Nu circa twee jaar geleden heb ik mijn Bachelor gehaald in Bos-en Natuurbeheer, maar omdat ik de studie te theoretisch vond worden, en mijn interesse in het gebied verloor, besloot ik niet verder te gaan met de Master. Het erop volgende jaar ben ik begonnen met Humanistiek, welke meer overeenkomt met mijn interessens. Na een half jaar kwam ik tot de conclusie dat deze studie het ook niet was. Het was interessant en mijn studiegenoten vond ik erg leuke mensen, maar weer té theoretisch en teveel denk werk, waar ik toch al teveel in mij in mijn hoofd zit. Sinds een paar jaar heb ik ook te kampen met persoonlijke problemen welke mij er toch enigsinds van weerhouden op vol ergens voor te gaan. Dit zijn voornamelijk lichamelijke klachten waar ik enige moeite mee heb mee om te gaan.
Nu werk ik parrtime bij de TNT Post om de rekeningen te betalen, maar ben niet van plan dit nog lang te blijven doen. Zowel omdat het onzeker is qua salaris en omdat ik meer uitdaging wil, ik kan simpelweg meer en wil dit ook. Maar wat? Dat is de grote vraag. Ik wil mijn leven invulling geven door dingen te doen die mij raken, zogezegd vanuit mijn hart werken. Dit is natuurlijk nog erg vaag, en daarom heb ik problemen met het vinden van mijn weg, ook niet ten minste doordat ik op dit moment niet erg stevig in mijn schoenen sta, en ondanks mijn talenten en karakter, erg twijfel over wat ik 'aankan'. Doordat het leven mij sowizie veel energie vraagt, en ik veel bezig ben met persoonlijke ontwikkeling (ik sta zeker niet stil), komt het mij voor dat het zoeken van een opleiding of werk, iets is waar ik simpelweg weinig energie voor heb. Tevens is mijn idealistische instelling iets wat ervoor zorgt dat vele beroepen dan wel opleidingen voor mij een nogo zijn. Al trek ik die conclusie wellicht wat te snel. Zo ben ik creatief ingesteld (vooral visueel), maar zie ik het absoluut niet zitten om hier commercieel mee bezig te zijn. Wat in de loop der jaren meer en meer mijn interesse heeft gekregen, is het, lekker breed en vaag, 'werken met mensen'. Ik voel me erg betrokken bij het leed van mensen, ik ben niet iemand die snel een oordeel velt, en sta open voor andere perspectieven, kan beter luisteren dan praten (niet zo gek wanneer je stottert) en voel een drang om 'de mensheid verder te helpen', iets wat voor mij begint bij een individu. Echter, doordat ik nog niet zo lekker in mijn vel zit, zie ik mijzelf op dit moment niet instaat om er werkelijk op zo'n niveau voor mensen te zijn. Dit zorgt dus voor enig conflict.
Een opleiding zit er hoogstwaarschijnlijk niet meer in. In totaal heb ik nu ongeveer 4,5 jaar gestudeerd, en heb het er wel een beetje mee gehad. Academisch niveau kan ik dan wel aan, het ligt mij alleen totaal niet. Daar komt bij dat ik nog ca. 1 jaar studiefinanciering heb, en dus financieel gezien in de problemen zou komen wanneer ik weer een opleiding zou gaan doen, een enorme studieschuld is niet iets waar ik op zit te wachten. Verder heb ik gemerkt dat de structuur van dergelijke leerinstellingen voor mij problemen veroorzaken. Je wordt toch vaak vanuit een bepaalde denkwijze dingen geleerd, en erg vaak betrap ik mij erop dat ik deze denkwijzen betwijfel. Hierdoor wordt het lastig de stof eigen te maken, doordat ik sowizo niet zeker ben of wat mij wordt geleerd wel de realiteit is. Dit is naar mijn idee zeker het geval bij sociale studies.
Andere invullingen zijn dan, werk, stage, woongemeenschap waar men tevens werkt. Maar weer die vraag...wat? Ik weet niet goed waar ik moet beginnen met zoeken, wat mijn mogelijkheden precies zijn. Ik heb al verschillende dingen geprobeerd, ben bij het arbeidsbureau geweest, wat me niet verder heeft geholpen. Heb weekje proef gedraait bij Emmaus Utrecht, een woonwerk gemeenschap, maar dit beviel mij niet. Zoals vermeld meerdere studies geprobeerd. Ben een beetje out of idea's.
Dus...mijn vraag is, als je na het lezen hiervan denkt dat je iets weet wat mij wellicht verder kan helpen, kan vanalles zijn, schroom dan niet dit mij te laten weten. Sta voor alles open op dit moment
Groetjes en bedankt!