een ontmoeting,

Dinsdag namiddag, dromend staar ik naar mijn scherm.
Toen plots de deur open ging, en collega.
“Hey er klopt niets van !” een beetje versuft keek ik hem aan.
“geef maar hier, ik kijk er wel na” zie ik.
Achter me sloot de deur weer. Ik pak een kop koffie om mij weer te focussen op mijn werk.
Een paar minuten later ging de zoemer, het was pauze. Zo nu nog anderhalf uur en dan mag ik weer naar huis dacht ik.
De pauze was altijd hetzelfde, we zitten in een kleine ruimte, ook wel het rokers hok genoemd.
De gesprekken gingen altijd over anderen en mannen praat, je kent het wel.
Na de pauze liep ik terug naar mijn kantoor, in gedachten verzonken.
Hoe zal mijn toekomst eruit zien, misschien wel een vrouw en kinderen, een leuk huisje.
Naaa, laat ik maar eerst een vriendin zoeken. Toe ik binnen kwam zat mijn baas al weer op zijn leiders stoel, en de bijdehante opmerking was al gemaakt voor ik de deur had dicht gedaan.
“goede avond lacht hij” ik keek op de klok, 2 over 3. twee minuten te laat.
Ik lachte en dacht bij mij eigen ,………… kapot. De dag vorderde en toen was het half vijf.
Ik stapte mijn auto in en reed aan. Ik neem altijd de binnen doorwegen, geen stoplicht en mens die haast hebben. De zon was al bijna onder. Dat gaf een mooie rode gloed aan de horizon.
Links en rechts van mij waren weilanden met een paar koeien die op hun gemakje wat gras stonden eten. Rust, dacht ik. Al de spanning van de dag vielen van mij af. Heerlijk.
Na 15 min kwam ik thuis. Het eten van gisteren stond nog op het fornuis.
Macaroni met wat groente ertussen. Dus met andere woorden een ping maaltijd.
Ik at mijn bord voor de tv op. Uiteraard keek ik naar tekenfilms. Er is anders toch nooit iets op. Het mooie van tekenfilms is dat alles kan, ze beleven altijd avonturen, in tegenstelling
Tot mij. Mijn avontuur was naar de kelder lopen om een zak chips te zoeken.
Het loopt ook altijd goed af. Dat was de enige overeenkomst tussen de tekenfilm en mij.
Want wie heeft er nou geen chips in de kelder liggen? Toen ik de afwas aan het doen was werd ik gebeld, met mijn natte handen probeerde ik mijn gsm uit mijn broekzak te vissen.
Het was Koen, “hey, ga je mee pokeren” ja is goed zei ik. “ oké, zie ik je dadelijk”.
Uiteraard was het in ons standaard café om de hoek waar ik woonde.
Het was ook altijd druk voor mijn huis. Rechts was een bakker en een friettent, links een supermarkt. Verder nog wat huizen en winkeltjes.
Soms als ik niks te doen heb kijk ik uit het raam wat de mensen aan het doen zijn.
Het enige wat me dan opvalt, is dat er niemand lacht. Zijn ze allemaal depressief?
Alles moet snel en vlug.
Ik dronk mijn melk op, en trok mijn jas aan.
Snel nog even mijn jaszak na voelen voor wat kleingeld.
Hoekje om en stond ik voor het café.
Ik ging naar binnen en hing mijn jas over de kruk.
Er zaten 3 mensen aan de bar, maar die zaten er altijd.
Ze hadden altijd over vroeger. Opgeteld waren ze goed voor 230 jaar levens ervaring.
