Hmmm. Er was laatst een Nederlandse VPRO documentaire (geen idee hoe oud die was) waarin succesvolle adolescenten werden gevolgd in hun carrière. Het waren twintigers die allemaal wel ergens in uitblonken. De een was animator en regisseur, de ander was tekstschrijver, weer een ander werkte bij een internationale organisatie. Eerst kreeg je een beeld van wat ze bereikt hadden in hun werk, maar al gauw werd het thema van het verhaal de psychische problemen waar ze allemaal mee kampten. Angststoornis, paniekaanvallen, depressie. Onzekerheid. Imago. Presentatie. Hun zorgen en hun problemen.
Er was een jongen bij die vertelde dat hij een enorme druk ervaarde om het beste uit zichzelf te halen. Als hij iets deed, moest hij daar ook in uitblinken. "Als je ergens niet goed genoeg in bent om bij de top te horen, dan moet je dat niet doen, dan moet je iets anders zoeken waar je wel in uitblinkt."
Maar zijn werk als tekenaar/animator werd toch te veel voor hem. Hij stopte ermee en ging werken in een tattoo shop. Hij vond dat relaxt, hij was er goed in, geen werkdruk. Maar het duurde niet lang voordat er een onrust in hem begon te komen. "Ja ik doe dit nu wel, maar als ik het toch doe, dan wil ik er ook wel heel goed in worden. Dan wil ik ook wel een van de beste tattooeerders van Nederland zijn."
