|
De Legend van De Hoge Erfgenaam
voorwoord
Er zijn geheimen waarvan alleen de maker ervan weet, ik de verborgen erfgenaam van het geheim vertel het nu voor de eerste keer, als u dit leest dan ben ik misschien verdwenen van de aardbodem die een onzichtbare oneindige bodem heeft, het geheim dat ik wil vertellen is dat het nodig is dat de mensheid het weet, maar eerst een vraag als u deze goed nadenkt mag u de volgende zinnen lezen , heeft u het besef wat de kracht is van het geheim die de geschiedenis helemaal kan doen veranderen? U weet wel dat geschiedenis wordt vertelt door de overwinnaars, maar stel dat die bepaalde geheimen niet heeft vertelt waardoor onze geschiedenis fout loopt. Daarom is het van belang dat ik één van de diepe moeilijk te verstaanbare geheimen die voorkomen in onze hersenkronkels waar onze connecties tussen het denken en het begrijpen staat waardoor onze gevoelens herstelt word. U heeft alvast gehoord van Sir William Shakespeare de grootste Engelse schrijver ooit. Daarover moet ik een vergeten duistere legende, doorgegeven van erfgenaam op erfgenaam, als u weet dat die heer uitzonderlijk talent had voor herstellen van vriendschap, vijand, humor, en het meest moeilijk te herstellen van alles de zware onderschatte kracht van de natuur, liefde. Hij deed het door het op verschillende wijze vooral door het schrijven van toneel stukken. Zijn talent is steeds vertelt van op erfgenaam tot erfgenaam.
Hoofdstuk 1 het begin van het verhaal
Laten we iets minder dan 400 jaar teruggaan. 1616, William Shakespeare ligt op het sterven maar voordat hij stierf schreef hij enkele woorden op het eerste perkament van de wereld hij schreef de tekst in een taal waarvan weinig mensen begrepen. Hij pende zijn goddelijk schrijverstalent neer met zijn donkerrode bloed. Alleen de uitverkoren mag die tekst lezen als de vorige erfgenaam sterft. Hij was een van de laatste legendes. Tien jaar na de dood van alle legendes hebben ze een geheim genootschap opgericht waar alleen maar 16 personen ervan weten. Degene die ervan wist was onsterfelijk en had een gave waardoor hij goed of kwaad kon aanrichten. Mijn vader de regerende leider van de genootschap heet ilthïnar, me moeder bewaakster van de erfgenaam heet ilthïne dan hebben we nog 7vrouwen en 7mannen.
Hoofdstuk 2 Leeftijden en Mijn Verjaardagsfeest
Mijn naam is ilthïnasar de Hoge Erfgenaam. We zijn allemaal onsterfelijk op een bepaald tijdstip geworden ik ben onsterfelijk geworden op mijn 17de mijn vader op zijn 32ste mijn moeder op hare 30ste. Ik ben geboren in het jaar 1900 op 1januari, wist ik veel dat ik uitzonderlijke uitmuntende ouders had. Maar op mijn 17de verjaardag werd er een groot feest gevierd met mijn ouders en met die andere 14mensen er was drank voedsel hele tafel vol en er hing een gouden vergulde luster aan het onmenselijk beschilderd plafond door de engelen. Wat ik wel merkte, was dat alles wel oud eruit zag voor de 19de eeuw. Er hingen schilderijen uit de 15de 16de eeuw en het meeste die mij opviel was een schilderij van Romeo en Julia met stof en bedraderige, vocht bedekt met spinnenweb dat minstens eeuwen oud moest zijn. Ik ging naar mijn kamer vol met bestofte boeken en oude wereldkaarten, ’t was een beetje een hoopje oneindige kennis op elkaar. Ik zocht naar de knop van de kast met een vingerdruk erin. Ik vond het, ik stak mijn lichtbruine duim in de knop en dan zag ik de vergulde kast met kristallen sterren erop opengaan.
Hoofdstuk 3 ontdekken van magie
Ik keek even in de kast en zag een oud gouden ceremoniële harnas staan die een beetje te breed is voor me. Ik was nieuwsgierig en ik trok dat pak aan en opeens paste het harnas juist mijn maat. Ik schrok overduidelijk, want ik had nog nooit van de oude of de nieuwe magie gehoord. Mijn oudere zus ilthïnna kwam binnen en vroeg: ben je klaar voor je feest. Ik zag haar graag omdat ze al 17jaar lang voor me zorgde. Ik was blij om haar te zien en ik gaf een innige drukkende omhelzing aan haar om haar te bedanken voor alles wat ze gedaan heeft voor mij. Zij schrok omdat ze nog nooit van mij zone hartkloppende vriendelijke bedankende omhelzing heeft gekregen. Maar naar paar seconden omhelsde ze mee, ze zei dat ik moet opassen want ik heb nogal een stevige greep, ik boog voor haar en zij boog haar knieën op een beleefde gepaste manier. Dan ging ze met met haar andere vriendinnen plezier maken op het feest.
Hoofdstuk 4 gereed maken voor feest
Ik deed mijn lichtgrijzerige zwarte hoed op met een feniks veer die vurige gloeide bij warmte en glinsterend blauw werd bij koude. Ik ging van de trap af en mijn vader ïlthinar stond van zijn verzilverde leeuwensteunen met zijn donkerzilvergrijze leder met verblindende goudlijntjes op en dan volgde de rest van de genootschap. Ik hoorde dat aan de andere tafel een stuk of 4, 5 meisjes aan giechelen waren en dan zwegen ze toen ze naar mij keken. Ik liep naar de tafel van het genootschap naar mijn vergulde stoel met magische verzilverde flinsterende woorden erop en toen ik voor de stoel stond, zei ik ga maar zitten heren en vrouwen van het genootschap. Ze zaten allemaal behalve mijn vader ilthïnar. Dan ging ik zitten op mijn stoel en dan pas mijn Koninklijke vader op zijn met vakmanschap gemaakte stoel waarvan geen mens op aarde dit zou kunne betalen. We bespraken over bepaalde zaken die belangrijk waren voor het genootschap. We besproken hoe we een schilderij van hamlet konden terugkopen en ook over wat we moeten doen met de shakespeariaanse tegenstanders. Ik luisterde aandachtig en ik begon aan mijn eerste maaltijd. Het was een krullende sla met knapperige slangentongen en een donkerrode saus erop waarvan ik niet wist welke onnatuurlijke ingrediënten de maker van het gerecht in had gedaan. Ik begon maar pas te eten als mijn vader begon te eten. Ik at na hem een stuk en de andere heren en vrouwen begonnen ook te eten. 3uur later hadden wij allemaal rond de 10kleine maaltijdjes op.