Ik dacht bij mij eigen als ik nu zo oud was, wat zal ik dan bereikt hebben, en zal ik dan over vroeger gaan praten. Want dan was ik zo klaar. Maar voor ik verder in gedachten verzonk kreeg ik een tik tegen mijn hoofd. Hey, gaper. Het was Roel. De eerste grappen waren gemaakt toen Koen en Ronald binnen kwamen.
Met luid kabaal werd er meteen wat bier besteld.
Koen was altijd rustig en vond alles wel goed. Maar hij kwam ook altijd te laat.
Rond was een persoon waar iedereen bij wou zijn. Hij is zo iemand waar men van zegt hij heeft het, altijd een vlotte babbel, en een gouden lach. Roel was een doorsnee jongen, gewoon gewoon. Een paar uur later ging ik weer naar huis, welteverstaan Een paar euro lichter.
Ik liep niet meten naar huis, maar liep een blokje om. Een beetje dromerig.
De nacht vind ik altijd mooi, sommige zijn bang in het donker waardoor ze niet de schoonheid kunnen zien. De terug weg leek het net of er iemand tegen mijn zat te praten. Niet echt praten maar meer smiespelen. Maar het was al laat dus ik dacht alleen maar aan mijn bed.
Thuis aangekomen ging ik meteen naar bed. Ik lag rustig in mijn bed en dacht na over de dag.
Rustig viel ik in slaap. Totdat er op een gegeven moment mijn bed lichtjes begon te trillen.
Het was best een raar gevoel, maar niet eng. Totdat ik op een gegeven moment mijzelf zag liggen, ik kreeg een benauwd gevoel. Daar stond ik naar mijzelf te kijken in de hoek van mijn kamer. Een kleine paniek aanval, en zat weer recht op in mijn bed. Wo dacht ik. Gelukkig was het maar een droom. Ik probeerde mijn slaap weer te pakken. Ik voelde mij eigen weer weg zakken. “ your fait is strong, but you need it proof. I see you on the Badin roof”. Mijn wekker ging af, half zeven. Het liedje speleden lekker verder toen ik mijn bed probeerde uit te rollen.
WWHHAAAA trek die steker uit mijn wekker want ik lig nu zo lekker !!!. Maar oké, ik moest naar mijn werk.
Op mijn werk aan gekomen kon ik alleen maar aan die droom denken.
Het leek zo echt. Als ik eraan dacht kreeg ik kippenvel en een rilling over mijn rug.
Gelukkig vloog de werkdag snel voorbij, hup mijn auto in, weilandjes rechts en links van mij, waar de koeien rustig wat gras stonden te eten. En was weer thuis.
Ping maaltijd, afwas,bad, tv elf uur. Bedtijd. Lekker in mijn dekens gerold, lag ik nog wat muziek te luisteren. Licht uit wekker aan welterusten. Niet lang daarna werd ik weer wakker mijn lichaam tintelden helemaal en ik opende mijn ogen. Hu ? Draaide met mijn handen nog een keer in mijn ogen. Hu, er stond een man. In de 40 schat ik hem, beetje rare kleding aan.
Maar hij straalde een bepaalde rust uit. Ik keek hem aan, een beetje verward.
Maar ik kon geen word uitbrengen. “Aron” zei hij, leuk dacht ik. Maar wat moet hij hier?
Dat is mijn naam zei hij. Ben jij een geest? Hij lachte een beetje. Nee, ik ben voor sommige een angel en voor anderen een gids, maar ik vind een spirituele begeleider beter.
“Wat wil je van mij” vroeg ik hem. Oow gewoon je helpen, en jij mij helpen.
We praten over van alles en nog wat, toen weer mijn wekker ging. Ja, daar komt die weer.
WWhhaaa trek die stekker uit mijn wekker want ik lig nu zo lekker!!

