|
Hoofdstuk 7
Iene miene mutte…
Doc treeburn kwam de smalle wenteltrap af die toegang gaf tot de workshop van tenser. Hij maakte zich een stuk minder zorgen om wat bender hem de vorige dag had verteld. Ze hadden een tijdlang gediscussieerd over het onderwerp, tenser had zich het meest verzet, en jane had zoals gewoonlijk bijna geen woord gezegd. Uiteindelijk hadden ze unaniem besloten het te laten vallen. Of ze gingen allemaal, of ze gingen niet, ze waren het beste op elkaar ingespeelde crewteam dat er in dit station rondliep, en we doen het niet. Dacht hij. Tenser keek vaag op vanaf zijn spullen, doc zag hem ingespannen op zijn lip bijten terwijl hij een schroefje in het juiste gaatje probeerde te krijgen, onder een hoek die doc niet vertrouwde. Zeg.. gaat dat wel houden zo? Vroeg de oude man ongerust. Hij keek wat beter en zag dat het een van zijn oude maar geprezen automatische chirurgische robotarmen was. Tenser voelde de onnozele blik van de goede dokter en kon een brede grijns niet onderdrukken. relax oude man. Ik fiks effe dit beessie voor je, je liep al dagen te zeiken dat ie een afwijking had toch? Doc schudde zijn hoofd en schuifelde langs tenser om bij het kantoortje van pursey te komen, hij kon nog maar net tussen tenser en de muurpanelen door. Tenser grinnikte; heb je een rol snoep in je zak, ouwe? Of vind je me gewoon aardig… doc gromde iets terug en glipte door de deur naar pursey, die hij vond op de plek waar hij haar voordat hij ging slapen had achter gelaten, voorovergebogen in haar stoel, gebukt over de blauwdrukken van de desperation 12. hij klopte op de deurpost en ze keek op. Auw! Godverdome, ze greep naar haar nek. Doc herkende dit probleem bij haar, ze kan uren op kaarten turen, en slaapt nooit. Hij dacht na en bedacht dat hij haar al een tijdje niet had zien slapen. Hij liep op haar af, en negeerde haar gezeur. Hij ging achter haar staan en greep met twee handen haar nek vast. Laat me los, ouwe viezerik! Als je maar niet denkt d.. auw! Gloeiende tering! Wat deed je?! Hij liet haar weer in haar stoel zakken en liet haar los, naar bed schoonheid. Zei hij. Ze keek hem nijdig aan vanuit haar ooghoeken. Doc viste iets op uit zijn zakken, het waren een paar capsules. Neem er hier 2 van voor je gaat liggen zei hij, en 1 rode. ze draaide zich om, zette de datareaders uit waar ze mee had gewerkt en rolde de blauwdrukken op voordat ze ze in een koker duwde. zijn die dingen weer eigen brouwseltje? Hij knikte van ja. Okee dan is het goed. Ze pakte de koker en wilde weglopen. De koker schatje, zei doc met een toontje alsof ie het tegen een kind had. Ze gromde en smeet de koker naar hem toe, die tenser tegen zijn hoofd kreeg toen ie net zijn hoofd om de hoek van de deur stak, om te kijken waar al dat lawaai vandaan kwam. Hij vloekte binnensmonds maar maakte dat ie wegkwam toen hij zag dat ze een dikke catalogus pakte en hem nijdig aan keek. Doc lachte, altijd het zelfde liedje hier. Hij keek om zich heen, hij was eigenlijk van plan een ontbijt te gaan eten in zijn favoriete eetcafé in het station, maar kreeg plotseling de opwelling om bender mee te nemen. Hij liep terug via de centrale schans en vond bender mniet op de brug van de CAP-34 en ook niet in het centrale zitgedeelte. Hij gromde, waar zat ie nou weer. Hij pakte een comlink van een rek aan de muur een riep bender. Geen antwoord. Hij klikte het apparaatje aan zijn gecomputeriseerde koppelriem en wandelde naar de luchtsluis van het schip. Tijd voor een ontbijtje.
Eenmaal uit het schip kwam doc terecht in de hangar-hal van het station, hier stonden 25 amcap classe toestellen aan de grond, tegenover hem zag hij 4 shepen aan robotarmen hangen, kapot wist hij. 1 ervan had ene klap opgelopen tijdens de acties rond de amcap, al bij het begin. De tweede kreeg een comlete interieur renovatie, de crew was er mee opgehouden en zoals dat gebruikelijk is wordt het interieur compleet aangepast aan de nieuwe bemanning en zijn functie. De derde leek alleen maar een berg schroot aan een grijparm, de kern had het begeven, en het sluitingsmechanisme had niet gewerkt, waardoor het niet kon worden uitgeworpen. Een groot gedeelte van het achterschip was aan repen gescheurd, het leek een beetje op een bloem. Het vierde schip kreeg gewoon wat ze een “grote beurt” noemden. Doc keek om zich heen, hij miste er nog 1. terwijl hij de rij toestellen af tuurde ging er een alarm af achter hem, er klonk een ratelend geluid en hgij wandelde achter een rode lijn verder. Er ging een enorm luik open en amcap-72 kwam zachtjes door het plasmasferische gordijn heen wat hem scheidde met de open leegte van de ruimte. Daar is 72 dacht bender met een glimlach.
Nu hij toch al het gevoel had al zijn schaapjes op het droge te hebben begon hij een vrolijk deuntje te fluiten terwijl hij liep. Links en rechts passerde hij vage kennissen en bekenden, hij knikte hier en daar beleefd en trok zijn kraag recht toen hij yellow mountain eetcafé binnenging.
Bender zat tegenover tetsuo, naast hem stonden 2 lege flessen wijn en voor hem 2 koppen koffie, tetsuo pakte zijn kopje en nam langzaam een slok. Dus als ik het goed begrijp, begon bender. Gaat dit niet om een selectie voor wie er als ijslollie mee gaat? Tetsuo knikte van nee. Ze willen jou, ons dit kreng echt laten vliegen?! Tetsuo verwonderde zich nogmaals over de slordigheid en de mate waarin de hoge raad van project d12 zijn vriend hadden ingelicht. Hij schudde van ja. Ze hebben mij als kapitein, jou als eerste stuur en jane als integrale technische leiding aangesteld. Doc als hoofd medische diensten, pursey als hoofd facillitaire dienst en tenser hoofdtechnicus. Bender zuchtte. Dit veranderde de zaak. Hij stond op en dronk zijn koffie uit. Tetsuo keek hem ernstig aan. Besef je wat er van ons gevraagd word? We zullen op dat schip wonen werken slapen eten drinken neuken en doodgaan. Waarschijnliujk nog voor het kreng en geschikte plek heeft om te landen en een nieuw bestaan te geven aan deze lui.
Bender keek hem aan, ik denk dat ik naar de amcap terugga, ik ga slapen als een baby met een paardemiddeltje van doc, en morgen wil ik een woordje met pursey wisselen hoe die emmer met schroeven ons gaat behandelen de rest van ons leven. Hij liep naar de deur, maar draaide zich nog even om. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar tetsuo was hem net voor. Even goede vrienden joh. Ik ken je te lang om je dit kwalijk te nemen. Bender mompelde; even goede vrienden, en liep de deur uit. Tijd voor een dutje.
_________________ ach deze weg dan al belopen? dan ligt elke andere open! 
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