Hoofdstuk 5 Vermoeidheid slaat toe
Ik zei tegen mijn moeder dat ik even ging uitrusten op mijn hemelbed. Moeder zei ja jonge je ziet er een beetje moe uit ga maar. Ik ging de trap op naar mijn oude maar stevige kamer. Terwijl ik de trap opging zag mijn oudere zus ilthïnna mij en ze ging van haar tafel af en volgde mij. Ik deed mijn deur open baanden een weg tussen het eeuwige perkament en de kaarten van eeuwen geleden, en ik ging opgelucht op mijn bed liggen. Een tijdje later hoorde ik iemand op de deur kloppen, ik zei binnen, en daar kwam me behulpzame zus de kamer in. Ze zeurde zou je wel je kamer eens opruimen en ze vroeg of het met mij ging. Of dat ze iets moest doen voor mij. ik antwoordde het gaat wel, je hoeft alleen naast mij ook rusten want je ziet er uitgeput eruit. Ze knikte en deed haar schoenen uit legde haar rug op het bed en haar voeten tegen de bedrand op het hemelbed. Ze vroeg aan mij wat ik zou doen als ik een tijdje niet in je buurt ben. Ik schrok wist niet wat te zeggen en zei, Ik vind het jammer dat je daaraan denkt want dat zou zeggen dat je niet meer voor mij kan zorgen. En ze gaf een zoen op mijn voorhoofd waardoor ik meteen kalmeerde. Ze zei je hoeft je geen zorgen maken, ik dacht er gewoon over en ik zal altijd voor je zorgen me liefste broer. Ik rustig gekalmeerd streelde over haar blond bruine haren en zei. Je bent het liefste meisje dat ik gezien heb. Zij lag naast mij en streelde geruststellend mijn bronzekleurige haren en ik viel in slaap op mijn zijden kussens.
Hoofdstuk 6 wakker worden
Twee uur later werd ik wakker en ik zag al mijn perkamenten en kaarten netjes opgeruimd in de boekenkasten. En me zus ilthïnna zat paar stoffige boeken op hun plaats te leggen. Ik keek verbaast naar haar en zag hoe mooi mijn zus was. De woorden die ik wilde zeggen brokkelde een voor een af toen ik haar zag . Ik vroeg haperend, hoe heb je dat zo snel gedaan. Ze keek vrolijk naar mij en zei niks daarna ging ze de kamer uit. Ik pakte een glas wijn van mijn oude maar nog eeuwig sterke lage kast en ik begon ervan te drinken. Het smaakte niet ouder of niet jonger dan de wijn van het feest. Ik nam nog een grote slok en ik trok andere kleren aan, wegens dat ik van mijn moeder netjes moet voorkomen. Ik pakte mijn degen met mijn zilverzwarte gordel en gespte rond mijn middel veegde het stof van mijn grijze lederen kleren met een zilveren klimopplant op me borskast, toen ik klaar was dan pakte ik mijn hoed met de feniks veer en ging uit de netjes opgeruimde kamer. Ik zocht naar me zus, maar vond ze niet. Ik dacht ze zal zeker weer nieuwe kleren gaan halen voor haarzelf. Een vriendin van mijn zus kwam naar mij en zegde niks, ik zei uit beleefdheid hoe gaat het. Ze bloosde met haar rode wangen en ze liep snel verder. Ik keek raar en ging naar mijn moeder. Me moeder vond ik in de keuken met mijn oudere zus gerechte te bereiden. Ik snoof de grote wolken van een samenstelling van geheime kruiden met uitzonderlijke kwalitieve ingrediënten op en ik werd een beetje misselijk door de buitengewone geur. Ik ging zitten aan de tafel en at een maaltijd van gebakken meel met wat vlees erop. Het smaakte heerlijk, dan toen ik genoeg had ging ik van de tafel schoof de pas gemaakte stoelen onder de tafel. Ik hoorde schril gepiep van de poten op de stenen vloer van de keuken. Ik verplaatste me aardse lichaam voort in de stoffige oude reuzegrote ruimte. mijn voeten bewogen zich licht een per een naar mijn doel waar ik graag wouw bereiken. Ik hoorde mijn vader met zijn sombere stem me roepen. Mijn voeten maakten een snelle draaireflex en liepen snel gelijk een kanonskogel in de lucht. Ik bewoog me voort naar de Koninklijke zaal van het genootschap. Ik hijgde na het lopen maar ik stopte snel toen mijn vader in mijn gouden ogen met zilveren tintjes aankeek waardoor ik een minuut verstard bleef staan.
Hoofdstuk 7 noodgeval
Me vader begon direct waarover hij wouw praten hij zei: ilthïnasar ik moet met je spreken over zaken waarvan je nog maar weinig gehoord hebt. Ik knikte verbaast maar dan vormde mijn gezicht toch een begrijpende beweging aan. Me vader sprak over de oude magie en de nieuwe magie dat het verschil tussen de twee is dat nieuwe magie makkelijker is te gebruiken maar wel minder sterk dan ouder magie die wat moeilijker is om het te gebruiken. Me vader zei dat mijn paard Arandir moest nemen en naar het diepe oude bos moet gaan en naar de persoon genaamd Mithrirdan moest zoeken. Hij vertelde dat hij zeker was dat die de enigste beste meester in de oude magie is. Jij bent bestemt om veel van de soorten magie te leren kennen. Ik ging onmiddellijk naar de stallen die eeuwen hun dienst hebben gedaan voor onze koeriers. Ik zag onmiddellijk mijn halfbloed eenhoorn paard. Die geen witte kleur heeft maar wel een donkerglinsterende zwarte kleur had. Ik had hem gekregen voor mijn 10de verjaardag en sindsdien kon ik hem nooit missen. Ik sprak tegen hem dat we nu verder gingen rijden dan voorbij het zomermeer, hij knikte begrijpend ik deed een vergulde zilveren zadel op zijn rug, want ja als een paard wat eenhoornbloed in zich heeft verdragen ze alleen maar zilver op hun ruggen. Ik sprong met een hevige zwaai op het zilveren zadel van Arandir erop.