Dit is deel een,
Misschien komt deel 2 nog

laat maar weten wat jullie er van vinden, op of aanmerkingen hebben.
groetjes Carnesîr

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

ik dacht dat het een verhaal was wat jij had meegemaakt maar zo te lezen is het gewoon een zelfverzonnen verhaal?

bij dit forum staat:
Hier kun je alle verhalen kwijt die betrekking hebben op de spirituele ervaringen die je gehad hebt, zo dat deze verhalen een soort van handleiding gaan vormen voor je medejongeren.

Dus dan staat hij hier fout en moet hij bij creativiteit

Is dit nou echt gebeurt vraagt Rens twijfelachtig?

_________________
Joy is the key

je kunt ook een deel van de werkelijkheid in een verhaal verwerken.
dan halen de mensen eruit waar ze iets aan hebben.
dus ja je hebt gelijk, maar dit is wel ongeveer wat mij is overkomen.
dus is het ook een verhaal met betekenis.

en deel 2 zal ik meer dingen uitleggen
maar de mobs mogen hun werk wel doen.

groetjes

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

Je bent niet de enige, want ik ben ook wel nieuwsgierig gemaakt naar het gevolg

_________________
Weglopen van de waarheid is weglopen van jezelf.

Als ik jou was zou ik proberen iets meer rust in het verhaal te brengen. Ik heb niet echt tips hoe je dat kunt doen, maar ik denk dat het voor de lezer wel wat prettiger zou lezen.

Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Bedankt voor al de reacties.
deel 2 zal snel komen, daar zal ik de tips in mee nemen.
en dan zien we wel weer verder.
hoe meer tips hoe better ""denk ik""


groetjes carnesîr

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

Mijn ontmoeting. Mijn verhaal

Mij weker was afgegaan, half zeven. Ze zeggen dat je er aan wend om vroeg op te staan.
Nou, voor mij geld dit niet.
Ik stond mijn tanden te poetsen, nog half wakker.
In mijn gedachten vlogen de vragen, van gisteren rond.
Was het nu een droom, word ik gek.
De weg naar mijn werk kon ik ook maar aan een ding denken.
Er moet eigenlijk toch wel iets meer zijn op deze aarde.
Of zouden we hier zijn om te leven, eten, drink, en dan dood gaan?
Dat zou wel kort zinnig zijn, of niet?
Op mijn werk aan gekomen, en met een kopje koffie in mijn handen
Liep ik naar mijn computer.
‘’google’’ spiritueel gidsen. Enter.
Spiritueel gidsen.
Spirituele site over het ontdekken en leren communiceren met onze persoonlijke begeleiders, onze gidsen.

