|
Telt dagdromen ook als dromen?
Gisteren in de trein naar Eindhoven zat ik rustig mijn boek te lezen waar ik al meer dan 3 maanden aan bezig ben (Lees namelijk alleen in de trein) en ineens kwam de rare gedachte bij me op: "Wat nou als ik nu zou opstaan, mijn jas open maak twee enorme geweren eruit haal en gewoon de hele trein onder schot houd terwijl ik dreigende taal uitsla." Ik zag mezelf opstaan, mijn jas openslaan en twee grote mitrailleurs eruit halen en de eerste rij volledig neer te schieten. Mijn mond bewoog maar ik hoorde de woorden niet. Een aangesnelde conducteur komt op me afgestormt maar ook hij wordt geschoten onder een laag aan kogels. Ik begin te lachen terwijl iedereen in angst blijft zitten.
Op dat moment schrik ik wakkeer als ik merk dat mijn spieren zich aanspannen, klaar om op te staan en het plan uit te voeren.
Ik schud mijn hoofd maar al gauw zie ik mezelf weer in een nieuwe dagdroom zitten. Deze keer haal ik enkel kaarten uit mijn zak. De afbeeldingen laten de dood zien en ik mompel wat tegen ze aan. Ik zie hoe diverse geesten en schaduwen zich door de ruimte bewegen en naar diverse mensen gaan. Met 1 woord uit mijn mond kan ik hun aanvallen en vervloeken tot ze alleen nog maar om de dood kunnen smeken. Ik begin te lachen om ineens wakker te schrikken met het feit dat ik echt lach.
Het stomme is dat een klein jongetje naast me liep maar is blijven staan terwijl ik lach. Als ik hem aankijk begint het kleine jongetje zachtjes te huilen en rent vervolgens keihard weg. Dan hoor ik zijn moeder ineens zeggen: "Wat is er aan de hand?" "Die man daarachter vind ik eng." De vrouw is naar me toegekomen om haar excuses voor het kindje te geven, maar ik heb gezegt dat ik het niet erg vond.
_________________
Het lied van een gebroken hart
Is enkel hoorbaar voor degene die hem beheert
Zijn melodieuze klanken klinken betreurt
Hopend op geluk dat zijn droevenis omkeert
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