Hoofdstuk 8 het verhaal van Arandir Het Zwarte NachtPaard
Ik dacht nog na over de tijd dat ik hem een naam gaf. Arandir betekent het Zwarte Nachtpaard. Me vader vond Arandir bij een waterplas, het was duidelijk volgens hem dat hij verstoten was van een groep halfbloeden. Me vader had medelijden met Arandir en nam hem voorzichtig mee en gaf kado aan mij. Hij sprak deze woorden, zorg goed voor hem laat hem nooit in de steek, hij is echt heel waardevol in samenwerking.Ik boog me hoofd na al die herinneringen naar zijn oren en fluisterde de naam van het diepe woud en Arandir vloog onmiddellijk in snelle galop naar buiten. Ik hield mij stevig vast aan het gouden knop van het zadel en bewoog mee in het ritme van de voortbewegende holle geluid van de hoeven. Een tijdje later waren we op de reuzenheuvels. Arandir bleef maar sneller gaan en na paar minuten waren voor de grens van het diepe oude woud. Arandir keek rond en binnen paar seconden heeft hij de weg ontdekt. Hij liep rustiger dan op open veld wegens dat er veel takken en bomen waren. We reden nog lang door het woud.
Hoofdstuk 9 herinneringen die bovenkomen
Ik hoorde het gezang van de Rassar, dat is een vogel zilver van kleur en kan alle vogel gezangen nadoen. Daar luisterde ik en me oudere zus vaak na en we gokte hoeveel keer die zou veranderen voordat die weer het zelfde liedje zou zingen, me zus won altijd, heb er wel eens zak goudklompjes daaraan verloren. Die momenten waren de moeite voor altijd te herinneren en te koesteren. Arandir hinnikte en vertraagde bij een heuvel met een oude reuze boom erop, ik kan me niet herinneren dat die hier stond. Ik stapte af van Arandir zijn zilveren zadel af trok mijn pas geslepen magische zilvere zwaard met gouden letters op met de naam van mijn zwaard het heet Geslepen Zilver.
Hoofdstuk 10 Kennismaking Met Mithrirdan
Ik keek rond de adrenaline stroomde door mijn aders. Mijn hart begon het ritme te versnellen. Ik hoorde achter mij met een zware stem, hallo ilthïnasar De Hoogste Erfgenaam ooit. Ik schrok hard en deed uit een reflex een zwaai naar zijn hand. Hij zei kalmeer maar ik ben Heer Mithrirdan meester in diepe magie. Je zocht mij toch?. Ik knikte bevestigde naar hem en excuseerde voor die wonde in zijn hand. Maar na dat ik het zei zag ik dat er helemaal geen snee in zijn hand was. Ik keek verbaast naar zijn andere hand maar daar was alleen een litteken erop. Hij zei volg mij maar naar me huis. Hij wandelde naar de heuvel met die reusachtige oude boom erop. Hij zei paar woorden en er kwam een deur in de heuvel tevoorschijn. Ik volgde hem mee en keek ene keer naar de maan. Ik miste me oudere zus al. We deden zoveel toffe dingen. Maar na die gedachte vestigde ik me aandacht om naar zijn gesprek te luisteren.
Hoofdstuk 11 Kennis Van Magie Leren
Hij begon over opleiding en oude magie te praten maar ik luisterde half ik dacht meer aan mijn thuis en me familie maar vooral aan de tijden met mijn oudere zus. Zuchtte diep en luisterde beter. Ilthinasar je krijg een opleiding van mij in magie als je zweert dat je het enkel alleen gebruikt in noodgevallen. Ik zweerde het, en hij begon verder te praten over verhalen en oude geschiedenis. 1 zin viel mij op dat was hoe magie is ontstaan en ik luisterde wat hij zei. Hij begon dat magie is ontstaan wanneer de aarde is begonnen levens te creëren, en dat we pas later leerde die magie te gebruiken. Ik dacht aan het moment toen ik hem ontmoeten en toen viel het mij op dat hij wel een grote zilvergrijze baard had en zware stoffige kleren en een deftige magiërs hoed op met wat spinnenwebben op. Hij excuseerde zich omdat hij me niks te drinken heeft aangeboden. Hij pakte paar porseleinen kopjes en pakte een kristal en brak in twee er kwam een vloeistof eruit en die vloeide in de kopjes thee. Het rook gelijk warm water met citroengeur en je proeft kaneel met een appelsmaak. Er waren zoveel geuren en smaken die ik niet tegelijk kon proeven. Ik dronk het helemaal op, hij vroeg vind je het lekker. Ik knikte kort en duidelijk. De oude stoffige tovenaar zei als je dat vaak drinkt kan je makkelijker geuren en smaken onderscheiden. Ik merkte het een beetje, ik rook de wortelen van de boom boven op het dak van de heuvelhuisje iets beter. En de muffige stof vond ik meer stinken dan normaal. Hij zei dat ik geen geluid mag maken. Ik was stil, en hij pakte zijn staf en een zwaard die vurige begon te gloeien. Hij zei ga mee met mij naar buiten , en zeg tegen je paard Arandir dat die vlug naar zijn stal moet. Ik deed de deur open en bewoog snel naar Arandir en fluisterde de woorden dat hij naar zijn stal moet gaan. Hij stribbelde tegen maar ik zei dat het noodzakelijk is. Hij begreep het en rende snel richting het westen.
Hoofdstuk 12 De Lange Reis Begint
Dan riep de oude stoffige tovenaar naar een wezen die een schril geschreeuw voorbrengt als een adelaar. Ik geloofde mijn sterk ontwikkeld zicht niet ik zag een adelaar die normaal, uitgestorven was. De tovenaar zei buig voor hem en zeg dat je graag een reis naar je doel wilt. Ik boog en zei de woorden die moest gezegd worden rustig na elkaar. De adelaar knikte en ik ging dichter bij hem, kroop heel voorzichtig op de rug van hem met veren bedekt en de oude stoffige tovenaar sprong voor mij ik hield mij vast aan de schouders van de tovenaar. Hij, zei dat ik wel mocht slapen omdat de reis lang duurd. Ik stribbelde tegen mijn vermoeide ogen maar na een tijd gaf ik op en begon te slapen. De wind liet mijn brons kleurige haren zachtjes bewegen.
Hoofdstuk 13 dromen aangevuld door herinneringen
Ik begon te dromen over mijn feest een week geleden. En droomde over mijn lieve oudere zus, over dat ze mij eens geld heeft gegeven om speelgoed te kopen. Wat ik jaren later dubbel terug betaalde. Ik droomde wat mijn pa vroeger met mij deed hij speelde liefdevol met mij maar toen ik 15 was begon hij mij meer alleen laten want zo zou ik zelfstandiger worden volgens hem. Waar hij ook gelijk in heeft. Ik werd wakker gemaakt door het geluid van de wouden en dieren. Het was precies een halve dag later terwijl mijn droom precies maar paar minuten duurde. De tovenaar had minder stof op zijn kledij waardoor ik minder moest hoesten.
