Het was de zomer van 2000. Voor mijn studie Tropische Landbouw liep ik stage op een biologisch-dynamische boerderij in de Gers, aan de voet van de Pyreneeen. Ondanks dat mijn levenszin chronisch verpest werd door een dwangneurose ben ik toch gegaan, met een adenhalings-/ontspanningsoefening, voorgeschreven door een alternatieve genezer. De tijd dat ik psychiatrische ziekten als onzin afdeed en lacherig deed over alles wat niet te zien was (behalve de x-files), was pas sinds ongeveer een jaar achter de rug.
Getrouw deed ik 1 a 2 maal perdag deze oefening, waarbij allerlei emoties
bovendreven. Daar ik 10 jaar lang alles opgekropt had, was dit bij tijd en wijle best heftig. De bedoeling nu was deze gevoelens er gewoon te laten zijn, ze te benoemen, en ze weer te laten gaan als ze uitgewoed waren. Daarna schreef ik dan over deze ervaringen, waarbij ik langzaam maar zeker meer inzicht kreeg ik mezelf.
Toen, als een donderslag bij heldere hemel, voer een niet te beschrijven gelukzalig gevoel in mijn, waardoor ik plotsklaps "geloofde".
Nu zie ik die ervaring als het eerste contact met het Hogere Zelf. Daarna heb ik me wekenlang geweldig gevoeld, kon alles aan. De oefening die, wat ik aanneem, tot dit besef had geleid, verwaterde. Het ging steeds minder goed en uiteindelijk zag ik mezelf genoodzaakt wegens depressie op te houden met de studie. De dwangneurose kwam ook weer terug.
Zware jaren volgden, maar het besef van deze Goddelijke Kern zorgde ervoor dat ik diep van binnen de moed nooit helemaal opgaf.
Nu zijn de depressie en dwangneurose reeds een redelijke tijd VVT. Via mijn studie heb ik weer een leven opgebouwd en de tijd is rijp om het contacht met het Hogere Zelf duurzaam te gaan herstellen. De oefening van destijds heb ik weer opgepakt en we zullen zien waar het schip strand!
Misschien heeft iemand iets aan dit verhaal. Dat zou leuk zijn. Suggesties voor het verwezenlijken van een duurzaam contacht met het Hogere Zelf zijn meer dan welkom! Want de positieve kracht die ontstaat door van daaruit te leven zijn werkelijk fenomenaal!
Liefs,
Rolf