@Ifi
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoont dat geweld afneemt. Hoewel oorlogen nog steeds voorkomen, sterven er steeds minder mensen. We komen uit geweldadige tijden. Slechts enkele eeuwen geleden voerden we nog oorlog met Frankrijk, Groot-Brittanië en Canada, het idee oorlog te voeren met onze buren zouden we vandaag de dag afdoen als een grap. Nog langer geleden kon men worden opgehangen door wat men zei. Vandaag de dag is er globaal concensus dat slavernij misdadig is.
Ook is ontdekt dat mensen steeds slimmer worden, vooral de laatste decennia, hoe dit komt is niet geheel duidelijk. Waarschijnlijk heeft dit te maken met technologische ontwikkellingen, betere scholing en een toenemend analytische houding. Feit is dat mensen steeds vaker de voordelen zien van samenwerking boven geweld.
http://www.scientificamerican.com/article/the-decline-of-violence/Ik elaboreer meteen verder over voorgaande post waarin ik stel dat wij mensen de enige hoop zijn voor al wat leeft op aarde welke uiteindelijk zal vergaan.
De baan die de maan maakt rond de aarde is niet stabiel, bij de vorming van de maan stond deze slechts 24.000km boven de aarde en vanaf de aarde leek deze gigantisch en bestreek een veel groter oppervlak dan vandaag. Uiteindelijk zal de maan ontsnappen aan de aardse zwaartekracht en worden weggeslingerd. Daar gaat dan letterlijk het vrouwelijke in astrologische termen.
Een grotere bedreiging is de afremmende werking die de maan via de getijden uitoefent op onze rotatie. Vroeger duurde een dag slechts 6u. Vandaag de dag is dat 24u. uiteindelijk zal onze aarde volledig tot stilstand komen. Het gevolg is dat mineralen niet automatisch meer vermengd zullen worden in onze oceanen. Maar zelfs als we er in slagen via kunstmatige sattelieten onze draaibeweging in stand te houden volgt een probleem van nog grotere omvang.
Ooit leek mars veel op aarde met stromend water en een dikke atmosfeer. Mars is veel kleiner dan de aarde en koelde daarom sneller af. Uiteindelijk stolde de ijzeren kern welke diens magnetisch veld in stand hield. Zonder magnetisch veld kwam mars bloot te staan aan de dodelijke zonnewind die de atmosfeer wegblies en het water deed verdampen. Onze aarde staat hetzelfde lot te wachten.
Vervolgens is er nog het probleem van de zon welke uiteindelijk een rode dwerg zal worden, deze zal de 4 binnenste planeten absorberen.
Dit lijkt allemaal ver van ons bed, er is echter 1 reëele en onmiddelijke bedreiging voor al wat leeft op aarde. Supernova WR104 is instabiel. De vraag is niet of ze explodeert maar wanneer. Dat kan morgen zijn of binnen miljoenen jaren. Jammer genoeg voor ons staat WR104 exact gericht op aarde. Er is bewijs gevonden dat dit al eerder is gebeurt. Deze explosie roeide toen 90% van al het leven uit. We zullen de explosie noch zien aankomen noch kunnen voorkomen. Maar als we onze dood niet zien aankomen noch kunnen voorkomen, then why worry about it right
De meeste mensen zullen het eens zijn wanneer ik het scheppingsverhaal zoals in de bijbel beschreven afdoe als naïeve onzin. Maar ook het idee dat leven op aarde ontstaan zou zijn is onwaarschijnlijk. Dit zou namelijk veel te lang duren al die toevalligheden bij elkaar te rapen en waarom het wiel opnieuw uitvinden ? Veel waarschijnlijker is leven alom aanwezig in het universum en verspreid het zich via meteorieten. Ook hier zijn aanwijzingen voor gevonden.
We hebben reeds 2 manen ontdekt welke beide een grote kans maken leven te herbergen. Als we leven buiten de aarde kunnen aantonen binnen ons eigen zonnestelsel dan hebben we onomstotelijk bewezen dat leven weid verbreid is binnen ons universum.
Het bestaan van buitenaards leven bezie ik als een gegeven, het tegendeel valt nauwelijks nog te verdedigen. Als we niet worden onderworpen door buitenaardse levensvormen zullen wij hen onderwerpen om zo ons eigen bestaan veilig te stellen. Willen we overleven dan zullen we ons moeten verplaatsen. De angst onszelf niet langer te ervaren is wat ons hiertoe drijft.
Verder ben ik het volledig met Tom eens, en stel ik dat het leven is wat het is zonder bijvoegelijke naamwoorden, deze zijn niet meer dan subjectieve spinsels en weerhouden ons werkelijk begrip.