Hoofdstuk 14 Einde Vliegreis
De adelaar zag een plaats om te landen ergens op enkele heuvels. De adelaar deed duikvlucht en ik hield me heel erg stevig vast aan de veren van hem. En dan binnen paar seconden hoorde ik een zware hevige remmende geluiden in aarde. We waren geland de tovenaar stapte af en zei met een humorvolle toon dat ik de enigste ben die bij de eerste keer niet misselijk werd tijdens de duikvlucht. Ik voelde me wel duizelig maar ik bleef rechtstaan. De tovenaar wandelde met zijn staf met een kristal erop naar een huis met een bord erop het heet De Drie Vogelvluchten. Ik hoorde een rumoerige gepraat in het huis, de tovenaar deed drie korte klopjes tegen de deur en ging binnen. Het werd opeens akelig stil. De gastvrouw zei ah daar is onze goede klant hier. De tovenaar zei hoe gaat het met jou Asienna. Asienna zei als me beste klant hier is dan wel. Hij zei kan je mij astublief 4 koude theebiertjes geven en voor hem, hij keek naar mij. Geef hem maar 2 suikerbier. We namen plaats in verlichte hoek door glazen kaarsen. Ik wreef ongeduldig met mijn hand op de houten tafel en ik merkte op dat een groep meisjes is binnen gestapt en ze gingen twee tafels verder zitten. Ze praatten en ze keken naar een meisje dat meisje staarde naar mij. Ik keek terug en begon te glimlachen me witte tanden kwamen lichtjes tevoorschijn en de meisjes waren stil. Asienna de gastvrouw bracht ons de drank. Ik begon kleine lichte slokken te nemen van mijn suikerbier terwijl de tovenaar de ene koude theebier na elkaar leegdronk. Ik begon stilletjes te lachen. Hij onderbrak mijn gelach door dit te zeggen, we slapen hier voor een tijdje tot wanneer het weer licht is. Ik stopte met lachen en keek door het glazen raam en keek naar de zonsondergang. We gingen weer naar de toonbank en Asienna leidde ons naar onze kamer. Ik ging de trap op en hoorde een eeuwenoude krakerig geluid ik liep verder en we gingen verder. Bij de kamer stond het nummer 17 bedrukt in een gouden vorm. De tovenaar opende de deur en de scharnieren begon drukkend te piepen hij ging verder en koos zijn bed. Ik volgde hem en pakte het andere bed. Ik ging erop zitten en vroeg aan hem. Waarom zijn we ergens anders dan je huis. Hij antwoordde mijn huis was niet veilig voor je, wezens volgden jou. Ik keek onbegrijpend hem aan en wilde nog een vraag stellen maar hij zei dat ik beter moet gaan slapen. Ik ging liggen op mijn bed en ik keek hoe tovenaar in sliep viel. Het rare was dat hij zijn ogen onbeweeglijk openhield. Ik kon niet slapen dus ik lag in het bed waar ik lag in een oude samengebonden gevulde boek met perkament aan de randen gekarteld begon ik het te lezen met veel geduld. Ik had die gepakt uit de tas van de tovenaar. Er stonden veel spreuken in en de uitleg was vaak onduidelijk voor mij. Ik leerde de hele nacht het hele boek uit.
Hoofdstuk 15 Onuitgenodigd bezoek
Ik schrok aan het einde van de bladzijde van het boek door een gekraak van voetstappen naar mijn deur. Ik keek rond en ik pakte mijn degen. Ik zag een flitsende bijl krakend door de deur hakkend. Ik viel op grond en ik zag drie grijze wezens met bijlen. De tovenaar sliep te diep blijkbaar. Ik was te geschrokken om de tovenaar wakker te maken, en een wezen hief zijn zware bijl en wilde me een slag geven van de metalen roestige bijl. Maar uit reflex zei ik. Fiyin Vlamias Brandir door die spreuk kwam uit mijn hand een vuur die het wezen pijnlijk liet verbranden, de twee andere schrikte fel en rende voor hun leven. Maar het rare is dat het vuur alleen het wezen verbrandde en niet de houten krakerige vloer. De tovenaar schoot wakker en pakte snel zijn staf en deed het vuur uit om te weten welk wezen het was. Het wezen was tot as met zwarte zilveren stenen verbrand, hij greep mijn schouders vast en schudde dwaas wat heb je gezegd en hoeveel van hem waren er! Zeg het!. Ik zei vlug dat ik Fiyin vlamias brandir zei. En dat er 3 van die wezens waren. Hij liet me los en gebruikte magie om alles snel in de rugzakken doen, hij zei snel we moeten hier weg we hebben geen tijd, ik pakte paar goudklompjes legde in een zakje en gaf beneden aan Asienna voor de schade te vergoeden. We rende de deur uit en de tovenaar huurde paar paarden van iemand die toevallig ons pad kruiste. We kropen er snel op en galoppeerden weg over een verharde weg.
Hoofdstuk 16 De Reis Door Dwergenlevens
We reden de hele nacht verder door, ik was doodmoe en na een lange nacht kwamen we aan de begin van de Eeuwige Koude bergen. Na lang zoeken vond de tovenaar de ingang van de duizenden stenen gangen van de bergen die eeuwen jaar geleden uitgekapt werden door de bergdwergen. Het probleem was dat de dwergen de ingang hebben dichtgemaakt met een grijze marmeren deur, De tovenaar zei een woord in het elfs waardoor die deur openging. We gingen binnen met de paarden op een rustige ritme. We keken naar de zuilen die dwergen hebben gemaakt. De hoeven van de paarde klonken fel in de eeuwige stilte. Toen we dieper in de gangen waren werd het licht verzwakt door de duisternis die in de gangen zijn plaats veroverde. De tovenaar die half zichtbaar was, liet zijn kristallen steen op zijn staf licht maken waardoor ons zicht duidelijker was. We liepen verder op een ijskoude oneindige lijkende pad door de bergen, we zagen ook stofwolken met een vleugje zuurstof die eeuwen geleden pas nieuw was. We keken rond en wat mij nogal opviel was de stenen standbeelden van de stevige dwergengoden en dwergenkoningen uniek gemaakt van goud en zilver, maar wel bedekt door eeuwen oude lagen stof. We waren te lang onderweg volgens mij, maar ik twijfelde of de dag gedaan was. Wegens gebrek aan natuurlijk licht en verse zuurstof voelde ik mij nogal moe en krachtloos, waardoor ik wat minder op mijn hoede was.