Rustig begon ik de een naar de anderen webside door te spitten.
Het waren interessante dingen die ik tegen kwam, wel ooit van gehoord, maar stond er nooit bij stil.
De deur achter me ging open, mijn baas. “goede morgen” .
Ja, de dag is weer begonnen. De werkdag duurde vandaag heel lang.
Ik kon me niet concentreren op mijn werk. Beetje dromerig zat ik voor mij uit te staren.
Ik bleef maar hangen in mijn droom van gisteren.
Ondertussen was ik al nieuwe vragen aan het bedenken dat ik zou kunnen vragen.
Want stel dat het wel echt was. Maar waarom mij? Waarom is hij naar mij gekomen?
Ik ben gewoon een nuchtere jongen, daar in tegen kan het zijn dat het in het weekend anders is. Half vijf, tijd om weer naar huis te gaan. Weiland links en rechts van mij, waar de koeien rustig het gras stonden te vermalen. Thuis aan gekomen, ging ik met mijn fiets naar mijn ouder.
Daar eet ik soms, want hey, het is al duur genoeg.
Aan tafel begon het gesprek weer. “en hoe was je dag?”
Nou normaal, gewoon gewerkt. Ondertussen wilde ik zo graag vertellen wat ik gedroomd heb.
Maar op een of ander manier schaamde ik mij eigen ervoor.
Later op de avond zij ik, “Mam, ik had toch een rare droom gehad .”
Dus begon ik te vertellen wat er was gebeurt. Het antwoord daar in tegen had ik wel verwacht.
“daar moet je, je niet zo mee bezig houden” oké, dat is mijn moeder. Ze maakt zich altijd zorgen, en natuurlijk wil ze het best voor mij.
Een goede opleiding een baan waar je veel verdiend, want wat is er nou belangrijker.
Ik dacht er zelf iets anders over. Dus menige discussies zijn er over gevoerd.
Mijn vader, was een rustig persoon. Hij luisterde altijd, en bemoeit zich er bijna nooit mee.
Meestal na de discussie zij hij zacht “je hebt gelijk jongen” en lachte hij een beetje.
Ik had veel respect voor hem, hij had altijd wel antwoorden op mijn vragen.
Om te zeggen was het vroeger een super held. Maar ja je wordt ook ouder.
Ik had afscheid genomen en ging naar huis.
Ik ging al vroeg naar bed, stiekem hoopte ik dat ik Aron weer zou zie.
Beetje ongeduldig lag ik te wachten tot er iets zou gebeuren.
Maar uiteindelijk viel ik in slaap. De volgende dag was ik wel teleurgesteld.
En een beetje boos. Hij komt alleen maar als het hem uitkomt. Dacht ik.
Het was de laste dag voor het weekend “vrijdag dus”. Mijn stemming veranderde.
Het was een leuke werkdag geweest en reed weer in mijn bolide naar huis.
Rechts en links van mij weilanden, met een paar koeien die rustig wat gras stonden te vermalen.
Thuis aan gekomen kreeg ik een telefoontje, Ronald. “hey, lambal we moeten dadelijk voetballen.” Ja, weet ik, antwoorden ik. Update; ik zit op zaalvoetbal en ook gewoon veld voetbal. Ik pakte mijn tas en ging naar de sporthal. Toen ik daar aan kwam waren zal al aan het omkleden. IK kleden me snel om en verassend genoeg, mocht meteen als reserve beginnen.
Uiteraard verlorden we de wedstrijd op zijn Duits 0-4 laste minuut.
Maar de derde heft ofwel ik de kantine waren we sterk. Rond een uur of elf pakte ik mijn fiets en reed naar huis. Thuis keek ik nog wat tv, en ging naar bed.
Al snel viel ik in slaap. Rond een uur of drie werd ik wakker. Rustig riep ik ‘Aron’.
‘Aron’ maar ik hoorde niks, dus ik draaide mij weer om en probeerde mijn slaap weer te pakken. Totdat hij zij met een droge opmerking “jaaaa” zij. Dus ik draaide mij om en zij “ben jij het“ het antwoord was kort en krachtig “JA”.
Op dit moment wist ik dat het geen droom was. Als een klein kind begon ik met mijn Gestapo
Verhoor, ik wilde alles weten. Zelfs het nummer van de nieuwe trekking van de staatsloterij show. Maar daar kreeg ik geen antwoord op.
Maar het gesprek was leerzaam en opende mijn ogen. Maar het ging als volgt.
Waarom kom je naar mij? Was mijn eerst vraag. “jij bent er klaar voor.”
Oké dacht ik. Maar waarvoor precies? “voor je spirituele groei te voltooien.”
“Jij kunt mensen helpen zichzelf te ontplooien.” Oké dacht ik. Maar hoe moet ik dat doen?
“dat komt later. Je moet eerst jezelf nog leren kennen ”
Oké, dacht ik. Bestaat god riep ik. Voor ik goed over de vraag heb na gedacht.
“ja” was het antwoord. En boeddha en Allah dan? “het geen is hetzelfde, alleen de naam verandert” oké, maar wie is god dan.”Hij is de universele energie, een bron waaruit alles bestaat ”
Energie vroeg ik? “alles om ons heen bestaat uit energie, de bomen het water de stenen”
Maar een steen is gewoon een steen? Hij ligt daar maar gewoon.
Aron probeerde het mij uit teleggen. “alles is energie, alleen de trilling van de energie die jij waarneemt maakt het object. Alles om je heen heeft een eigen trilling niveau.
De manier hoe wij communiceren is ook via energie trillingen.”
Dus als ik het goed begrijp, als voorbeeld. Zoon hondenfluitje die hoort de hond wel en wij niet.
Omdat het een te hoge trilling is voor ons.
“daar kan je het mee verglijken, hoe wij communiceren. Als we onze aanpassen op een gelijk trillings niveau kunnen wij communiceren”. Nu heb ik wat om over na te denken.
Ik had nog veel meer vragen, maar het was nu al vier uur. Dus ik bedankte hem.
In viel weer in slaap. Denkend wat voor wending dit aan mijn toekomst zal geven.

Dit is deel 2. Deel 3 zal komen als er genoeg mensen het willen.
Laat maar horen wat je er van vind of liever anders ziet.

Deel 3 zal ik verder over bepaalde dingen in gaan, dus wel jij nog iets weten laat maar horen.
Dan zal ik mijn mening in het verhaal verwerken.

Groetjes Carnesîr.

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

Wat mij betreft mag deel 3 komen hoor! Ik vind dit een heel stuk prettiger lezen dan het eerste deel. Ik weet niet of meer mensen die ervaring hebben?

