen we nog heel lang leven, toch?’ 'In een groot kasteel gemaakt van lego vulde ik aan.'
De kleine man sprong enthousiast op, we gaan ons kasteel bouwen.
Niemand mag daar ooit verdrietig zijn. Iedereen mag daar wonen, maar alleen als ze net zo lief zijn als jij.

Ik veegde mijn traan weg, die over mijn gezicht zijn weg vond.
'Nou niet gaan huilen' zei hij met een pruillip, het manneke begreep er niks meer van.
'Mensen huilen soms ook als ze gelukkig zijn', stelde ik hem gerust.
Hij pakte mijn hand en trok me mee naar de talloze lego blokjes op de grond.
Dan mag je huilen gaf hij toe. Ga je mij weer een verhaal vertellen?
Straks, beloofde ik hem. Eerst ons droom kasteel bouwen.‘Over de oude eikenboom?’ hield hij aan.
Het is prachtig hoe kinderen verhalen in zich opzuigen als sponzen, om ze vervolgens in hun beleving af te spelen. Pas later zullen ze het moraal snappen van de verhalen, maar dat is niet erg.
Ik genoot van de grote blauwe ogen waarin ik kon verdwalen, maar eerst gingen we bouwen aan ons droom kasteel.

En als de kleine man straks slaapt. Zal ik schrijven, een gedicht over ons Luchtkasteel.

Ik ken een plaats waar je nooit verdwaalt.
Ik ken een plaats waar niemand huilt.
Huilen mag niet, wanneer ik speel,
's nachts in mijn mooie luchtkasteel
Les Miserables - Luchtkasteel

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

Wie is de kleine man Nalien?

Ventje dat ik ken !

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

If ever there
was someone to
keep me at home
it would be you
Eddie Vedder- Guaranted

Ik heb hem al een poos niet gezien. Weken staat hij daar in wind, regen of zonneschijn, maar nu is hij weg.
Ik was zijn glimlach als vanzelfsprekend gaan zien een invulling voor mijn dagen, maar toen ik vanochtend wakker werd hielp een smsje mij eraan herinneren dat het leven eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend is. Het was een oproep van mijn vriendin die weer opgenomen moet worden op de crisisafdeling, maar het maakt haar alleen maar meer kapot.
Nooit zal iemand mijn vrijheid stelen dacht ik.

Mijn ogen speuren het station af, maar ik ben hem echt kwijt.
Ik kan hem nergens meer vinden. Hij bleef een poosje in mijn leven, al heb ik dit nauwelijks beseft.
Zijn gitaar, zijn muziek, zijn eeuwige glimlach, het praatje én het bordje met ‘free hugs’.
Het was een lieve zachte jongen, zijn ogen vertelde mij altijd een verhaal.
Hij hoefde weinig woorden te gebruiken, want wij begrepen elkaar.
Door de eenzaamheid en het avontuur gedreven.
Wij zagen het niet als het leven ontvluchten, maar als het leven verlaten en een nieuwe reis beginnen.
Hij sprak zo moedig over zijn rugzak die hij meesleepte elke reis weer.
Een grote groene versleten backpack met een logo van het WNF.
Hij wilde De Amazone over gaan varen.
Opweg naar Zuid-Amerika. Een reis naar één de langste rivier van de wereld.
Een reis die voor ons eeuwig zal duren, maar voor de buitenwereld onbegrijpelijk zou zijn.
Pas dan zouden we mensen wakker kunnen schudden dat een kloppend hart niet vanzelfsprekend is.
Wanneer wij voor altijd aan het eind van de rivier zouden komen.

Op reis met het verleden achter je en weten dat je nooit meer terug zult komen.
Toch bleef het station onze veilige thuis haven.
Ik wist dat hij er in de morgen weer zou staan, tot het donker werd.
Nu vraag ik mij af of het voor hem te laat is geweest.
Wanneer ik met mijn hand de koude stenen raak beeld ik zijn stem en knuffels nog één keer in.
Zou ik mij schuldig moeten voelen, of juist opgelucht dat hij zijn levensreis heeft kunnen maken?
Ik zucht diep en plof in lotus houding op de koude stenen.
Eigenlijk is het een marteling voor mijn rug, maar ik wil weten hoe de wereld er in zijn ogen heeft uit gezien. Ik noemde hem geen vriend, want vrienden zou ik toch weer verliezen.
Ik wist dat we geen grens hadden getrokken tussen liefde en vriendschap, maar in zijn armen leek de wereld zo klein.

You think you have to want more then you need
Until you have it all you won't be free
Eddie Vedder- Society

Zo zat ik nog een poosje te piekeren toen ik opeens in zijn zachte bruine ogen staarde.
Zijn glimlach breder dan ooit en hij stak zijn hand uit. “Free hug”? Grijnsde hij.
Uit zijn vest toverde hij twee treintickets en nu pas zag ik zijn grote rugzak die hij op zijn rug had.
‘Wat denk je ervan het leven uit te stappen?’ vroeg hij zacht. Ik vloog hem om zijn nek.
De dagen hier zullen nooit meer het zelfde zijn. Ik nam zijn ticket aan, maar gaf hem een vragende blik.
‘Ik heb nooit gezegd dat ik arm was, maar ik was op zoek naar andere rijkdom’.
Hij deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Die wereld die wij samen gingen ontdekken. Twee zielen werden samen één.
Nooit had ik die stap alleen durven nemen, maar ik weet nu dat achter het bordje “free hugs” veel meer schuilt dan twee armen om je heen.