Hoofdstuk 17 aankomst bij de Dwergen Poort
De tovenaar sprak de woorden uit als opluchting dat hij een goede plaats had gevonden om uit te rusten. Hij week met zijn bruin paard opeens naar rechts en ik volgde hem uit een reflex erg onhandig was het want daardoor stootte ik mijn hoofd tegen een laaghangende stuk steen uit de zuil. Ik volgde tovenaar tot ik een grote hal zag die veel macht en kracht uitstraalde, we kwamen nederig en langzaam tot de poort die we wilden bereiken. Toen we het doel bereikte sprak hij deze woorden: Wan zsin dwargden vrïndn, deze woorden klonken mij zwaar metalig gemaakt maar stevig in gebruik. Na deze woorden gemaakt door de dwergen, kwam er in het midden van de poort een vorm van een stenen dwergenhoofd eruit en die zei u mag deze zaal betreden. De poort ging open wij stapte binnen, wat ik voelde aan mijn lederen schoeisel dat de vloer heel glad en geslepen was, ik was blij dat de oude tovenaar niet uitgleed want had geen zin om door hem tijd te verliezen. Ik wouw zo snel mogelijk terug naar mijn veilig thuishaven bij mij lieve knappe oudere zus.
Hoofdstuk 18 DwergenHal
We zagen links 5 witte marmeren tronen en rechts 5 zwarte marmeren tronen staan en achter in het midden was er goudkleurige troon die hoger stond dan de andere tronen. Ik voelde een druppel op mijn haren en ik keek vragend naar boven ik schrok hevig want je kon door het glazige plafond de hemel zien met de sterren. De tovenaar zocht naar warme spullen en vond paar dierenvellen van een oude versleten kist en legde het neer op de kille koude grond hij ging op de kleinste vel liggen en ik op de grootste vel. Ik was doodmoe en viel daardoor snel in slaap.
Hoofdstuk 19 Het Dode Oude DwergenLegioen
Ik werd wakker om 4 uur in de nacht door trommelgeluiden ik schudde de tovenaar wakker, en hij schoot langzaam wakker. We keken slaperig en op onze hoede door de kristallen ramen en we zagen met ongeloof bepantserde dwergengeesten die een geluid maakte die droevig klonk. Na groot stuk legioenen geesten in de vorm van dwergen zagen we geesten die op dwergen leken met zwarte mantels aan. Ze droegen een koningdwerg met een zilveren eeuwigdurende baard en een Koninklijke kroon. Hij lag zonder emotie op een marmeren bed. Ik keek woordloos naar de zeldzame beelden. Het duurde een lange halfuur voordat alle geesten van de dwergen voorbij zijn gegaan. De tovenaar zei dat is het magische wat ik eerst nog niet in geloofde omdat ik dacht dat het verzonnen was. Ik hoorde het erover voor de eerste keer in een oude dwergenverhaal. Ik las dat de laatste dwergenkoning stierf om 4uur in de nacht door een ziekte die voor de eerste keer voorkwam op aarde waardoor geen enkele levend wezen of genezende kruiden hem kon helpen. Zijn volk was jarenlang in diepe rouw. Ik vroeg of er nog dwergen bestonden. Hij antwoordde door deze zin. De laatste dwerg stierf door ouderdomskwaaltjes. Ik heb deze dwerg goed gekend zijn naam betekende, De Laatste Overlevend
Hoofdstuk 20 Nadeel Van Onsterfelijkheid
Ik zag naar het verdriet van deze man die veel vrienden heeft gekend en dat hij niemand meer had om er verhalen te delen of bepaalde stof van nadenken samen doen. Toen besefte ik dat onsterfelijkheid niet altijd voordelen heeft. Als je sterfelijke mensen kent, moet je met het pijn in het hart hun loslaten na hun rijk geïllustreerd leven. De tovenaar vermande zich na een traan van waterachtige droefenis liet vallen op de eeuwenlange stoffige gladde vloer. Ik wilde hem troosten maar durfde niks wegens bang voor fouten te maken, bang om iets te doen wat andere niet willen. We sliepen verder na een bijzondere zeldzame nacht op de zachte dierenvellen. We sliepen eindelijk na zoveel energie te besteden om wakker te blijven en op de hoede zijn. Ik was energie kwijt en die moest ik terughalen door genoeg te slapen. De nacht verliep rustig en kalm genoeg om geen angst te hebben voor veranderingen die wel eens gevaarlijk konden zijn. Ik voelde tijdens mijn slaap op mijn gezicht de zon die scheen. Ik werd wakker door de eerste felle zonnestralen.
Hoofdstuk 21 Missen van Familie
Ik was op de weide dicht bij mijn huis en ik zag mijn gemiste zus door het veld lachend naar mij lopend. Ik glimlacht blij en ik omhelsde haar zoveel mogelijk als ik kon. Na een tijd werd ik geschud en zachtjes getrokken aan mij. Ik werd wakker, en het beeld van wat ik zag verdween toen ik de ijskoude kille stoffige grot zag rondom mij heen. Ik zag de tovenaar en besefte dat ik dit allemaal voor mijn ogen hield omdat ik me huis en me familie miste en vooral me bezorgde zus. Zou ze niet nu bezorgd zijn om mij, wegens dat ik nu van mijn huis weg ben. Ik liet de hoop nog even flakkeren omdat de tovenaar me vertelde dat we aan de einde van gangen waren. Ik dacht nog even aan mijn zus die mij vertroetelde en verzorgde. Toen zei ik zus ik kom thuis, ik beloof het. De tovenaar was bezig de rugzakken aan het inpakken en propte de dierenvellen erin, hij hing de zakken aan de paarden en kroop op zijn bruin paard. Ik kroop op mijn witkleurige paard die me na een tijd me beschouwde als zijn broer die niet zo snel kan lopen. Ik liet een traan vallen op de grond die het stof nat maakte en lichtjes liet omhoog vliegen in wolkjes. We reden in draf verder in de tijdloze gangen waaraan je het alleen kan merken aan de stofdeeltjes dat er hier ooit tijd was geweest.
