Misschien vinden jullie het helemaal niet interessant want ik nu ga schrijven.. en misschien ook wel veel te ver gezocht...
Maar er is in de alternatieve spirituele geneeskunde het idee dat lichamelijke kwalen het gevolg zijn van verkeerde levenshoudingen. Het bekendste boek daarover is volgens mij van Louise Hay: J
e Kunt Je Leven Helen. Dat boek legt uit hoe negatieve ideeën over jezelf en het leven verstoringen creëren in je lichaam die uiteindelijk zich uiten in kwalen, die, als je ze goed begrijpt, de weg kunnen wijzen naar de oplossing van het oorspronkelijke probleem.
Sommige mensen zijn zo helderwetend dat ze inderdaad intuïtief te weten komen wat er achter een kwaal schuilt. De auteur Gary Zukav gaf in zijn boek
De zetel van de ziel een goed voorbeeld van wat ik bedoel. Hij schrijft:
Citeer:
Na verscheidene jaren getrouwd te zijn met een eigenzinnige partner merkte een kennis van me dat ze verstikt werd door de relatie, en niet bij machte was uitdrukking te geven aan haar diepste verlangens en creativiteit. Op een winterochtend raakte de Jeep van haar man, die op hun steile tuinpad geparkeerd stond, van de rem, reed over haar heen en verbrijzelde haar bekken. Chirurgie en medicijnen genazen haar heupen en verzachtten de pijn die zij leed, maar kan chirurgie de schade herstellen die een vrouw toegebracht wordt wanneer haar creativiteit - in dit geval vertegenwoordigd door haar bekken, haar vermogen te baren, het fysieke symbool van haar vrouwelijkheid - verbrijzeld wordt door de onbeheerste macho manlijkheid van haar man - in dit geval vertegenwoordigd door een losgebroken Jeep? Kunnen medicijnen de pijn van een ziel die lijdt verzachten?
In de visie van Zukav is lichamelijke ziekte het gevolg van ziekte van de ziel, en dat kun je opvatten als ziekte van de denkgeest.
Als je dingen niet onder ogen wilt zien, kun je oogklachten krijgen. Als je te veel op je schouders neemt, kun je een scheve houding krijgen. Als iets in je leven niet voor je verteren is, kun je maagklachten krijgen. Enz. enz.
Wel, dit is natuurlijk ontzettend interessant (vind ik
) maar het gaat nog verder. Het is niet alleen zo dat onze houdingen ons eigen persoonlijke lichaam vormgeven, maar de houdingen vormen ook sociale structuren en dynamieken in de maatschappij.
Zo kun je gemakkelijk kanker relateren aan onbegrensde economische groei. Je kunt manische depressiviteit relateren aan de groei- en krimpcycli van de economie (van de economische groei). Depressie kun je relateren aan een enkele, niet cyclische depressie zoals in de jaren 30 van de vorige eeuw.
Als je een beetje diep analogisch kijkt, kun je schizofrenie en psychose terugzien in hoe regeringen werken. De regering is het "hoofd" van het lichaam. De media vormen het zenuwstelsel. In een psychose liegt het hoofd, middels de zenuwen, het lichaam voor. Het hoofd vertelt het lichaam bijvoorbeeld dat er een vijand is die het op ons gemunt heeft. Het laat ons dingen zien die er niet zijn. Het vertelt ons dat we heel belangrijk zijn, en dat alles om ons draait. Het laat ons weten dat we niet aan onszelf mogen twijfelen, dat wij niet verantwoordelijk zijn voor de problematiek, maar dat de ander dat is.
Wel, dat kun je ook terugvinden in hoe landen bestuurd worden. In tijden van oorlog, of zelfs daarbuiten, kan een regering het volk voorliegen zodat het de steun van het volk krijgt voor een bepaald militair ingrijpen of draconische veiligheidsmaatregelen. De regering kan doelbewust de media laten geloven dat een bepaald land of een bepaalde regeringsleider kwaadaardig is en een gevaar vormt, terwijl dit helemaal niet zo is.