Groetjes van Jellie

Na enige tijd had ik geleed hoe ik beter met Aron kon communiceren.
De gespreken gingen nu meer over het spirituele, en we gingen er dieper op in.
Je moet weten dat jou gids(en) altijd met je willen kon communiceren.
Voor de een zal het makelijker zijn dan voor de ander.
Vaak weten ze niet hoe ze moeten communiceren, en sommige zullen het ook nooit snappen.
Zo vroeg ik Aron hoe ik het beste met hem kon communiceren, en waarom ik af en toe geen reactie kreeg. Aron zij toen. “een gids zoek altijd voor jou de prettigste manier om te communiceren.
Zo kan je bijvoorbeeld dingen horen of beelden zien. Maar voor sommige is het een dreigend gevoel dat er iemand in jou aura komt. Of ze onderbreken onbewust het contact.
Met jou is de fout dat je een antwoord verwacht. Dus je zit je teveel te focussen op een antwoord, daar door blijf je het contact verbroken, en nemen je gedachtes het over.
Probeer gewoon lekker te zitten of te liggen, en vraag of je gids contact met je wilt zoeken.
In dit geval mij dus. Concerteer je niet op een gewenst antwoord maar op wat je voelt/krijgt.
Voor sommige is meditatie ook een goede manier om beter contact te krijg met hun gids.
Als je contact hebt met je gids, dan zal je energie veranderen en zal je gids je tot een hoger niveau/ trilling brengen.

Een vriend van me vroeg of ik een keer mee ging naar een paranormale beurs.
Dus ik liet hem weten dat ik wel mee zou gaan.
Ik zelf was er nog nooit geweest, en wist ook niet wat ik er van moest verwachten.
Het was zaterdag, zoals af gesproken kwam hij mij ophalen.
Daar aangekomen dacht ik eerst wat voor vage mensen ik zou aantreffen.
Maar al snel bleken ze nog redelijk normaal.
We liepen 2 rondjes, en mijn eerste gedachten was dat ik er maar weinig echt vertrouwden.
Dus ik volgeden mijn intuïties, en kwam bij een leuk uitziend vrouwtje. Eigenlijk gewoon een lekker ding maar dat terzijde. Ik naam plaats, en stelde mijn voor.
Ze zou mij readen en een tekening maken van mijn energie die ik had.
Een leuk gesprek volgende, en na afloop was ik redelijk verbaasd over de dingen die ze mij vertelden. Het klopte wel en ik kon me er goed in vinden.
Ze zij tevens dat in helende handen had. Maar als ik een kater had van het stappen loop ik de hele dag met koppijn rond, en met mijn handen op mijn hoofd, dus???
Maar alles bij elkaar had ik mij prima vermaakt.

Die avond ging ik vroeg naar bed. Maar ik wilde dag nog even met Aron bespreken.
Ik lag lekker rustig op mijn bed, en vroeg of Aron contact met me wilden maken.
Mijn lichaam begon een beetje te tintelen en ik kreeg een warm vertrouwd gevoel.
Dus ik vroeg of het Aron was. “dat is een afspraak die we hebben gemaakt. Hoezo, nou het kan zijn dat je met een ander in contact komt die misschien niet het beste met je voor heeft.
En in de universele wet om het zo te zeggen mag je niet liegen. Maar oké.
Toen ik contact had met Aron, voelde ik nog iemand anders aanwezig, maar ik wist niet wie het was.
Aan de rand van mijn voet einde zag ik een paarse bol energie, en vroeg aan Aron wat dat was.
Aron antwoorden dat het een soort van hulp gidsen zijn, en dat ik er gewoon contact mee kon maken.
Zo gezet zo gedaan. En vroeg wat haar naam was. Ze zij dat ze Margaretha heten.
Ik vroeg waarom ze was gekomen, het antwoord kort samen gepakt was dat ze nog bepaalde ding wou leren. Anders gezegd dat mijn fase in mijn leven zijn nog een keer wilden bestuderen of niet voldoen had geleerd toen zij in die fase zat.
Door dat antwoord vroeg ik of ik ook een gids kon worden.
Aron zij toen “iedereen kan een gids worden.
Door je levens op aarde je zelf te ontwikkelen.
Als je dat hebt afgerond kom je voor de keus om naar de energie bron te gaan, of om iemand te begeleiden in zijn ontwikkeling”. Ik lach een beetje en zij toen dat hij dan ook een beetje een saai leven had om mij te begeleiden. Zonden van je tijd dacht ik. Daarop antwoorden Margareth dat tijd iets is wat de mensen zelf hadden verzonnen. Oké, daar moest ik zelf nog even over nadenken maar het klonk logies.
Maar we waren zo druk in gesprek dat ik bijna vergat mijn vraag te stellen.
Dus vroeg ik of ik helend krachten had.
Aron zei dat iedereen die had. Dacht nou lekker bijzonder.
Maar voegde hij toe dat bij sommige mensen het beter is ontwikkeld dan bij anderen.
Ik vroeg hoe ik het beste er mee overweg kon gaan.
Hij zij als ik mij eigen concentreerden op de plek en daar de energie op richten, dat het een helde werking zal hebben.
Oké, dacht ik ga ik proberen.

