Ik heb nu een aantal keren een droom gehad die als volgt ging:
Ik was ongeveer 16 jaar oud, droeg oudere kleren, had korter haar, maar ik was wel mij. Ik beleefde alles vanuit mij, en ik voelde alles vanuit mij. Ik bracht een kind op de wereld, en ik gaf haar een naam. Het voelde alsof zij en ik één waren (ben geen moeder, dus weet niet of dit normaal ook zo is
). Vervolgens kwam er een sprong in de tijd. Ik weet echter niet of dit een paar weken, of een paar jaren waren. Maar telkens kom ik in mijn droom op het punt dat ik mijn kleine meisje nergens meer zie, dat ik wanhopig wordt en haar naam wil roepen. Op het moment dat ik mijn keel openzet om haar naam te schreeuwen, bedenk ik me dat ik niet weet hoe zij heet, dat ik haar naam ben vergeten. Ook op datzelfde moment besef ik mij dat ik haar kwijt ben, dat ze weg is en nooit meer terug zal komen. Ik kan niemand vragen wat haar naam is, want ik schaam mij te diep. Welke moeder vergeet nou haar dochters naam? Het gekke is dat al die keren dat ik deze droom gehad heb, ik wakker werd met het geloof dat ik een kind had, en dat ik haar moest zoeken. Ik bleef hangen in die droom, en wist niet meer wat nou werkelijkheid was en wat niet. Na een uurtje werd het wel weer duidelijker, maar toch voelde het zo echt... Heeft iemand misschien een idee wat ik hier mee kan, of wat het zou kunnen betekenen?