De regering kan het idee kweken dat de wereld jaloers is op jullie, het volk, en dat ze daarom vijandig naar je zijn geworden. En als het volk dan verzamelt in steun voor de regering, worden dissidente stemmen het zwijgen opgelegd. Niemand mag twijfelen aan de goede bedoelingen van het leger. We must support our troops!
Je begrijpt dat ik het Amerikaanse voorbeeld gebruik. Amerika is een verdeeld land, met veel interne problemen. Het is een land met een enorm verspillende levensstijl, die men alleen in stand kan houden door de wereld naar z'n hand te zetten. Als je er objectief naar kijkt, is Amerika de grootste agressor op deze planeet, en het grootste gevaar voor wereldvrede. Maar de Amerikanen weten zichzelf te overtuigen dat ze het beste en edelste volk op aarde zijn. Ze spreken over een "as van het kwaad" die dan bestaat uit landen die zogenaamd een gevaar vormen voor de wereldvrede, dat wil zeggen de Amerikaanse hegemonie. Over de afgelopen eeuw heeft de Amerikaanse regering talloze malen het volk voorgelogen over de toestand in de wereld. Dit begon al in de 2e WO, toen Amerika expres een cruiseschip door Duitse territoriale wateren liet varen zodat het getorpedeerd zou worden. Ook zijn er bewijzen dat Amerika weet had van de dreigende aanval op Pearl Harbor, een paar dagen voordat die plaatsvond. Voorafgaand aan de Vietnam oorlog werd ook een incident gefabriceerd zodat Amerika een reden had om zich er in te mengen. In de laatste paar decennia van de vorige eeuw, eigenlijk vanaf de 60er/70er jaren als ik het goed heb, heeft Amerika ook meerdere keren ingegrepen in Zuid- en Midden-Amerikaanse landen onder het voorwendsel dat er bijv. een communistische of dictatoriale president aan de macht was gekomen, terwijl dit niet zo was - de werkelijke reden was economisch.
Al deze dingen zijn analoog aan wat er gebeurt tijdens een psychose of tijdens de langere termijn van schizofrenie, wanneer psychose als acute verstoring afwezig is. Betrekkingswanen, hallucinaties, enorm sterke maar onrealistische gevoelens, paranoia of het gevoel vervolgd te worden, het gevoel dat de wereld enorm gevaarlijk is en dat jij het middelpunt bent van een complot. De vaste overtuiging dat jij WEET wat er aan de hand is, waar niemand je van af kan brengen.
Maar als je weet waardoor de "macro" symptomatiek ontstaat, kun je misschien ook begrijpen waardoor de "micro" symptomatiek ontstaat, omdat ze in feite dezelfde geestelijke oorzaak hebben. In het geval van Amerika lijkt de functie van de agressie om innerlijke verdeeldheid te bezweren, aandacht af te leiden van innerlijke problemen, zowel als "doen wat nodig is" om de interne economie in stand te houden middels 'roofbouw' op externe economieën. Het is natuurlijk de innerlijke ongezondheid die de noodzaak schept voor de 'roofzucht', dus beide functies (innerlijk en uiterlijk) zijn hetzelfde. Uiteindelijk is het manier tot zelfbehoud.
Ik herken de agressie niet in psychotische mensen, tenzij je aanneemt dat wat ze zoeken, negatieve aandacht is. Aandacht is ook een energie, net als geld. Voor een mens kan aandacht wel eens heel belangrijk zijn. Als je innerlijk tekort komt, moet je het buiten je zoeken. Als je negatieve aandacht krijgt, voel je je speciaal, belangrijk, bijzonder, en daar kan je behoefte aan hebben. Uit zelfbehoud. Het is dan een overlevingsmechanisme.