|
Droom over: indianen
Gisteravond schrok ik wakker van een nachtmerrie. Het was de tweede deze week, wat ik gek vind, want eigenlijk heb ik vrijwel nooit nachtmerries.
Hier onder schrijf ik ze allebei op.
De eerste nachtmerrie waren mijn vriend, ik en moon-pearl (gek want ik ken haar helemaal niet haha) een soort van speciale detectives, en moon-pearl was ook indiaan. Voor een klusje gingen mijn vriend en ik ook als indiaan. We moesten een soort van schat zoeken, maar het ging helemaal verkeerd omdat er slechteriken ook achter die schat aanzaten.
Er werd op ons geschoten en alledrie geraakt. Nu had moon-pearl helende krachten, ze heelde mijn vriend en gaf haar kracht aan hem over zodat hij haar ook kon helen. Maar ik was veel erger gewond, ik voelde dat ik doodging, en ik dacht waarom kom je niet eerst naar mij, dat is belangrijker want ik ga dood, kom nu eerst mij helen.
Later was ik geheeld, en de volgende dag gingen we weer door met wat we aan het doen waren. Ik had alleen het gevoel dat ik moest rusten, maar ik vertelde het niemand omdat ik niet zwak wilde overkomen.
Gekke droom, maar het was echt eng.
Gisteravond droomde ik dat ik op mijn werk was (verstandelijk gehandicapten) en dat ik 2 wijntjes op had, ik vond dat wel kunnen want na 2 wijntjes ben je echt nog niet dronken.
Totdat ik een client naar huis bracht. Ik dacht dat ze zelfstandig woonde, en zette haar op de metro richting huis. Toen bedacht ik me dat ik haar medicijnen was vergeten, dus ik liep snel terug naar me werk om ze even te halen.
Toen ik ze gevonden had, kwam opeens een collega langs, hij zei dat ik niet moest kijken wilde me wegduwen, en stopte zo'n soort bitje in mijn mond die boksers gebruiken.
Ik keek toch wat er was en ik zag die client die ik net alleen had gelaten op een brandcard met afgehakte armen. Haar ogen waren aan het uitpuilen, dat gezichtje staat nog steeds op mijn netvlies.
Ze was tussen een metalendeur terecht gekomen ofzo waardoor haar armen er afgehakt waren.
Door de schok was ik helemaal verdoofd, het was mijn schuld, want ze kon helemaal niet zelfstandig wonen, en ik had haar nooit alleen moeten laten, waarom bedacht ik me dat niet, waarom wist ik dat niet.
De ambulancebroeders waren racistisch naar mijn collega toe, en de andere clienten wilden voorgelezen worden. Dus ik ging gewoon weer door met werken door een boek zoeken om voor te lezen, en mijn collega te ondersteunen. Maar nog steeds met mijn bitje in mijn mond want ik moest mijn schuld en pijn heel erg hard wegbijten. En toen werd ik huilend wakker.
_________________
Geduld
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
