Hallo allemaal,
Ik wilde dit topic aanmaken omdat ik eigenlijk vind dat dit wel eens besproken mag worden. Namelijk overspanning. Veel mensen onderschatten het en zien het eerder als overwerkt of oververmoeidheid, wat ook enorm hier op lijkt hoor.
Ikzelf ben voor mijn 18de al twee keer overspannen geweest. Veel dingen waren hier de oorzaak van waar ik niet op in ga, want dat is gewoon een te lang verhaal om te posten en bovendien vind ik het nog best wel moeilijk als ik aan die nare periode terug moet denken.
Het probleem van overspannen zijn als scholier is dat je niet zo maar uit de running kan gaan. Zeker bij jongeren wordt dit verschijnsel altijd zwaar onderschat en je moet jezelf maar zien te redden.
Mijn vraag is eigenlijk, hoe denken jullie over het onderwerp ''overspanning'' en hebben jullie er ook ervaringen mee, al dan niet in je directe omgeving.
Let overigens op, als je hieronder gaat lezen, dat als je veel herkenning kan vinden het niet meteen hoeft te betekenen dat je het ook daadwerkelijk bent
. Mocht je die twijfels hebben.Extra info van Wikipedia:
Overspannenheid is een gemoedstoestand die ontstaat als iemand te lang gespannen is geweest en niet meer voldoende tot rust kan komen.
De oorzaken zijn van uiteenlopende aard. Zo kan iemand overspannen worden als op korte termijn te veel emoties verwerkt moeten worden, maar ook als de werkdruk te groot is, er te veel stress is of als iemand zich niet voldoende kan ontspannen. Het is altijd van belang om voldoende rust te nemen.
Overspannenheid kan soms ernstige lichamelijke gevolgen hebben. Vaak zijn de adrenalinespiegel en de bloeddruk te hoog en treden hartkloppingen op. Verder lijdt de persoon vaak aan spier- of hoofdpijn. Geestelijk kan er sprake zijn van irritatie en agressie, rusteloosheid, emotionele vervlakking en een verlies van interesse en motivatie.
Als de veroorzakende omstandigheden niet veranderen, kan overspannenheid zeer lang duren en mogelijk leiden tot depressie of stressverwante aandoeningen, zoals burn-out. Vaak is medische of psychologische hulp nodig.
Burn-out is een psychologische term voor het gevoel opgebrand te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk. De term burn-out werd begin jaren '70 voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse psychotherapeuten Herbert Freudenberger en Christina Maslach. De opvatting van de laatste is inmiddels dominant geworden. Burn-out bestaat in haar opvatting uit drie, min of meer samenhangende verschijnselen: uitputting (een gevoel van extreme vermoeidheid), cynisme (afstand hebben van het werk, dan wel de mensen met wie men werkt), en verminderde persoonlijke bekwaamheid (het gevoel dat men minder goed presteert dan in het verleden het geval was, ook wel verminderd werkgerelateerd zelfvertrouwen). Deze opvatting ligt de laatste jaren onder vuur. Het verminderde gevoel van zelfvertrouwen lijkt geen centraal onderdeel van het burn-out-syndroom te zijn; terwijl een aantal wetenschappers burn-out als een vorm van depressie, dan wel gewone, zij het extreme, vermoeidheid ziet (en dus niet als een op zichzelf staand begrip).
Verondersteld wordt dat een burn-out kan ontstaan na langdurig te zijn blootgesteld aan een teveel aan stress op het werk en met name een risico is voor idealistisch ingestelde werknemers, aangezien de confrontatie met de werkelijkheid juist voor deze mensen vaak nogal tegenvalt.
Vaak wordt gesteld dat een burn-out niet verward dient te worden met overspannenheid of een depressie. Ze zouden alleen min of meer dezelfde symptomen hebben, maar (vaak) een andere oorzaak hebben en zouden dientengevolge ook anders behandeld dienen te worden. Deze opvatting staat tegenwoordig onder druk; de verschillen tussen deze psychische problemen lijken aanzienlijk kleiner dan de overeenkomsten. Dat betekent overigens ook dat de meerwaarde van het begrip "burn-out" ten opzichte van deze andere concepten steeds meer betwijfeld wordt.
Gerelateerde onderwerpen
* Acute stressstoornis
* Aanpassingsstoornis
* Burn-out
* Posttraumatische stressstoornis
