Aura's worden vaak gezien als iets uit het spiritualisme, maar ik wil het liever niet direct een stempeltje te geven zonder eerst andere mogelijkheden te bekijken. Als dit vanwege de theorie niet thuis hoort op dit forum mag het weggehaald worden, ik twijfelde zelf omdat mijn theorie wel gebasseerd is op een neurologisch onderwerp. Maar ik besloot de gok dus maar te wagen. Ook is dit niet bedoeld om iedereen die er sterk in gelooft maar belachelijk te maken of zoiets, enkel een andere invalshoek in een aspect van de al zo relatieve werkelijkheid.
Door een vorm van Autisme heb ik erg veel moeite met het vertalen van lichaamstaal naar en gezichtsuitdrukkingen gevoelens, een deel van die dingen wordt niet aangeleerd maar is genetisch aanwezig. De aspecten bij de lichaamstaal die al aanwezig zijn bij de geboorte (zoals 'ja' knikken) zijn bij mij afwezig, en ook het herkennen er van lukt bij mij niet. Een jaar geleden begon ik met het bestuderen van lichaamstaal, mijn plan was om m'n intelligentie en kennis te gebruiken voor de dingen die bij mij geheel of gedeeltelijk ontbraken, niet wetende dat dit mij zou helpen met vragen die mij al sinds m'n jeugd lastig vielen, "kunnen de aura's die sommige mensen beweren te zien echt bestaan?" en "is er een materialistische reden die ze kan verklaren?".
Waar ik eerst naar keek is of ze echt kunnen zijn, maar dat leek me zeer onwaarschijnlijk. Een lichtbron die een wisselende kleur licht dat maar voor een kleine groep mensen te zien zou zijn uitzend leek me zeer onwaarschijnlijk. Een (bekende) energievorm leek me ook onwaarschijnlijk, omdat iemand die het dan zou kunnen zien gek zou worden van alles wat er qua kleuren om hem/haar heen te zien zou zijn. Een onbekende energievorm? of gewoon iets wat tussen je oren zit? de tweede leek me waarschijnlijker
Via het Parkour kwam ik met mensen in contact, en één aspect kwam steeds bij iedereen terug, de mogelijkheid om in stressvolle situaties erg snel en erg efficient te kunnen denken. Dat is een aspect wat je leert bij de beoefening van Parkour omdat je jezelf traint om dat te kunnen, op zich niets speciaals dus. Het verhaal van één jongen trok echter wel mijn aandacht, hij zei dat hij de verschillende plekken om parkour-specifieke technieken uit te voeren in een kleur zag, iedere moeilijkheidsgraad had een andere kleur. Later leerde ik een meisje kennen wat kleuren zag aan de hand van geuren van voedsel, het voedsel kreeg een gloed in een bepaalde kleur aan de hand van de geur die het had, en daarmee kon ze "zien" of ze het wel of niet lekker zou vinden. Of het verhaal van beide waar is of niet, daar oordeel ik niet over. Mij gaat het meer om wat het is, het heeft namelijk al een naam: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Synesthesia"]Synesthesia[/url]
De rest spreekt eigenlijk voor zich, je onderbewuste pikt signalen op die aangeven hoe de andere zich voelt en je hersenen mixen dat met een kleur die je dan zal zien als een aura. De betekenis van de kleuren heeft iedereen ook in het brein zitten, zoals rood als kleur van woede en liefde, of groen als kleur van jaloezie. Aangeleerd of niet, die betekenissen worden aan de kleuren gekoppeld, dus zou het niet gek zijn dat het invloed kan hebben op je waarneming.
Ik heb echter geen fMRI-scanner op zakformaat in de kast staan, dus onderzoeken of zoiets echt in de hersenen kan bestaan kan ik niet aantonen, maar als iemand er iets tegenin wil brengen of een toe wil voegen dan sta ik daar compleet open voor.
Body Language, how to read other's thoughts by their gestures - Allan Pease
Lichaamstaal liegt nooit - Edine Russel
http://en.wikipedia.org/wiki/Synesthesia
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ps ... andag.html_________________
http://beating27hearts.wordpress.com/"Dread of disaster makes everybody act in the very way that increases the disaster." - Bertrand Russel
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