De volgende dag ging ik even naar mijn moeder.
Daar aangekomen dacht ik meteen aan het gesprek van gisteren.
Dus ik zij het tegen mijn moeder, die veel last van haar rug heeft dat ik het misschien wel beter kon maken. Ze lachte en zij dan doe het maar meteen.
Dus ze ging op een stoel zitten en ik legde mijn handen op haar boven rug.
Na een paar minuten hield ik mijn hand 2 centimeter van haar rug af.
Ik voelde de energie lopen. Het gaf een tinteling in mijn handen, en het leek net of er water door mijn lichaam liep.
Het was een heel apart gevoel.
Na 10 minuten zij ik dat het genoeg was. En keek mijn moeder aan.
Vol verwachting wacht ik op een antwoord.
Sorry maar het zit nog steeds vast.
Oké, ik had het geprobeerd maar ja.

Later die avond zat ik wat t.v te kijken en belde mijn moeder op.
“hey dat hand opleggen heeft wel geholpen zij ze.
Verbaast dat ik was zij ik natuurlijk.
De pijn was minder zij ze.
En vroeg of ik het nog een keer wilde doen.
Natuurlijk, het blijft toch je moeder.

Later die avond rond een uur of acht ging ik even mediteren.
Ik lied mijn gedachten varen en maakten mijn hoofd weer helder.
Totdat ik mij opeens heel ongemakkelijk voelde.
Het leek net of ik moeilijk adem kon halen.
Ik probeerde weer tot rust te komen maar dat lukte niet.
In mijn kamer leek het net of ik een zwarte vaag langs me heen ging.
Ik raak licht in paniek, en probeerden Aron te roepen.
Aron kwam vrij snel al leek het wel uren te duren.
Hij vulde de kamer met een wit licht. En in het witte licht leek net dat er een poort was waar de schaduw door ging. Toen was het weer rustig.

Met nog een trillende stem vroeg ik wat dat ding was.
Hij zij dat het een lager wezen was.
Hoe zo een lager wezen.
Hij zij dat er verschillende dimensies zijn.
De lage dimensies zijn wezens die nog veel moeten leren.
Zo zijn engelen een heel hoog niveau.
Ook maar waarom en hoe komt hij nou op mijn kamer vroeg ik Aron.
Nou je zat te mediteren en je stond open voor contact.
Onbewust heb je contact gemaakt met toevallig met een laag wezen.

Maar nu is het weer goed.
En ik viel in een diepe slaap en heb nog heerlijk gedroomd over de volgende dingen die ik in de toekomst ga leren of tegen komen.

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

Bedank voor de reacties.
deel 3 is nu ook klaar.

groetjes carnesîr

_________________
So dark is my light,
My demons were so right to leave me here.

_________________
Give me a piece of paper,
I'll write my whole live for you down...
I think I'll return an empty page,
But don't throw it away,
It's still my life..

http://www.NymphomaniacPhantasy.punt.nl

Je verhalen zijn goed! Vind het erg interessant om dit te lezen. Ik heb er zelf namelijk geen ervaring mee, dus dat maakt het juist wel leuk. Ook omdat het op de waarheid gebasseerd is. Het enigste wat ik je kan zeggen is dat het makkelijker zou lezen als je aanhalingstekens gebruikt .

_________________
Weglopen van de waarheid is weglopen van jezelf.