Hoofdstuk 21 Kennismaking Met de BergMuizen
Ik had een soort van voorgevoel dat we achtervolgd werden. De tovenaar merkte het ook op en sprak tegen de wezens die ons achtervolgde. Dat ze bang moesten zijn van De Hoge Erfgenaam. De wezens vertraagde en kwamen tevoorschijn in het licht, ze zeiden dat ze in vrede kwamen. Ik keek raar naar de wezens. Jullie zijn muizen? Hele grote muizen?. De grootste was 85centimeter en de kleinste ongeveer 75centimeter. Er kwam een muis met een zwarte hoed met erop een gouden veer. Hij sprak met een opgefokte stem waar ieder mens normaal gezien zijn stembanden zou vermoeien. Natuurlijk zijn we muizen, we zijn bergmuizen we leefden in vrede met de bergdwergen. Jammer dat er geen meer van hun er zijn, ze waren nogal goede vrienden met kaarten. Hij glimlachte naar die verloren tijd. Hij veste zijn aandacht op mij en vroeg, ben jij De Hoge Erfgenaam. De tovenaar antwoordde op die vraag met, natuurlijk anders zou ik hem niet bijhebben. De muizenleider trok een begrijpend gezicht naar de tovenaar.
Hoofdstuk 22 het binnetreden van muizengebied
De leider van de muizen wenkte de tovenaar naar een muizenholletje bedekt door klimop. De tovenaar sprak enkele woorden en het holletje van de muizen werd aangepast aan onze afmetingen we liepen verder tot we in een reuze hal in de grot. Ik zag overal muizen kruipen en leven gelijk de mensen. Ik ging naar een muis die voedingswaren verkocht, het leek mij wel best een slimme muis. Hij merkte me pas op toen ik bukte voor zijn laaghangende kraampje. Ik zei ik wil gerookt spek en paar lappen varkensvlees, en als groenten wil ik knarrars dat zijn die knollen achter je. Ik stopte even met bestellen om adem te halen. En ook paar die rode vruchten Tamas genaamd. De muis keek verstard naar mij, maar begon toch alles te pakken. Ik gaf mijn rugzakje om alles in te doen. Hij vulde met veel moeite mijn reuze lederen zak voor hem. Ik vroeg hem hoeveel ik moest betalen, hij antwoordde 10 miezels. Ik gaf wat goudklompjes uit mijn zak en sprak hem geruststellend dat het meer waard zal zijn dan die 10 miezels. Hij keek verbaast en zei dat hij dat ook wist en dat hij nu rijk is voor altijd. Hij rende heel snel met een heel verwarmend gezicht naar zijn vrouw en zei dat ze rijk waren. Ik liep verder in de grote hal die groter leek dan van de dwergen wegens het hoog plafond.
Hoofdstuk 23 Zilverling de Muis
Ik hoorde kletterend lawaai en snelde direct naar degene die gewond leek. Ik haalde hem uit de klein stukjes hout en de scherven van de bloempotten. Ik zag een zilveren muis van 80 centimeter in mijn handen, ik vroeg hem of alles wel oké was. Hij schudde zijn hoofd en zei me naam is Zilverling en wees naar de rommel, dat is een van mijn ongevallen die ik vaak veroorzaak. Ik dacht diepdenkend na, met veel nadenken vroeg ik hem of hij meewilde met ons want we kunne wel een slimme muis gebruiken. Hij knikte en rende snel naar zijn huisje pakte zijn muizenbuidel en een kort degen aan een gordel en zei vaarwel tegen zijn moeder. De muizenmeisjes keken me verbaast aan en er viel eentje flauw, waardoor alle muizenmoeders hun aandacht vestigde op het flauw gevallen muisje. Ik voelde een hand op mijn schouder en zag dat het de tovenaar was. Hij sprak dat onze bezoek aan deze muizen gedaan was, we liepen naar de leider van de muizen. Hij zat op een troon gemaakt voor zijn afmetingen. Ik boog en de tovenaar probeerde te buigen met zijn versleten rug. De tovenaar sprak hem aan met majesteit de muizenleider, hij begon met een hoffelijke bedanking en voegde eraan toe dat we dringend moesten vertrekken. De muizenleider knikte, maar ik sprak hem direct aan met de vraag mogen we deze muis meenemen op reis, ik denk dat we hem dringend nodig hebben. Zilverling kwam naar voren en de muizenleider antwoordde met, als je goed voor hem zorgt want hij is mijn opvolger mag hij je dienen. Ik beloofde dat ik goed voor hem ging zorgen met onder andere deze woorden, dat hij heel kostbaar is voor u Sire.
Hoofdstuk 24 De reis zonder doel
We ging via een andere weg met de paarden verder op een goed vooruitgaande tempo. Zilverling zat in mijn lederen rugzak goed te slapen, hij had een soort van muizenbedje voor hem gemaakt. Ik deed mijn rugzak dicht maar wel met een luchtgaatje zodat hij genoeg kon ademen. Ik merkte dat we steeds naar links en naar rechts moeste in een smalle weggetje en dat we in de gangen steeds afdaalden. De paarden vertraagde bij elke bocht die ze nogal gevaarlijk vonden. Na ongeveer meer dan 100keer een bocht genomen hebben zagen we daglicht. En ik was dolgelukkig dat we eindelijk natuurlijk licht die ons bijna verblindde. De tovenaar kroop van zijn paard af , en ik volgde zijn voorbeeld. De tovenaar zei dat we deze paarden hun vrijheid terug moesten geven. Ik ging akkoord en deed de zadel van mijn witte broeder eraf. Bevrijd van hun gevangenis liepen de paarden in galop over de open velden. Maar het witte paard keerde terug en rende in draf naar mij en gaf mij een kopje, ik aaide zijn hoofd en zei in zijn oren dat hij goed voor mijn snelheid heeft gezorgd. Dan liep hij weg naar een heuvel en steigerde hevig. Ik zwaaide naar mijn witte vriend en toen stapte ik en de tovenaar weer verder over de heuvels en de witte paden op de open velden. Ik streek mijn hand over het hoge wuivende gras.
Hoofdstuk 25 Die goeie zomer
En ik zag een RoodBeiplant staan op een kale plek in het gras ik plukte een vrucht ervan en at ervan. Ik herinnerde terug de zomer toen ik met mijn zus de vruchten plukten en ze opeten met een laagje bloesemsuiker. Ik besefte nu pas hoe erg ik mij zus vooral miste, het was een zware last voor mij om te dragen dat het heel lang zal duren voordat ik haar rode wangen met kuiltjes en haar blond bruine haren, maar vooral haar diepblauwe ogen waarin ik zeer gemakkelijk zonder haar zorg in zou kunne verdrinken. Ik zuchtte diep en de tovenaar merkte het op maar stapte verder met zijn staf, de kristal werd minder glanzend bij elke keer dat de tovenaar het gebruikte. Ik stelde hem een vraag die een antwoord zou zijn op mijn reis hier.
