Annaa schreef:
Haha ja ik snap je! , ik heb(had) dat probleem vaak ook, ik ben er ook niet goed in, zelf heb ik ook vaak het probleem gehad dat ik op het laatste moment er pas achter kwam dat ik iets moest inleveren, werkstukken ofzo. Vervelend is het zeker! ik heb wel vaak het idee/gevoel dat ik later niet hoef te werken, misschien omdat ik iets win ofzo loterij of dat ik een man krijg die goed verdient waardoor ik op ( als ik dan kids heb ) wil het wel graag dat ik dan thuis kan blijven om voor hun te zorgen. Majah ik ga natuurlijk niet het risico nemen en stoppen met de opleiding omdat ik zo'n gevoel heb
ik denk zelf dat de Pabo wel geschikt voor je is, de manier waarop je denkt kun je later veel kinderen en jongeren mee helpen, alleen moet je dat werk wel leuk vinden natuurlijk ! ze zeggen tegen mij altijd waarom doe je geen kinderopvang , je gaat zo leuk met de kinderen om, alleen vind ik dat werk niks dus jah
Dat van hyves snap ik hoor! ik zat ook al te twijfelen of ik `t wel wou maar ik dacht misschien vind jij het handig
ga je btw ook naar de officiele zomermeeting dat de beheerders van dit forum organiseerd ? ik ben er zelf nog nooit geweest maar hoorde dat het wel heel leuk is om mensen met soortgelijke ervaringen te ontmoeten enz.
Dat van je vorig leven zou idd een goede reden zijn waarom je mensen niet zo snel vertrouwd, Ik denk dat ik mijn vader al heel lang ken, ook in mijn vorige levens, ik zou misschien wel zijn moeder kunnen zijn geweest in mijn vorigleven, tenminste me vader heeft dat gevoel ook. We lijken echt mega veel op elkaar kwa innerlijk, we denken hetzelfde , als iemand ruzie heeft dan hebben wij altijd dezelfde oplossingen, alleen zit ik nu in de puberteid dus soms heb ik natuurlijk wel een tienerbui xD maaar dat hoort erbij natuurlijk
maar in het algemeen zijn we precies hetzelfde , ik heb eerlijk gezegt nog noooit echt kunnen meemaken behalve dan bij mezelf dat mensen zoveel op elkaar kunnen lijken kwa innerlijk ( behalve tweelingen dan misschien )
Majah ik babbel weer in 1 stuk door xD ik praat meestal ook veel dusjah xD
noujah als je me ooit gewoon als vriend wil toevoegen op hyves dan mag dat
gr
Ik heb je als vriend toegevoed hoor
Ik denk dat ik er al uit ben. Ik wil zeker weten jongeren helpen, vooral jongeren met dezelfde problematiek. Dan moet ik dus wel eerst bij mezelf beginnen
Ik weet alleen heel zeker dat ik kinderen niet wil helpen in de rol van leraar. Je hebt hier ook vrij weinig ruimte en tijd voor. Je kan als leraar nooit de persoonlijke aandacht schenken die ADHD, SPH en alle soort verwante kinderen in mijn mening nodig hebben.
En vorige levens is heel raar. Ik kom ook vaak "onbekenden" tegen die op 1 of andere manier toch heel vertrouwt zijn. Als ik dan vraag of ik ze misschien eens tegen ben gekomen zeggen ze vaak: volgens mij niet, maar jij komt mij ook heel bekend voor. Of mensen zeggen ineens: He ik ken jou toch? zeg ik nou ik zou niet weten waarvan. zeggen ze, nou ik weet zeker dat ik je ergens van ken, dan zeg ik: ja ik heb gewoon een bekend gezicht
maar ondertussen weet ik dan wel weer hoelaat het is.
Wat grappig dat je die band hebt met je vader, ik heb dat met mijn moeder
. Ze heeft wel eens gezegt dat ze op vroege leeftijd kon zien dat ik een oude ziel was. Ik heb een enorm respect voor mijn moeder. Ik ben denk ik het moeilijkste van alle 3 haar kinderen geweest. Ik lijk ook zoveel op haar, behalve dat zij een traumatische jeugd heeft gehad en ik onbekommerd kon opgroeien. Daarom ben ik misschien in sommige dingen wat verwend, maar ik ben mij er wel bewust van geweest dat ik een jeugd heb gehad die veel kinderen niet krijgen. En verwend niet in de vorm van materie maar in de vorm van onvoorwaardelijke liefde en er altijd voor mij staan
Toch geeft mij dat ook wel een schuld gevoel. Een beetje van ik moet wel succesvol zijn in mijn leven anders ben ik echt een ondankbaar kut kind. Maarja heb ik het al wel eens met haar over gehad en zo denkt ze er zelf niet over, dus dat is mijn eigen gevoel.
En puberen hoort er natuurlijk gewoon bij haha
snapt je vader vast ook wel als jullie zo op elkaar lijken.
Ik schijn trouwens ook erg op de vader van mijn moeder te lijken. Kwa uiterlijk maar volgens mijn moeder ook kwa gedrag. Jammer dat hij al is gestorven toen ik nog maar 3 jaar was. Hij is mij wel komen opzoeken maar daar weet ik zelf niks meer van. Alleen wat mijn moeder heeft verteld, dat ik naar beneden kwam en zei: mama opa zit weer op mijn bed.
Nouja ik hou nu ook echt weer op hoor
Groetjes