Een totaal andere rijkdom van veel meer waarde.

Such is the way of the world
You can never Know
Just where to put of of you faith
en how will it grow?

Eddie Vedder - Rise up.


Bedankt voor het lezen

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

haha magisch

Mooi meis, alles. Ga vooral zo door!

_________________
Als iemand huilt, is diegene niet zwak, maar veel te lang sterk geweest <3

vervolg...

Oh it's your light; oh it's your way
You pull me out of the dark, just to show me the way
Cryin' out now, from so far away
You pull me closer to love, closer to love
Mat Kearney - closer to love

De zon laat jouw ogen licht geven. Als twee heldere fonkelende diamanten.
Je straalde en een zachte glimlach raakte even mijn hart, maar ik mag niks meer voelen.
Ik heb mijn gevoel uitgezet. Mijn ogen zijn donker, ze spuwen vuur.
Je wilde mij een knuffel geven, maar het waren je handen. De manier waarop je mij besloop.
Mijn hart zit in mijn keel, alles ging zo snel. De klap, het bloed.
De agressie vloeit in mij. Er is geen ruimte voor andere emoties, behalve voor dat wat ik maanden heb weggestopt. Als een zaad is het gaan groeien, het verspreid zich door mijn bloed.
De adrenaline pompt zich door mijn aderen en mijn hart zit nu in mijn keel.
Heel zachtjes probeer je het opnieuw. Je legt je hand op mijn schouder en fluistert mijn naam.
Ik vloek, ik schreeuw ik bal mijn vuisten tegen jouw buik, maar jij bleef staan als een blok beton.
Ik wilde je niet pijn doen en het spijt me.
Dan trek mij naar je toe, je handen blijven zacht en ik luisterde naar het ritme van je hart.
Zo anders dan dat van andere. Jouw ademhaling maakte mij weer rustig en ik hield je stevig vast.
De wereld om ons heen stort in, maar dat maakt niet meer uit. Ik verdrink...Ik verdrink in jouw ogen, jouw armen denk ik...

Got you looking for a lifeline
Swimming in the high tide
Waiting for the daylight
To bring you home

Je wiegt me als een klein kind in je armen en ik zie de vogels hoog in de blauwe lucht hun weg volgen.
Ik wil ook een vogel zijn, ijl ik. Hij aait mij zachtjes over mijn haar en ik merk dat hij vlechtjes bij me maakt. Dan drukt hij zich nog dichter tegen mij aan en fluistert “free hug”.
De zon brand op onze lichaam en ik weet niet hoelang we hier al zitten, maar de maan komt al op.
Het wordt schemerig en de lucht kleurt prachtig oranje roze.
De wereld is aan ons ontgaan vandaag, want het was alleen jij en ik.
Wij puzzelen ons een weg door het leven. Ik ben rechtop gaan zitten en merk dat ook hij wat afwezig is.
We leren weer kleur ontdekken, ik hoorde een trilling van hoop in mijn stem.
‘Zwart is geen kleur’ kermde hij terwijl hij voor zich uit staarde.
Zijn ogen waren dof geworden en het licht van vanmiddag was verdwenen.
Toen besefte ik dat hij al zijn positieve energie aan mij had gegeven.
Ik pakte zijn hand om hem wat terug te geven, alles behalve liefde.
Liefde kende ik niet, maar wat was dat warme gevoel dan?
Ik mocht mij niet aan hem hechten, maar de weg naar de Amazone was nog lang.
Wij waren evenwicht, maar liefde mocht het niet worden. Ik zou opnieuw alles kwijt raken.

Tegen de avond was de zon ingeruild voor een donkere nacht met een hemel vol feestverlichting.
Vanmiddag was ik uit evenwicht, vanavond hij, maar vannacht zijn twee zielen weer één geworden. We vonden onze mengeling van kleuren en brachten harmonie aan op ons doek. Onze reis ging verder, maar voor nu hield hij op onder de sterren. Zullen ze me missen, dacht ik terwijl ik mijn ogen sloot. Hij sloeg zijn armen beschermend om mij heen, oranje is mijn lievelingskleur zei hij opeens. We vielen in slaap. Zijn arm over mijn borst, en zijn buik dicht tegen mijn rillende rug. We zijn Yin en Yang fluisterde ik zacht terwijl de maan ons toelachte. Slaap lekker wereld.

The world is too big to never ask why
The answers don't fall straight out of the sky
I'm fighting to live and feel alive
But I can't feel a thing without you by my side
Send me out a lifeline
Mat Kearney - Lifeline

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]

Slaap lekker Nalina.

Haha, dat is haast mijn levensmotto.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

! Ik vind het een mooi stukje lyrics, en inderdaad toepasselijke motto

_________________
De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]