Ik heb al een anatal verhalen geschreven, dit is mijn laatste. Er komt nog ene vervolg

Alexandra sloeg de deur hard achter zich dicht en rende naar haar kamer. Haar moeder zou wel weer achter haar computer zitten voor dat domme tijdschrift van haar.
Alexandra’s moeder werkte voor het tijdschrift “Onweerstaanbaar.” Er stonden allerlei schoonheidstips en antiverdikkings-recepten in.
Het eerste exemplaar dat Alexandra had ingekeken was meteen ook het laatste geweest. Het was zo’n typisch blad voor bonestaken die wilden vermageren en die zichzelf nooit mooi genoeg vonden.
Alexandra werd door al haar vrienden Alex genoemd en ze droeg alleen maar broeken. Tot zo’n jaar geleden had haar moeder geprobeerd Alexandra een rokje of kleedje aan te krijgen maar ze had de hoop al lang opgegeven.
Alex droeg het liefst donkere broeken met een te grote trui, los haar en een pet. Alexs moeder zag haar liever in een mooi jurkje met knotjes en een haarlint.
Als ze naar een feest moesten zeurde Alexs moeder dat ze in de kapotte broek en die lelijke trui echt niet mee kon maar Alex antwoordde dan koeltjes: “Ik draag wat ik wil of ik blijf thuis.” Meestal zuchtte haar moeder dan eens diep en hield verder haar mond.
Op school had Alex een beperkte vriendenkring waarmee ze weinig contact. Ze was eerder een type dat liever alleen was. Ook dit stoorde haar moeder enorm.
“Als je zo verder gaat raak je nooit aan een man” zei ze wanneer Alexandra een uitnodiging voor een feestje afsloeg. Het kon Alex niets schelen, ze kon ook alleen leven.
Haar moeder was ervan overtuigd dat het ‘pubergedrag’ was en dat het wel over zou gaan. Ze gaf haar dochter alles wat ze wou, daar hadden ze toch genoeg geld voor. Ze hadden het breed.
Alexs vader was meestal op zakenreis in een of ander ver land. Hij bracht altijd iets leuks mee voor haar. Alles dat ze kreeg hield Alex bij in een doos, dat was haar “Papadoos.” Er zaten ook foto’s in die ze regelmatig bekeek.
Alex ging op haar bureaustoel zitten en zuchtte.

_________________
R.I.P. Hobbes

De naam alexandra/alex komt er te veel in voor. Je zou deze ook kunnen vervangen door zij, haar of andere verwijswoorden.
Verder misschien een tip om een beetje meer te spelen met de lengte van je zinnen.

Tis wel een goed uitgangspunt!!

_________________
u.

Ik zal erop letten Ondertussen is er al ene vervolg

Alex ging op haar bureaustoel zitten en zuchtte. Ze hadden geen huiswerk dus kon ze de hele avond doen waar ze zin in had.
Haar vader zat in Spanje en haar moeder zat voor de computer, geen gezeur dus. Over twee dagen moeste het volgende exemplaar van “Onweerstaanbaar” klaar zijn.
Net toen Alex naar buiten wou gaan hoorde ze haar moeder roepen.
“Alex!” riep haar moeder “Kan je me even helpen?”
Alex liep naar de computerkamer en keek haar moeder nors aan.
“Weet jij nog een tip om op te vallen voor de jongens?” vroeg ze “En moet de voorkant roze, blauw of paars?”
Alex keek haar moeder kwaad aan.
“Dat rotblad van jou kan me niets schelen!” riep ze “Zoek maar iemand anders!”
Ze stapte kwaad de kamer uit en liep naar buiten, regelrecht naar het park. De zon en het vogelgefluit brachten haar tot rust.
Alex slenterde door het park. Ze schopte tegen de stenen op het pad en voerde de eenden met de dieetkoek die ze elke dag van haar moeder meekreeg.
“Jullie hebben tenminste geen last van irritante moeders en stomme leerkrachten” zei Alex tegen de eenden “Ik wou dat ik een eend was.”
Ze bleef nog even naar de eenden staan kijken en ging toen op weg naar huis. Net toen ze de weg over wou steken zag ze een doos staan.
Het was een kleine kartonnen doos waar gaten in zaten. Alex was altijd nieuwsgierig en moest altijd alles opendoen. Ze hurkte bij de doos en luisterde, er kwam een snuffelend geluid uit de doos. Toen Alex de doos opende zag ze een klein wit konijntjes zitten, helemaal nat en bang.
“Kom maar kleintje” zei Alex zachtjes “Niet bang zijn.”
Ze pakte het konijntje voorzichtig uit de doos en hield het dicht tegen zich aan gedrukt.
“Ik zal je niets doen” stelde ze het konijntjes gerust.
Rustig en traag liep Alex naar huis zodat het konijntje niet bang zou worden.
Toen ze thuis aankwamen wastte ze het konijntje met lauw water en wikkelde het in een handdoek. Op haar kamer zette ze een plastic bak en legde er kranten in. Als eten kreeg het konijntje een wortel en wat oud brood. Als laatste zette ze een kommetje water in de doos.
“Zo, dit is je nieuwe huis” zei Alex en ze zette het konijntje voorzichtig in zijn nieuwe verblijf.
Het konijntje zat eerst bang in een hoekje maar begon toen nieuwsgierig rond te snuffelen.
“Ik noem je Sam” fluisterde Alex in zijn donzige oortjes "En je bent mijn geheim"

Alex speelde veel met Sam en raakte erg aan hem gehecht. Ze zorgde ervoor dat haar deur op slot was wanneer ze er niet was.
Sam werd haar beste vriend, haar vriend waar ze alles tegen kon zeggen. Wanneer haar moeder weer eens boos was of ze ruzie had met iemand op school stortte ze haar hart uit bij Sam. Hij luisterde altijd en zeurde nooit over haar kleren en gedrag.
Elke avond na school smokkelde Alex Sam naar buiten en liet hem zijn benen strekken in de het park. Hij liep nooit ver weg en als Alex hem riep kwam hij vrolijk naar haar toe gehuppeld. Ze konden
"Als we nu eens weglopen, wij samen, en dan in een verlaten caravan gaan wonen. Dan kunnen we doen wat we willen en moet ik niet meer naar die stomme school! Jij mag dan zoveel naar buiten als je wilt en ik ga dan in de vuilnisbakken op straat eten zoeken"

_________________
R.I.P. Hobbes

isz er n0g een vervolg??
haha..ik vind ook dat je alex moet vervange..want je gebruikt te vaak
maar toch is het soms prettig om dat te lezen(alex)want dan weet je iedergeval dat het over haar gaat
soms dan heb je van uhhh
over wie gaat het nou
whaha
ik vind wel mooi verhaal

_________________
hoe vrij de adelaar die bij hoogte van hemel zich tijdens de vlucht gooit