Hoofdstuk 26 Vervelend Obstakel in de weg
Maar toen zei de tovenaar dat ik stil moest zijn en bukken. We lagen op de hoge heuvel en we speurde de afgrond hier beneden en we zagen een kamp vol van wezens. De tovenaar zei dat de Urianen de weg blokkeerde naar het noordwesten gelegen troon van de koningen die regeerde over heel het landschap over alle wezens van het goede. Hij begon mij het uitleggen dat ik daarvoor bestemt ben. Ik geloofde mijn oren niet wat hij vertelde over mij, hij begon dat deze reis bestemt is om naar de troon waar jij gekroond moet worden met toestemming van alle wezen, bij die plaats moeten we een middel vinden hoe we alle goede wezens naar de troon brengen om hun toestemming te geven. Nu is het probleem om door die wezens voorbij te gaan. Ik dacht na en herinnerde nog een spreuk uit het boek die in het elfentaal gesproken word. Ik sprak het vloeiend en correct uit. Vlamïr Brandïr Wittïr Totallis en heel het kamp werd door een witte vuur omsingeld het vuur vormde zich een bokaal rond de vijanden en begon steeds kleiner te worden ik hoorde het onmenselijke stervenskreet van de Urianen toen het vuur het alle kleinst begon het te ontploffen en alle resten van de Urianen werden weggeveegd. De tovenaar sprak haperend, deze spreuk was altijd te sterk geweest voor me en jij kan die zulke magie kan gebruiken als een kleine moeite. Je bent waardig om de Koninklijke eervolle troon te ontvangen. We daalden de heuvel af die nogal brokkelig is, ik viel van de heuvel af al rollend van de keitjes. Binnen paar minuten stopte ik met rollen omdat ik tegen een grote steen botste. De tovenaar kwam rennend naar mij, en kwam met een bezorgde gezicht naar mijn arm die begon te bloeden door een snee. De tovenaar zei Balsemio Wondir, mijn huid hechtte aan elkaar en vormde een litteken die na een tijd vervaagde tot mijn lichtbruine huid weer gaaf was van uitzicht. Ik stond op en bedankte de tovenaar door te buigen voor hem, hij zei jij hoeft niet te buigen voor mij. Ik knikte met een begrijpend gezicht hem aan. We stapten door het weide die gevuld was met kleurrijke bloemen, ik besefte dat het lente was waardoor ik meer hoop had dat de reis succesvol zou zijn.
Hoofdstuk 27 Gevangeschap van tovenaar Mitrirdan
We hoorden zware ritme op ons afkomen waardoor de tovenaar zei dat ik me moest verbergen achter die steen. Ik rende en zei dat de tovenaar me moest volgen, hij zei nee ik kan niet me lichaam wilt niet meer mee. Hij zei ren dwaas voor je leven. Ik rende voor mijn leven en verbergt mezelf achter een steen. Ik keek naast de steen en zag de tovenaar met zijn kristal op zijn staf glanzend van het licht gericht naar 5ruiters met zwarte harnassen en rode drakenhoofden. De tovenaar vocht met zijn staf maar de ruiters weerden zijn magische aanvallen af. Er viel er 2gewonden aan de ruiters maar na een tijd genas die, de tovenaar werd jammer genoeg gevangen door een net die de ruiters meesleurden. Ik zei geen woord en keek hoe de tovenaar roepend achter de berg werd getrokken. De muis uit mijn zak was eindelijk wakker, en hij vroeg waar we zijn en wat er gebeurd is. Ik legde hem het kort en bondig uit. Hij schoot klaarwakker toen hij het woord gevangen genomen en tovenaar. Hij deed een grijze hoed op met een zilveren veer op en sprak deze woorden. Ik denk dat ik weet waar hij naartoe word geleid, naar Kasteel La Muerto. Daar woont een chaotische tovenaar die in dienst werkt voor de Keizer van de Murianen. Hij wilt de tovenaar je laten verraden om jou te kunne gevangennemen waardoor de hoop van de goede kant verloren gaat. Kom op geen getreuzel laten we de tovenaar redden we hebben hem nog nodig.
Hoofdstuk 28 Operatie Tovenaar Redden
We wandelde in snelle haast door geheime wegens onder de grond. We kwamen in de avond bij het kasteel aan. Ik zag een kasteel gemaakt van ijzer met een doodgroene mist rondom en met metalen torens op de muren van de afschuwelijke kasteel die helemaal geen ziel bevatte en ook geen emoties. Zilverling de muis maakte een weg via de bergen naar de muren van het kasteel we ging uit het grottengang en vielen op de muur. We stapten en paar stenen vielen van de muur af. Ik en zilverling hoopte dat niemand dat gehoord had, Zilverling toonde de weg voor mij want ik was hier nog nooit geweest. we renden wat sneller toen Zilverling de juiste deur had gezien. Ik deed die open en sprak Krassar Barstirin en de bewakers vielen in stukken uit elkaar. Ik zag de tovenaar op de ijskoude grond aan het sterven. Ik ging snel naar hem toe. Het spijt me tovenaar dat ik te laat was om je te redden. De tovenaar gaf mij een oude boek in me handen en ik herinnerde dat oude boek van paar maanden geleden. Toen de tovenaar zijn laatste adem uit blies dan vervaagde het lichaam in duizenden zilverstukjes en al die stukken gingen naar de hemel bij de sterren. Ik zette Zilverling in mijn rugzak samen met het boek en sprak Teleportatus Oude Diepe Woud. In een lichtverschijnsel verdween ik door ruimte en tijd naar de grens van het Oude Diepe Woud.
Hoofdstuk 29 Vertrouwde plaats Van Tovenaar Mitrirdan
Ik rende snel naar het heuvel huis van de tovenaar. Maar ik rende overal maar vond zijn heuvelhuis niet meer. Er vloog een perkament in de lucht naar mij en daar stond een spreuk van een dwerg die eeuwen is gestorven. Heb geen zorgen echte vrienden keren altijd terug. Na het lezen maakte ik een kampvuur waarbij ik in slaap viel. Ik dacht terug aan de dood van de oude wijze tovenaar in die kamer vol duisternis. Toen drong het bij mij door dat iedereen door de duisternis gegrepen kan worden. Het was een triestige samenvatting wat er gebeurde. Ik voelde op mijn gezicht een lik en daarna lawaai van Zilverling.
Hoofdstuk 30 De Terugkeer Van Arandir
Ik werd wakker en ik zag een paard met een donkerglinsterende huid, ik kende het paard ergens van. Ik dacht diep na en toen het paard me zijn vergulde zilveren zadel toonde die ik had gemaakt. Ik sprong recht en gaf Arandir Het Zwarte Nachtpaard een omhelzing rond zijn hals en manen. De muis Zilverling zei hé is dat jou paard, ik dacht een raar wezen die ons wilde doodlikken. Ik lachte Zilverling uit en Arandir hinnikte zo luid dat het door het bos galmde. Zilverling zei, wat het kon toch? En keek met zijn rare muizenkop waardoor ik nog harder lachte. Het was in lange tijd dat ik nog eens zo goed lachte. Na een tijd stopte ik met lachen omdat ik medelijden had met Zilverling. Medelijden omdat hij word uitgelachen door een Onsterfelijke en door een Halfbloed eenhoorn, hoe lachwekkend bestaat er niet. Zilverling kroop verontwaardig in mijn rugzak en ik sprong op het zadel van Arandir.
En we reden zo snel als het kon, naar mijn familie om mijn vader het nieuws te brengen.
Hoofdstuk 31 Terugkeren naar Huis
Na een dag waren we op de heide die in het bezit van mijn vader is gekomen na veel pogingen om het te kopen van de stervelingen. ik bekeek de hele heide rond, en liet me vallen op het grasgroene grassprieten. Ik keek naar de zon, zilverling kwam uit de rugzak en zat op een soort tuinstoel van groene bladeren gemaakt. Ik maakte voor hem een afdakje van perkament met een scherpe stok in de droge aarde. Ik stond recht na een korte tijd en pakte zilverling en zette op me schouder, ‘’ dan zie je nog iets ‘’ ik wandelde de heide helemaal uit, naar het kerkhof van de tovenaren van het licht.
Hoofdstuk 32 Grafsteen Van Mithrirdan
Ik zag dat het kerkhof vol met witte marmer grafstenen en met zilveren inscripties hun namen ingeschreven. Ik zocht speurend af naar Mithrirdan de grijze tovenaar. Ik vond hem helemaal achter al die grafstenen zijn grafsteen was van een grijze soort kristal gemaakt, de tekst erop was in het elfs, iyi Newya Payn Lithin dat betekent ik zal een nieuw pad van leven bewandelen, ik keek raar en zei leven maar hij is dood. Toen hoorde ik een vertrouwde stem van, niet alles wat je ziet is direct de waarheid. Ik draaide me om zag een man met een witte lange baard en met een grijze mantel over zijn witte elvenkleren, ik herkende hem door zijn stem, ik liet tranen uit blijdschap en omhelsde hem zo sterk dat hij zei asjeblief een beetje minder zo sterk grijpen, en hij lachte bulderend ik lachte mee, en we hadden een doel terug naar me familie gaan, de tovenaar zei toch ik ga toch mee want ik wil je vader zien, heb hem nog gekend toen hij klein was, ik lachte en zei oke laten we maar gaan!!.
Hoofdstuk 33 Terug bij de familie
We zagen het huis van me familie en ik ging in galop naar de stallen om Arandir in de stallen te brengen, ik zag dat de stallen opnieuw beschilderd waren met feller beige bruin kleuren. Ik zetten Arandir in de stal gaf wat zilvergras, dat is het beste gras voor paarden met eenhoornbloed in zich. Arandir kwijlde bij het zien en at gretig op. Plots hoorde ik een vrouwelijke stem die me gerustelde. Ik draaide me om en volgde de geluidsklanken die dat meisje voorbrengt. Ik zag haar op een bankje van hout zitten en ik ging voorzichtig erbij zitten. Ze vroeg aan mij of ik haar nog herken, opeens zag ik het het was me zus!. Ik knuffelde haar en was blij om haar te zien. Ze wilde me iets serieus vertellen, een soort geheim, maar niet nu, eerst naar vader gaan. Ik rende snel naar me vader en ik sleurde me zus mee. Me vader was heel blij om me te zien en gaf me een stevige omhelzing die ik al jaren miste. De tovenaar lachte en was ontroerd. Mijn vader was heel erg blij en zei deze woorden, ik ben zo blij dat jou niks overkomen is ïlthinasar me zoon. Zilverling kwam uit de tas van de tovenaar en zei waarom vieren we dit niet met kaas!!. Ik zei dan liever meer dingen dan alleen kaas zilverlingske toch. Zilverling zei ah ja sorry was jullie vergeten.
Hoofdstuk 34 het GeheimenUurtje
Me zus sleurde me mee naar de kamer van haar, die in het zeeblauw geschilderd was. Ze vertelde 20jaar geleden was ik geboren, jouw moeder wilde dolgraag de meter van me zijn. Mijn ouders gingen akkoord en 5jaar lang speelde ik met me moeder en vader, maar plotseling moeste ze heel snel weg en mijn ouders zei tegen mij dat ik heel flink moest zijn en dat ze trgkomen. Ik onderbrak haar want ik wist nooit dat ze niet echt een zus van me is, ik trooste haar want ze begon tranen over haar rode wangetjes lopen. Ik zei dat ik ook een geheim wilde vertellen, dat ik al jaren verliefd op haar was en haar doodgraag zie. Ze zei glunderend, ja eigenlijk ben ik ook verliefd op je, maar ik durfde je het niet te zeggen omdat je nog dacht dat ik je zus was. Ik boog me hoofd naar haar glimlachde en kwam dichter met me lippen tegen de haren. Zij drukte haar lippen op de mijne, en we zoende vol passie en liefde, omdat we elkaar zo graag zagen. Extra info: drie jaar later ging ïlthinasar met ïlthinna trouwen ze kregen een jongen en een meisje als kinderen, ze leefden voor altijd en nog steeds vol verliefdheid.
Einde
Antwoord wat je ervan vond van dit kort verhaaltje
_________________ Kennis is Macht Maar Om Kennis Te Krijgen Heb Je Macht Nodig Het grootste probleem wat (niet) opgelost kan worden is de mens zelf het mooiste geschenk dat je kan geven is hoop  Het moeilijkste voor de mens is voorgoed afscheid nemen van personen die hij graag heeft Actie is gelijk aan Reactie
Laatst gewijzigd door Brotherhood op 05-10-2010, 20:03:18, 5 keer totaal gewijzigd.
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
